Βρυσούλα

Μουρμουρητά, ερωτιάρικα, το δροσερό νερό σου,

κάθε στιγμή σου τραγουδεί, βρυσούλα, τον καϋμό σου.

Το ίδιο λέει βρυσούλα μου, πάντοτε το τραγούδι.

Και τρέχει το νεράκι σου…   Δροσίζ’ ένα λουλούδι,

και τώρα πια ολαύλακα το δρόμο έχει πάρει.

Πάει σε λειβάδι χλοερό, ποτίζει το χορτάρι,

διαβαίνει  κείθε, χάνεται, στο ρέμμα ξαπολυέται,

σα σύγνεφο και σα βροχή πάλι σε σένα ‘ρχέται.

…. Πλάι σου ο γέρο-πλάτανος όλο δροσιά ρουφάει,

κι απλώνει φύλλα και κλαδιά, και ίσκιο σου κρατάει.

Και συ κοιμάσαι…  Τα νερά τα κρύα σου κυλούνε,

κι οι ίσκιοι των ονείρων σου τριγύρω σου πετάνε…

(Του Ευρυτάνα φυσιολάτρη ποιητή και καπετάνιου του ΕΛΑΣ Δώρη Άνθη)

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"