Βλεπόμαστε πρόσωπο μέ πρόσωπο,
Κύριε· τόσο εἶσαι κοντά μου.
Ὅταν ἀνοίγω τό παράθυρο, ὅποια
ὥρα κι ἄν εἶναι, βλεπόμαστε.
Ἔχω τά μάτια μου κι ἔχεις κ’ ἐσύ
ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου
τά μάτια.Τά λουλούδια μέ βλέπουν.
Κάθε πού ἀγκαλιάζω ἕναν
ἄνθρωπο, Κύριε, θαρρῶ
πώς κρεμιέμαι ἀπό τό λαιμό σου.
Νικηφόρος Βρεττάκος
3 σχόλια:
Σαν τα μάτια σηκώσω συναντώ τα δικά Σου
και με δάκρυα τότε γονατίζω μπροστά Σου
Και ακούω τη Φωνή Σου να μου λέει Μη φοβάσαι
Πάντα θά μαι μαζί σου, κι εσύ φίλος Μου θά σαι
Το πολυ σπουδαιο ειναι οτι το διαβασα πριν λιγες μερες στο ανθολογιο του δημοτικου!!!
Μή χειρότερα ! Διδάσκουν Νικηφόρο Βρεττάκο στο δημοτικό ;
Δημοσίευση σχολίου