Τοιχογραφίες με ημερομηνία λήξης

Ο Αυστραλός καλλιτέχνης Rone δημιουργεί τεράστιες τοιχογραφίες και τις καταστρέφει ο ίδιος πριν τις καταστρέψει άλλος

Συνεχίζοντας στο μονοπάτι με το οποίο ξεκίνησε με το "Empty", ο Αυστραλός καλλιτέχνης Rone επιστρέφει με μια νέα σειρά εντυπωσιακών τοιχογραφιών σε ένα παλιό εργοστάσιο λίγο έξω από τη Μελβούρνη. Το πρότζεκτ “Alpha”, στο οποίο ο Rone ζωγράφιζε μεγάλα γυναικεία πορτρέτα σε έναν παλιό μύλο χαρτιού που προοριζόταν για κατεδάφιση, τον ωθεί βαθύτερα στην έρευνα των εφήμερων ριζών της τέχνης του δρόμου.

Περισσότερο από ποτέ, οι καλλιτέχνες του δρόμου βασίζονται σε βίντεο και φωτογραφικά ντοκουμέντα ως τελικές αποδείξεις των έργων τους. Η διάδοση στο διαδίκτυο και σε έντυπα σημαίνει ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι θα δουν τις εικόνες παρά το έργο τέχνης. «Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Μόλις καταγραφτεί, γνωρίζω πως θα συνεχίσει να ζει με άλλη μορφή», μας λέει ο Rone μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. «Αυτό κάνει το έργο πιο σημαντικό, μόλις αυτό χαθεί. Αλλάζει την αξία του στην καταγραφή του έργου παρά το ίδιο έργο. Αυτή η ιδέα έχει ανοίξει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για μένα».

Αυτή η ιδέα δεν είναι καινούργια. Αυτός ο πυρήνας των γκράφιτι και της τέχνης του δρόμου βασίζεται πίσω στην παροδική του φύση, αλλά σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι τοποθετούν πλεξιγκλάς για να προστατεύουν παράνομα έργα τέχνης και οι πόλεις αναθέτουν τη δημιουργία μόνιμων τοιχογραφιών, αυτό έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν οι καλλιτέχνες τα έργα τους. Μέσω της αναμόρφωσης της αυτοσχέδιας φύσης της τέχνης του δρόμου, ο Rone συνεχίζει τη μακρά περίοδο της εφήμερης τέχνης.



Συγκεκριμένα, κανένα από τα κομμάτια του πρότζεκτ “Alpha”, το οποίο ολοκληρώθηκε μυστικά μέσα σε αρκετούς μήνες, δεν υπάρχει πια. Ο χώρος ήταν προς κατεδάφιση και μέρος της συμφωνίας του καλλιτέχνη είχε τον όρο ότι θα καταστρέψει το έργο του ώστε να αποτρέψει τον κόσμο να μπαίνει στον χώρο. Αυτό που απέμεινε είναι τα βίντεο και οι φωτογραφίες από φωτογράφους που προσκάλεσε ο Rone για να επισκεφτούν το κτίριο.

Από τη μεριά του, ο Rone δεν βλέπει την καταστροφή των έργων του ως κάτι αρνητικό. Ακριβώς το αντίθετο. «Ελπίζω ότι αυτή η ιδέα της καταγραφής των έργων μου πριν την επικείμενη καταστροφή με πηγαίνει σε άλλο επίπεδο».

πηγή