Τό μετέωρο βῆμα τῆς Ἱεραρχίας... πρός μία νέα ἐκκλησιολογία!

῾Όπως ἦταν ἀναμενόμενο, ὄχι, ὄχι, δὲν ἦταν καθόλου ἀναμενόμενο· ἐλπίζαμε, ναί, ἐλπίζαμε… ὄχι νὰ γινόταν τὸ μεγάλο θαῦμα ἡ οἰκουμενιστικὴ Σύνοδος νὰ ἀποδώσει Ὀρθόδοξα κείμενα (γιὰ νὰ λάβουν τέτοιο φωτισμὸ οἱ Συνοδικοὶ Πατέρες πρέπει νὰ τὸν ἐπιζητοῦν), ἀλλὰ νὰ γίνει τὸ θαῦμα νὰ ἀναφανεῖ ἕνας, ἕνας μόνο ἱεράρχης. Θὰ ἀρκοῦσε. 

Αὐτὴ ἦταν ἡ προσευχὴ μας, ἡ προσευχὴ πολλῶν, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὴν τόλμη, τὸ σθένος, τὴν παρρησία οὔτε ἕνας ἱεράρχης, νὰ βροντοφωνίσει τὸ “οὐκ ἔξεστί σοι”.
Τὸ πανηγύρι τέλειωσε, τὰ φῶτα ἔσβησαν. 

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐθριάμβευσε. 

Κι ἐμεῖς ἐλπίζαμε… Αἰσθανόμαστε ἐγκαταλελημένοι ἀπὸ τοὺς πατέρες μας, ὀρφανεμένοι, προδωμένοι. 
Καὶ τώρα;
 Ποῦ θὰ βροῦμε στήριγμα, προστάτη, ἕναν νέο Ἅγιο Μάρκο, νὰ ξεσηκώσει τὸν εὐσεβῆ λαὸ καὶ κλῆρο, καὶ νὰ μὴν ἀφήσουν κανένα ἀπ᾽ αὐτοὺς νὰ πατήσουνε πόδι στὶς ἐκκλησιές μας;

Βρῆκαν ὡραία λύση: “ Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τὴν ἰστορικὴν ὀνομασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ Ὁμολογιῶν”. 

Προτείνω στὴν Ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ χρησιμοποιήσει τὴν εὔστοχη αὐτὴ ἔκφραση καὶ νὰ λυθεῖ ἐπιτυχῶς τὸ πρόβλημα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων: “ Ἡ Ἑλληνικὴ Δημοκρατία ἀποδέχεται τὴν ἰστορικὴν ὀνομασίαν τῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας”.

 Γιατὶ ὄχι, ἐφ᾽ ὅσον αὐτὸ δὲν συνεπάγεται ἀναγνώριση τοῦ κρατιδίου ποὺ σφετερίζεται
τὸ ὄνομα;
πηγή