Οι σχέσεις
έχουν ομορφιά,
αλλά και πόνο.
Χαρά,
μα και περιπέτεια.
Ανακούφιση,
μα και άγχος.
Δεν έχεις.
Και ζηλεύεις
όσους έχουν.
Έχεις,
και φοβάσαι
μη χάσεις.
Αμφιβάλλεις
για τη συνέχεια.
Βλέπεις κίνδυνο
εκεί που ίσως
δεν υπάρχει.
Και γίνεσαι καχύποπτος,
από ανασφάλεια
μεγάλη.
Η όλη υπόθεση,
θέλει δουλειά πολλή.
Άσκηση σοβαρή.
Μέσα μας.
Εκεί παίζεται
το μεγάλο παιχνίδι
της ανάπαυσης,
της ηρεμίας,
της πληρότητας,
του Θεού,
του πρώτου Εραστή.
Όλα τ’ άλλα,
αντανακλάσεις
του δικού Του
αρχετυπικού
ερωτικού
βλέμματος.
5 σχόλια:
Αν ο άνθρωπος δεν τα βρει με τον εαυτό του και με τον Θεό δεν υπάρχει περίπτωση να ισορροπήσει. Δεν είναι δυνατόν να στηρίξει ή να "συνδέσει" την εσωτερική του κατάσταση, την ψυχή του, με κανένα άνθρωπο. Πολύ λίγοι άνθρωποι σε αυτή τη ζωή μας αγαπούν αληθινά. Πολύ λίγοι.Και ακόμα πιο λίγοι μπορούν να μας καταλάβουν.
Μέσα στον εγωκεντρισμό του ο καθένας, μέσα στην δική του ανασφάλεια, μέσα στην επιδίωξη να επιβληθεί ή να υπερισχύσει στο περιβάλλον του, μπορεί να φερθεί με οποιονδήποτε τρόπο, μπορεί να επιδιώξει ακόμα και να "χρησιμοποιήσει" τον άλλο.. Μπορεί να φτάσει στο σημείο να παίζει με την ψυχή του άλλου. Είναι κατανοητά βέβαια όλα αυτά, γιατί η ανθρώπινη φύση είναι πολύ ατελής, πολύ ασθενής.. Απλά πολλά πράγματα μας εκπλήσσουν (και μας πληγώνουν) γιατί δεν τα περιμένουμε.. Πως ξαφνικά ανατρέπεται μια ανθρώπινη σχέση, πως από φίλος και αγαπητός γίνεσαι ξαφνικά για τον άλλο "ο κακός".. Γιατί ο άλλος δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει μια "δεύτερη ανάγνωση" για τον "φίλο του" που τον ξέρει εξάλλου τόσα χρόνια;.. Γιατί δεν αναρωτιέται καλοπροαίρετα για κάποια αντίδρασή του, γιατί δεν δείχνει υπομονή μέχρι να ισορροπήσει πάλι όπως έδειξε άπειρες φορές και ο άλλος γι αυτόν; Γιατί τον κατηγορεί για πράγματα ανυπόστατα, και δεν μπορεί να δει ότι οι αιτίες των αντιδράσεών του είναι πολύ βαθύτερες και έχουν να κάνουν ίσως με μακροχρόνια πνευματική ταλαιπωρία που δεν αντέχει να ξαναπεράσει; Γιατί βρίσκει την εύκολη λύση να τον κατηγορεί μέσα στην καρδιά του και να θέλει να τον "χτυπήσει" ανελέητα.. Τι να πούμε; Ίσως ο Θεός μέσα στην άπειρη σοφία Του, επιτρέπει όλα αυτά για να προσκολληθούμε περισσότερο σ΄Εκείνον και μόνο.
Όποιος ζηλεύει πλούτη είναι φιλάργυρος, όποιος ζηλεύει δόξα είναι κενόδοξος. Όποιος ζηλεύει την "αποδοχή των άλλων" είναι ολιγόπιστος, όποιος ζηλεύει και επιζητεί την "αγάπη των άλλων" δεν έφτασε ακόμα στην κοινωνία με τον Θεό.
Νεκρός για τον κόσμο είναι αυτός που είτε τον αποδέχονται και τον αγαπούν, είτε τον φτύνουν και τον μισούν δεν επηρεάζεται. Και το μόνο που θέλει είναι να τον αποδέχεται ο Θεός. Και πάνω σε αυτό "δουλεύει" ώστε να κάνει την καρδιά του όπως την θέλει ο Θεός.Τον Άγιο Νεκτάριο τον συκοφάντησαν με το χειρότερο τρόπο.
Kρύψε με εν τω αποκρύφω της σκηνής σου από αντιλογίας γλωσσών..
Εσύ που με αγαπάς Αληθινά..
Χωρίς σοκολάτα ζούμε , χωρίς τρελογιάννη δέν ζούμε !
Μη φοβεισθε ονειδισμον ανθρωπων,και τω φαυλισμω αυτων μη ηττασθε Ησ να` 7}
Δημοσίευση σχολίου