Γίνε γελοίος,
αστείος,
κάνε τον κλόουν,
και μη σε νοιάζει
τι θα πουν για σένα
όσοι σε βλέπουν.
Αρκεί να δώσεις
λίγη χαρά
στον άνθρωπό σου,
ν’ ανθίσει ένα χαμόγελο
στα μαραμένα χείλη του.
Στο παιδί σου
που πιέζεται κι αγχώνεται
με τα δικά του.
Στη γυναίκα σου
που γύρισε
απ’ τη χημειοθεραπεία
κι είναι χάλια.
Η αγάπη είναι μεθύσι,
και δεν ντρέπεται
τα ρούχα της φινέτσας
να αφήσει.
Αρκεί να σε φιλήσει,
Κύριε,
στο πρόσωπο
του πονεμένου..
Του όποιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου