Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Ο σκοπός της Αγίας Γραφής


Σκοπός τής Αγίας Γραφής είναι να καταργηθεί με την εμπειρία τής Θεώσεως

τού π. Ι. Ρωμανίδη




Εφ’ όσον η Αγία Γραφή δεν αποβλέπει στο να κάνη επιστήμη και να διδάξη επιστημονικές γνώσεις, τότε ποιος είναι ο σκοπός της;

Βεβαίως, οι θεόπνευστοι συγγραφείς τόσο της Αγίας Γραφής όσο και των πατερικών κειμένων, χρησιμοποιούν τον περιβάλλοντα κόσμο, αποδέχονται τις επιστημονικές και ιστορικές γνώσεις της εποχής τους, αλλά αποβλέπουν στην καθοδήγηση των ανθρώπων, για να φθάσουν στο ύψος της Πεντηκοστής και να αποκτήσουν γνώση και εμπειρία του Θεού.

Η Αγία Γραφή δεν διαβάζεται για να ερευνούμε τις λέξεις για να κατανοηθή ο Θεός. Η Αγία Γραφή είναι ένα βοήθημα για να οδηγήση τον άνθρωπο στην θέωση, οπότε εκεί θα απόκτηση την γνώση του Θεού. Πρέπει να διακρίνουμε το νόημα της Αγίας Γραφής από τις λέξεις. Το νόημα έχει μεγάλη σημασία για την σωτηρία.

«Ποιος είναι ο σκοπός της Αγίας Γραφής; να την διαβάζουμε σαν φιλόσοφοι και να ψειρίζουμε τις λέξεις και με τα νοήματα τα δικά μας να κατανοήσουμε τον Θεό και να εμβαθύνουμε στο τι θέλει να πη η Καινή Διαθήκη; Ή ο σκοπός της Καινής Διαθήκης είναι να καταργηθή στην εμπειρία της Θεώσεως;».

«Το νόημα είναι το βοήθημα, το οποίο χρειάζεται για να μπορή να φθάση κανείς στην θέωση. Δηλαδή είναι ο δείκτης που μπορεί να οδηγήση τον άνθρωπο στην εμπειρία της Θεώσεως. Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή και η πατερική θεολογία και η θεολογία των Συνόδων δεν μπορούν ποτέ να χρησιμοποιηθούν από οποιαδήποτε φιλοσοφία.

Ο μοναδικός σκοπός της γλώσσης της Αγίας Γραφής, των Πατέρων και των Συνόδων είναι να χρησιμοποιούνται ως πνευματικά μέσα, μέσω των οποίων οδηγείται κανείς, υπό την καθοδήγηση Πνευματικού Πατρός, στα στάδια της τελειώσεως. Δεν έχουν κανένα άλλον σκοπό».

Χρησιμοποιούμε τα ρήματα και τα νοήματα της Αγίας Γραφής ασκητικώς για να φθάσουμε στην θέωση.

«Μερικοί νόμιζαν, μέχρι σήμερα, ότι οι θετικές επιστήμες αντιβαίνουν στην Αγία Γραφή. Αυτή η συζήτηση πρέπει να σταματήση μια και καλή, εφ’ όσον πάρουμε ως νόμο τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά και καταλάβουμε τι είναι τα νοήματα τα θεόπνευστα, ποιος είναι ο σκοπός αυτός των νοημάτων. Και οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς λένε ότι ο σκοπός τών νοημάτων δεν είναι να μάς αποκαλύψουν τα μυστήρια των κτισμάτων, εφ’ όσον το μόνο που μας εξυπηρετούν τα θεόπνευστα νοήματα είναι να τα χρησιμοποιούμε ασκητικώς, για να έχουμε την εμπειρία της Θεώσεως.

Επομένως, ο σκοπός των νοημάτων της Αγίας Γραφής είναι καθαρώς ασκητικός όχι επιστημονικός· δεν είναι να ανιχνεύσουμε από τα νοήματα της, από τι συντίθεται η ύλη και τα ουράνια σώματα και πώς λειτουργεί η δομή του σύμπαντος».

Επειδή η ασκητική συνδέεται με την θεραπευτική η οποία αποβλέπει στην θέωση του ανθρώπου, γι’ αυτό ο σκοπός της Αγίας Γραφής είναι θεραπευτικός, αποβλέπει στην θεραπεία του ανθρώπου, για να φθάση από το κατ' εικόνα στο καθ' ομοίωση.

«Η ουσία της Αγίας Γραφής είναι η θεραπευτική αυτή αγωγή που αναποφεύκτως προκαλεί και τα αποτελέσματα που θα ήθελε κανείς από την Αγία Γραφή».

Η Αγία Γραφή περιλαμβάνει κατηχητικά και θεραπευτικά βιβλία που έχουν θεόπνευστα ρήματα και νοήματα, επειδή κάνουν ορθή διάγνωση της πνευματικής καταστάσεως και μας θεραπεύουν, δηλαδή μας οδηγούν στην θέωση. Δεν είναι ρήματα και νοήματα φιλοσοφικά, αλλά κατ' εξοχήν θεολογικά.

