Αγκαλιάζουν τους αιρετικούς και διχάζουν τους Ορθοδόξους

῞Eνα ἀπό τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» τῆς ἀποστατημένης ἐποχῆς μας εἶναι καί αὐτό: Ἐκεῖνοι, στούς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τό ἔργο τοῦ φύλακα, σκοποῦ καί τσομπάνη τῶν λογικῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, ἀντί νά ἐντοπίζουν καί να ἐξουδετερώνουν τούς νοητούς λύκους, τούς προβατόσχημους αἱρετικούς, τους ἀγκαλιάζουν, ἐνῶ παράλληλα κατηγοροῦν γιά ὕπαρξη «φοβικῶν συνδρόμων» ὅσα πρόβατα ἀντιδροῦν στήν προδοσία.

Ἀναφερόμαστε στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ὅπου ἐν μέσῳ τυμπανοκρουσιῶν καί εὐρυτάτης προβολῆς ἀπό τά ἁμαρτωλά Μ.Μ.Ε. πραγματοποιήθηκε ἡ λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Μέσα σέ κλίμα χλιδῆς πετάχτηκαν ἑκατομμύρια εὐρώ, σε καιρό οἰκονομικῆς κρίσης, γιά νά περάσει τό μήνυμα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δεν ἔχει παρωπίδες, δέν διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα, ξανοίγεται σέ ὅλους, αἱρετικούς, ἀκόμη καί ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί, ἄρα, εἶναι μία θρησκεία πού πληροῖ τίς προδιαγραφές τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας και τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων· γι᾽ αὐτό ἐξ ἄλλου καί ὁ κύριος ἐμπνευστής καί διοργανωτής τῆς Συνόδου (τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο) ἀπολαμβάνει τῆς ὑψηλῆς προστασίας καί φιλίας τῆς παγκόσμιας νεοταξίτικης ἐλίτ, ἐκφραζομένης κυρίως ἀπό τό «βαθύ κράτος» τῶν Η.Π.Α.

Τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου ἦταν ἔντονα παρόν στό Κολυμπάρι, κάτω ἀπό δρακόντια μέτρα ἀσφαλείας. Φοβούμεθα ὅμως ὅτι ἀπουσίαζε −ἄν καί ἡμέρες Πεντηκοστῆς− τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διότι αὐτό δέν γνωρίζει τή γλῶσσα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας, τοῦ συμβιβασμοῦ, τῶν συμψηφισμῶν, τοῦ ναί καί τοῦ ὄχι ταυτόχρονα.

Ἡ ὅλη μεθόδευση τῆς Συνόδου ἦταν καινοφανής καί ἀπαράδεκτη, μέ τόν ἀποκλεισμό τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν ἐπισκόπων, καί −κυρίως− μέ τήν μή καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλά τή νομιμοποίησή της.

Ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου ἦταν παράνομη, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Κανονισμό Λειτουργίας, πού οἱ ἴδιοι οἱ ἐμπνευστές της ψήφισαν, δέν θά μποροῦσε νά πραγματοποιηθεῖ, ἐάν ἔστω καί μία Ἐκκλησία δέν συμφωνοῦσε.

Ἀπό τίς 14 Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀπεῖχαν 4 Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἀντιπροσωπεύουν ὅμως τή μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων (τά Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ρωσσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας).

Ἤδη τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσσίας ἐδήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος, ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ἄκυρη ὡς παρανόμως συγκαλουμένη καί, συνεπῶς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας δέν θά δεχθεῖ τίς ἀποφάσεις της.

Αὐτό πού κατάφερε ἡ ἐκκοσμικευμένη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, μετά ἀπό 100 σχεδόν χρόνια προετοιμασίας (!) ἦταν ἀγκαλιάζοντας τούς αἱρετικούς νά διχάσει τούς Ὀρθοδόξους!

Θλιβόμεθα βαθύτατα γιά τήν ἐξέλιξη αὐτή.

Εὐχόμεθα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, το ὁποῖον «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», νά ἀναδείξει νέους Μάρκους Εὐγενικούς, οἱ ὁποῖοι, ὡς νέοι Μωυσεῖς, θά βγάλουν τήν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή νοητή Αἴγυπτο καί ἀπό τη Βαβυλώνειο αἰχμαλωσία της στό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου καί στήν παναίρεση τοῦ ἀντιευαγγελικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Περιοδικό Παρακαταθήκη, Μάιος - Ιούνιος 2016