ΝΙΚΟΣ ΖΩΙΔΑΚΗΣ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Επήγα πάλι στου γιατρού γιατί πονεί η καρδιά μου
και τη μορφη τση μου δειξε το καρδιογράφημα μου.

Ερώτηξα τον το γιατρό γιά ηντα πονεί η καρδιά μου
και μου πε πιο συχνότερα να σε θωρώ κερά μου.

Σκίσε γιατρέ τις συνταγές και άμε στη δουλειά σου,
μα τη δική μου πάθηση δε γράφουν τα χαρτιά σου.

Έγινα οργάνων δωρητής μα έδωκα μόνο μάτια
για δε μεταμοσχεύονται καρδιές που ναι κομμάτια.

Έγινα δότης μα οι γιατροί δεν βρήκανε την καρδιά μου
πριν μήνες την εχάρισα στον ίδιο τον φονιά μου

Αλλάζει θέση η καρδιά και στα δεξιά ριζώνει
να μη τη βρίσκει η καθεμιά να μου τηνε πληγώνει.

Σε άγιο δισκοπότηρο το δάκρυ τση θα κλείσω
την ώρα που θα ξεψυχώ, μ αυτό να κοινωνήσω.

Όμως πολλοί θα προβληματιστούν όταν θα με κηδένε
γιατί θα δούνε πρώτη φορά μάτια νεκρού να κλαίνε.

Μα ανε ποθάνω κι ακουστεί φτερούγισμα κοντά σου
θα΄ναι η ψυχή μου απού ποθεί να μπει στην αγκαλιά σου.

Παίξε μου χίλιες μαχαιριές μα στρίψε το μαχαίρι
θα ναι γλυκός ο θάνατος απ το δικό σου χέρι.

Να μουνα ανθός στο κήπο σου και να κοπώ από σένα
για να με βρει κι ο θάνατος σε χέρια αγαπημένα.

Ανε πιστεύεις στο Θεό μη μ' αρνηθείς κερά μου,
πριν σ αγαπήσω τα 'ξερες τα ελαττώματα μου.

Οντα θα νιώσεις τι θα πει αγάπη και πονέσεις
όλα τα λάθη απού καμα θα μου τα συγχωρέσεις.

Χίλια χατίρια τση κανα και χάλασα τση ένα
και για τα λίγα επήγανε και τα πολλά χαμένα.

Χατήρι μια, χατήρι δυο, χατήρι τρεις χατήρι
μα η απονιά τση το βαστά κλειστό το παραθύρι.