«Στον φωτισμό έχουμε νοερά λατρεία. Στην Αγία Γραφή έχουμε την ερμηνεία του φωτισμού και της Θεώσεως, όταν όμως έλθη η θέωση, η ερμηνεία καταργείται, γιατί έχουμε την πραγματικότητα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι καταργείται η Αγία Γραφή, ως κατηχητικό βιβλίο, ως θεραπευτικό βιβλίο, ως θεόπνευστο. Όπως δεν καταργούνται ούτε τα πατερικά συγγράμματα, ούτε οι αποφάσεις των Συνόδων. Όλα αυτά έχουν μόνιμη σημασία για την Εκκλησία και δεν μπορεί να αντικατασταθούν. Δεν αντικαθίστανται, αλλά υπερβαίνει κανείς αυτά, μόνο εκείνος όμως που φθάνει στην Θέωση και μόνο κατά την διάρκεια της Θεώσεως. Και, όταν επανέλθη στον φωτισμό, πάλι προσεύχεται αδιαλείπτως, πάλι κάνει την λογική λατρεία, πάλι λειτουργεί, πάλι ερμηνεύει την Αγία Γραφή, πάλι κατηχεί, πάλι διδάσκει. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η Αγία Γραφή, τα πατερικά συγγράμματα και οι αποφάσεις των Συνόδων είναι τα Σύμβολα της πίστεως».

Από πλευράς μεθοδολογίας, τα ρητά και τα νοήματα της Αγίας Γραφής αποβλέπουν στο να θεραπεύουν τους πνευματικά ασθενείς. Η Αγία Γραφή διδάσκει πώς θα θεραπευθούμε, πώς θα ελευθερωθούμε από τα πάθη, πώς θα φύγη ο παλαιός Αδάμ, ο παλαιός άνθρωπος από μέσα μας.
 Πηγή: Σεβ. Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου: "Εμπειρική Δογματική".

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Excuse me ! Aν ο σεβ. Ναυπάκτου αποδίδει σωστά την διδασκαλία του Ρωμανίδη , κάπως παράδοξα πράγματα λέει ο καθηγητής σχετικα μέ την Αγία Γραφή Η Αγία Γραφή ,ο Λόγος του Θεού ειναι φορέας του Αγίου Πνεύματος , πίσω από τις λέξεις δέν κρύβεται ο Αλέξης ,αλλά το ίδιο το Άγιο Πνεύμα Η Αγια Γραφή χρησιμοποιείται ως φυλαχτό γιατί είναι φορέας του Αγίου Πνεύματος Εαν διαβάσει κανείς την Μεταμόρφωση του Χριστού και την βιώσει, είναι σάν να μετέχει ,μάλλον μετέχει του θείου φωτός της Μεταμορφώσεως ,βλέπει την εσθήτα του Χριστού λευκή ωσεί χιών Εις τί συνίσταται η Μεταμόρφωση; Συνίσταται στο ότι ενώ μέχρι εκείνην την ώρα έβλεπε κανείς τον Χριστό ως έναν άνθρωπο μέ υπερφυσικές ή θεϊκες ιδιότητες ,τώρα τον βλέπει εν Αγίω Πνεύματι Η Μεταμόρφωση είναι μάλλον του ανθρώπου καί όχι του Θεού Δέν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ της ΄΄θεώσεως ΄΄ και του λόγου του Θεού, ώστε να πούμε οτι το ένα είναι υποδεέστερο του άλλου Είναι το ίδιο πράγμα Ολα καλά του Ρωμανίδη, αλλά αυτά περί της Αγίας Γραφής δέν τά κατανοούμε Πιστεύω ,επειδή ο Ρωμανίδης μιλά βιωματικά , οτι δέν λέει κάτι λάθος ,είναι απλά θέμα διατυπώσεως

Ανώνυμος είπε...

Τρελλέ μάστορα της εικόνας , ατυχής η ανάρτηση μέ αυτή την εικόνα Πρώτον αυτό που εικονίζεις δέν είναι η Αγία Γραφή , μάλλον για λεξικό μοιάζει και δεύτερον δεν μπορείς πάνω στην Αγία Γραφή να βάζεις απαγορευτικό για οποιοδήποτε λόγο ,έστω και άν το λέει ο Ρωμανίδης , πού μάλλον δέν το λέει και άν το λέει για να μήν το λέει ,τότε γιατί το λέει ....!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τα σχόλια.Η Αγία Γραφή είναι ασύγκριτη με την πλήρη έννοια.Δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο που να έχει την δική της πνευματική επίδραση στον άνθρωπο.Το γνωρίζουμε εκ πείρας.

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω η καθε διδασκαλια, στηριζεται στην προσωπικη εμπειρια εκαστου.
Οπως εχω σημειωσει πολυ καλα κ εχω εμπεδωσει ,πως η πραγματικη γνωση ,δεν προερχεται απο τη διδασκαλια,αλλα απο τη βιωματικη εμπειρια κ μεχρι το τελος της ζωης.
Μου το εδωσε κ το καταλαβα καλυτερα ,ο αββας Νισθερω.

