Παρασκευή 28 Απριλίου 2017





Βρῆκες τὸν καιρὸ γιὰ νὰ στηρίξῃς
τὸ πρόσωπό σου ἐνάντια στὸν βοριά.
Φῦγε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο
ἡ φωνὴ ἀληθοεπὴς
ἢ ῥόγχος τοῦ χειμῶνος· ἐκρήξεις
τῶν ἀναμνήσεων ὁμοιάζουν μὲ θωριά.
Στὸ δωμάτιο ποὺ ἀθωώνουν
μαίνονται οἱ Ἑρυνίες, μανίζει τὸν
οὐρανὸ τὸν τετράθυρο
ὁ φίλος ὁ ἁβροπρεπής.
Φύλλα βασιλικοῦ μαστιγώνουν
 τὴν ὀσμὴ τοῦ βλαστοῦ καὶ αἰχμαλωτίζει τον.

ΑΛΥΧΝΗ ΓΗ
Ετικέτες

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κόντρα στον άνεμο
τα ξέμπλεκα μαλλιά σου.
Στημένος εκεί βλέπεις τη Μέρα.
Με το Φως.
Τη Νύχτα.
Με τ'Αστέρια.
Το απέραντο γαλάζιο τ'Ουρανού.
Και της Θάλασσας.
Στημένος εκεί μυρίζεις Χώμα κι Αλμύρα.
Μην ακούς τις σειρήνες.
Θα στραβωθείς.
Απ'το σκοτάδι.
Μην κλείσεις το παραθύρι.

28 Απριλίου 2017 στις 6:16 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)