Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Η γενοκτονία των Χριστιανών συνεχίζεται στην Αίγυπτο από το Ισλάμ

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν ειναι χριστιανοι

Μαρία Π. είπε...

Mε συγχωρείτε για την παρέμβαση αλλά ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο μονοφυσιτισμός είναι όντως αίρεση [και μάλιστα πολύ σοβαρή αφού ισχυρίζεται ότι η ανθρώπινη φύση του Κυρίου απορροφήθηκε από την θεϊκή, καταργώντας έτσι την θέωση της ανθρώπινης φύσης], δεν μπορούμε να μη δούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί σκοτώθηκαν για ένα και μόνο λόγο, για το μίσος που έχουν οι ισλαμιστές απέναντι στο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Φυσικά υπάρχει σκοπιμότητα και εκμετάλλευση τέτοιων γεγονότων, προσπαθούν να παρουσιάσουν όσους σκοτώνονται ως "κοινούς άγιους μάρτυρες" ανεξάρτητα από το δόγμα [είναι και αυτό μέσα στα πλαίσια της προπαγάνδας για κατάρριψη των διαχωριστικών γραμμών αφού οι "θεολογικοί διάλογοι" δεν έχουν καταφέρει την ένωση σε "θεολογική βάση"].
Όμως δεν μπορούμε να μην δούμε το προφανές, ότι δηλ. επιδιώκεται αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος: "γενοκτονία των Χριστιανών από το Ισλάμ".
Μιλάμε για αναβίωση του πραγματικού προσώπου αυτής της δαιμονικής πίστης [πάντα εκδηλωνόταν σε τοπικό επίπεδο, αλλά σήμερα αναβιώνει και η "δια πυρός και σιδήρου" προσπάθεια παγκόσμιας επέκτασης και θανάτου των "απίστων"], για νεο-ισλαμικό μόρφωμα (ας το πούμε έτσι) με την μορφή "τρομοκρατικής οργάνωσης" όπως το ISIS και κάποιοι άλλοι πυρήνες, με οργάνωση, εξοπλισμό, φανατισμό στα όρια του "λοβοτομημένου μυαλού" και σκληρά ναρκωτικά που τους κάνουν αδίστακτες και παρανοϊκές "μηχανές θανάτου".
Επίσης δεν μπορούμε να μη δούμε ότι κάποιοι άνθρωποι βασανίστηκαν και σφάχτηκαν σαν ζώα (και μάλιστα με σαδιστικούς τρόπους) για να μην αρνηθούν το Όνομα του Χριστού (έστω και αν ήταν Κόπτες).
Μπορεί κάποιος να πει ότι και ο μουσουλμάνος θα δεχτεί να θανατωθεί για να μην απαρνηθεί τον Μωάμεθ.
Το γνωρίζουμε αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την μοναδικότητα του Ενός Ονόματος του Κυρίου για το Οποίο ο Απ.Παύλος μας λέει:
"ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός."
Kαι ότι σε κάποιους δίνεται η χάρη να πάθουν συγκεκριμένα για Αυτό το Όνομα
"..ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν.."

Οι βουλές του Θεού είναι ανεξιχνίαστες. Έστω και αν κάποιοι διδάχτηκαν λάθος κάποια πράγματα, ή δεν διδάχτηκαν τίποτα παρά μόνο γνωρίζουν εμπειρικά και αγαπούν τον Κύριο, και δέχονται να πεθάνουν για το Όνομά Του.
Ξέρουμε ότι ο οικουμενισμός προσπαθεί να θολώσει τα νερά, να υποτιμήσει τα δόγματα ως δευτερεύοντα και να παρουσιάσει ένα "αλληλοαναγνωρισμένο βάπτισμα" ως "χριστιανική ταυτότητα", ένα μαρτύριο ως ένδειξη "κοινού αγίου" για όλα τα δόγματα και όλα τα υπόλοιπα.
Και πρέπει φυσικά να αναδεικνύουμε τις πλάνες.
Παρόλα αυτά δεν ξέρουμε πως "συνδιαλέγεται" ο Θεός προσωπικά μέχρι την τελευταία στιγμή με οποιαδήποτε ψυχή.Είτε ζήσει εδώ στη γη σαν έμβρυο λίγων ωρών είτε φτάσει τα 100 χρόνια, είτε διδάχτηκε με ακρίβεια είτε όχι.