Ο αββας Νισθερω κανει μια αναφορα για τις πολλαπλες εννοιες του Ευαγγελιου,οπου στο σαρκικο ανθρωπο αποκαλυπτεται ως ''επιπεδη ιστορικη πραγματικοτητα'',για τον πνευματικο ομως ανθρωπο αποτελει ''ουρανια απολαυση'',επειδη το καλλος των νοηματων αυξανεται κ αναλογα με την πνευματικη προοδο κ αναλογα με την δεκτικοτητα.Αυτα ομως χρειαζονται ταπεινη καρδια κ ειναι αδυνατον ψυχη που δεν εχει καθαρθει με τα τα αγια Μυστηρια,να αποκτησει πνευματικη γνωση.

''Εαν λοιπον θελετε να φθασετε-λεγει- στο Φ ω ς της πν.γνωσης κ εχετε το ζηλο της μελετης,διατηρηστε τον !'' [[ Ζηλος Μελετης......> Φως πνευμ.Γνωσεως]]
''Βιαστειτε ομως να αποκτησετε την πληρωτητα της πρακτικης γνωσης,της γνωσης που χ α ρ ι ζ ε ι η εφαρμογη των ευαγγελικων εντολων.
Μονο οποιος προσεγγιζει αυτη τη γνωση,οχι ακουγοντας καποιες διδαχες αλλων,αλλα με την προσωπικη του ασκηση θα την αποκτησει κ μαλιστα θα την απολαυσει ως ανταμοιβη των κοπων που προθυμα ο ιδιος εχει προκαταβαλει.Η γνωση δεν κερδιζεται με τη μελετη κ τη διανοητικη προσεγγιση των αληθειων της πιστης,αλλα ως καρπος της ασκησης των εντολων του Ευαγγελιου.
Υπαρχουν τρια ειδη πνευματικης γνωσης: Η μεθοδολογικη,η αληγορικη,η αναγωγικη.
''Και συ γραψεεντος σου αυτους τους λογους τρεις φορες,σε τρεις θεσεις της ψυχης σου,στη θεληση σου,στη γνωση σου, και σε ολο το πλατος της καρδιας σου.''παρ.22-20]

Π.χ η λεξη ''ιερουσαλημ''με βαση την ιστορικη ερμηνεια ειναι η πολη των Ιουδαιων.Με βαση την αληγορικη ''η εκκλησια του Χριστου''Με βαση την αναγωγικη ερμηνεια ,ειναι η Βασιλεια των ουρανων κ αυτη ειναι η Μητερα ολων μας[Γαλ 4-26]
Η πρακτικη γνωση μπορει να επιτευχθη με διαφορους τροπους ζωης κ με διαφορες μορφες.
Μερικοι επικεντρωσαν ολες τις προσπαθειες τους στην αποκτηση των εσωτερικων βιωματων,με τον αναχωριτικο τροπο ζωης οπως οι προφητες Ηλιας κ Ελισσαιος,στην εποχη μας ,οπως ο ερημιτης Πατερας Μ.Αντωνιος.Μεσα στη σιωπη της ερημου αυτοι απολαυσαν τη διαρκη κ βαθια κοινωνια με τον Θεο.
Αλλοι αφιερωσαν το δυναμισμο τους στο να διδασκουν αδελφους κ εκαναν πολλα θαυματα οπως οι αγ.Αποστολοι.Αλλοι προτιμησαν την προσφορα της διακονιας προς τους ξενους[Πτρχ.Αβρααμ κ Λωτ ευηρεστησαν Τον Κυριο.Οπως συμβαινει με τον μοναχο Μακαριο,ο οποιος διακονησε κ διηυθυνε γηροκομειοστην Αλεξανδρεια κ μαλιστα η ζωη του θεωρειται ισαξια κ αγιασμενη με αυτη των αναχωρητων Πατερων!Αλλοι περιοριστηκαν στην α σ κ η σ η της φιλανθρωπιας,αλλοι αφιερωθηυκαν στο κηρυγμα του Ευαγγελιου γι αυτο ελαμψαν με τους μεγαλους αγιους.
Και αυτο ασφαλως ειναι δωρεα που τους χαριστηκε για την αγαπη κ την φιλανθρωπη προσφορα τους.
----
Δεν ειναι βεβαιως ουτε ολοι προφητες ουτε ολοι Αποστολοι,ουτε ολοι διδασκαλοι,δεν μιλανε ολοι γλωσσες ουτε ερμηνευουν ολοι.
Πιστευω ομως πως ολοι εχουμε την αναγκη της Χαρης Του αγ.Πνευματος,χωρις την οποια τιποτε δεν μπορουμε να κανουμε.....που σημαινει πρωτιστως εχουμε αναγκη τον α γ ω ν α για κ α θ α ρ σ η μεσα κ απο τα Μυστηρια αλλα κ την θεωριτικη πλευρα η οποια οδηγει τον ανθρωπο σατην κατανοηση των Θειων Μυστηριων κ εννοιων.


Εντελωςπληροφοριακα ως μαθητης προς μαθητη
Και αδελφος προς αδελφον!