Αφιερωμένο στις γυναίκες που με ένα κολοκυθάκι, τρία σέσκουλα, δυο πατάτες κι ένα κρεμμύδι ανάστησαν ανθρώπους, έφτιαξαν πολύτιμες αναμνήσεις ζεστασιάς και αγάπης.
Πηγή: Φωτογραφίες Μνήμες Παράδοσης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
2 σχόλια:
Αυτοί ήταν οι καθημερινοί τους χώροι Είχαν όμως καί ένα χώρο καλό που δέν πάταγε κανείς Άνοιγε σέ ελάχιστες και εξαιρετικές περιπτώσεις μέ ιερότητα ως να ήταν τά άγια των αγίων Εγώ το πρόλαβα αυτό Μπόλικα παιδιά κοιμόμασταν και διαβάζαμε σέ ένα μικρό δωμάτιο ,αλλά τό καλύτερο και μεγαλύτερο δωμάτιο ήταν κλειστό Και΄όμως , μέ πόση νοσταλγία θυμόμαστε την θαλπωρή αυτών των σπιτιών ακόμα καί των πιό φτωχικών Σέ τέτοια σπίτια μεγαλώσαμε καί μάθαμε γράμματα Σέ τί μας ωφελούν άραγε τά σημερινά μέ τά γυαλιστερά πατώματα !Όσο πολυτελέστερα είναι τόσο πιο αφιλόξενα γίνονται
Ναι ναι μπράβο! Δεν θυμάμαι, δεν έζησα, έχω όμως "μνήμες" από διηγήσεις και από μια γλυκιά προγιαγιά, θυμάμαι το ξεχωριστό καμαράκι κάτω στην αυλή με τον αργαλειό της, μου' μειναν κάτι κιλίμια και άλλα υφαντά που τα στρώνω με ευλάβεια..γιατί κανείς δεν τα ήθελε!!! Ευχαρίστως "ξαναγυρνώ" στο τότε, στο "πιο γλυκό ψωμί".
Δημοσίευση σχολίου