Μαρία Π. είπε...

Ας μην ξεχνάμε ότι ο άγιος Ισαάκ Σύρος ήταν (τυπικά) "αιρετικός", αλλά ουσιαστικά Ορθόδοξος, με πλήρη θεοπτία και επίγνωση του Θεού.
Δείτε εδώ:
http://isaakosyros.blogspot.gr/2009/06/blog-post_19.html

"..O ἀββᾶς ᾿ Ισαάκ ὁ Σύρος δέν ἔχει ἀναγνωριστεῖ ἐπίσημα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ᾿ Εκκλησία ὡς ἃγιος, δέν περιλαμβάνεται στό Ἁγιολόγιο ἤ τόν Συναξαριστή της καί γιά τό λόγο αὐτό ἡ μνήμη του δέν ἑορτάζεται στούς ναούς. ῾
Η συνείδηση ὃμως ὃσων γνωρίζουν τόν ἀββᾶ μέσα ἀπό τά συγγράμματά του, καί ἰδιαίτερα τῶν μοναζόντων, τόν κατατάσσει ἀνάμεσα στούς ἁγίους καί τούς μεγάλους ὁσίους τῆς ᾿ Εκκλησίας. Εἶναι χαρακτηριστικό ὃτι στό ἃγιον ῎ Ορος γίνεται ἀναφορά στή μνήμη του τήν 28η ᾿ Ιανουαρίου μαζί μέ τή μνήμη τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου. ῾ Υπάρχουν μάλιστα καί δύο πλήρεις ἀκολουθίες πού ὑμνοῦν τήν ἁγία ζωή καί τούς ἀσκητικούς ἀγῶνες τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Ὁ βασικός λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ ἀββᾶς ᾿ Ισαάκ δέν ἔχει περιληφθεῖ στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὁρθόδοξης ᾿ Εκκλησίας εἶναι ὅτι προῆλθε ἀπό τούς κόλπους τῆς Νεστοριανικῆς ᾿ Εκκλησίας. ᾿ Επίσκοπος χειροτονήθηκε ἀπό τόν καθολικό τῆς Νεστοριανῆς ᾿Εκκλησίας, ὃπως ἤδη ἀναφέραμε. Ἀλλά ὃπως σημειώνει ὁ καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης σέ σχετικό ἄρθρο του στόν 1ο τόμο τῆς ᾿ Επετηρίδος τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Θεσσαλονίκης «φαίνεται ὃτι μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ διεφυλάχθη καθαρός ἀπό τήν νεστοριανήν αἳρεσιν, ὃπως τοῦτο συνάγεται ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τῶν ἔργων του.
Εἰς αὐτά ἀποκαλεῖ τήν Παναγίαν Θεοτόκον. Ἀναφερόμενος δέ εἰς τήν ἐνανθρώπησιν ὁμιλεῖ ὀρθοδόξως καί δέν νεστοριανίζει»[6].
Ἡ ὀρθοδοξότητα τοῦ ἀββᾶ ᾿ Ισαάκ συνάγεται καί ἀπό τό γεγονός ὃτι ἡ νεστοριανή ᾿ Εκκλησία ἀντιμετώπισε μέ ἐπιφύλαξη τά συγγράμματά του, ὁ νεστοριανός δέ ἐπίσκοπος τῆς Garmai Bar Toubanitha Δανιήλ ἔγραψε ἀναίρεση τῆς διδασκαλίας του[7]. ῾
Η διάσωση τοῦ ἀββᾶ ᾿ Ισαάκ ἀπό τό Νεστοριανισμό εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά διαδοθοῦν τά συγγράμματά του σέ ὃλο τό χριστιανικό κόσμο ἀσκώντας μεγάλη ἐπίδραση ἀφενός καί ἀφ΄ ἑτέρου νά ἀναγνωρίζεται ἀπό ὃλους σάν ἃγιος καί διδάσκαλος τῆς ᾿ Εκκλησίας καί μάλιστα ἀπό μεγάλους Πατέρες, ὃπως ὁ ἃγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, ὁ ἃγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης[8]."