ΓΙΑΤΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΟΝΚ ΚΟΝΓΚ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ “ΟΜΙΛΕΙ ΚΙΝΕΖΙΚΑ”;

---

Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη
 Τέτοιον φαιδρόν παραλήρημα καί ἄλογην «ποιμαντικήν» ἀγανάκτησιν δέν μου ἔλαχε νά ξαναδιαβάσω ἀπό ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶλλον πρόκειται διά ὑπογλυκαιμικόν σόκ! Παρακαλεῖται υἱικῶς, τό σεπτόν οἰκουμενιστικόν Φανάριον, ὅπως προσφέρει ὁλίγο-ἥμερη ἄδειαν εἰς τό ἄριστον φερέφωνόν του τόν Ἀρχιοικουμενιστή καί Σεβασμιώτατον κύριο Νεκτάριον, διά νά ὑπάγει «πνευματικές» διακοπές… εἰς τό Ὄρος Θιβέτ, διά νά ἡρεμήσει καί νά εἰρηνεύσει κάπως ἡ ἀναστατωμένη ψυχούλα του, μιᾶς καί τό Ἅγιον Ὅρος «κεῖται μακράν» ἐκ τοῦ Σινικοῦ τείχους, ἀλλά καί καθότι δέν τοῦ κάθετε καλῶς εἰς τό στομάχιν, μιᾶς καί οἱ Καλόγεροι, ἄκουσον-ἄκουσον, εἶναι ἀνόητοι, ἐξ αἱτίας τῶν θεολογικῶν διαμαρτυριῶν τους.

Δεῖτε ΕΔΩ τό ἐπισκοπικό δοκίμιον πού μᾶς ὑποχρεώνει νά καταγράψομεν εἴκοσιν (20) κριτικά σημεία. 

Ἐξ ἀρχῆς ἄς σοβαρευθῶμεν, βεβαίως-βεβαίως· μόνον πού μέ τόν ἐν λόγῳ μητροπολίτη τῶν cheescakes εἶναι μᾶλλον ἀνέφικτον.

Α΄. Εἰς τήν πρώτην παράγραφόν του μᾶς διευκρινίζει, φιλεύσπλαχνα δῆθεν, μᾶλλον τολμεῖ, καί μᾶς παραδίδει ἕναν ἐνδιαφέρον καί νέον Ἐκκλησιολογικόν (sic) ὁρισμόν διά τήν Ἐκκλησία, πού θά τόν ἐζήλευεν… μέχρι καί ὁ «μέγας Δογματολόγος» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας: ὅτι ἡ Ἐκκλησία, εἶναι κοινότητα διά ἐκπαίδευσιν καί μάθησιν τῆς διαλεκτικῆς τέχνης ἀλλά καί διά ἐκμάνθηνσι τοῦ σεβασμοῦ τῆς ὅποιας διαφορετικῆς ἄποψις ἔστω καί αὐτῆς τοῦ ἑνός «ἐλαχίστου ἀδελφοῦ».

Β΄. Εἰς τήν πορεία καί τό ὅλον πνεῦμα τῆς δοκιμιογραφίας του, ὁ Σεβασμιώτατος κύριος Νεκτάριος καταφέρνει ἄνετα νά κονιορτοποιεῖ καί νά κατεδαφίζει, μέ ἄριστην ἰκανότητα, τόν ἰδικόν του προλογικόν ὁρισμόν περί Ἐκκλησίας. Μιᾶς καί ὁ ἴδιος φαίνεται καθαρῶς, νά μή σέβεται ΚΑΘΟΛΟΥ, ἀλλά μάλιστα καί ὑποτιμᾶ σέ μέγιστον βαθμόν, τήν διαφορετική ἄποψιν, πολλῶν: Ἐπισκόπων, Πρεσβυτέρων, Μοναχῶν/ουσῶν, Λαϊκῶν, καί Καθηγητῶν θεολόγων τῆς ἀπανταχοῦ Ὀρθόδοξης Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, διακρίνουμεν, ὄτι ἔχει καταφέρει περίφημα, νά ὑποσκάψει τά γραφθέντα καί λεχθέντα του, πράγμα ἀνάξιον λόγου καί νά ἀσχοληθεῖ κανεῖς ἀναιρετικά. Θά τό πράξω ὅμως, ἐξ ὑπακοῆς πρός τήν Ἐκκλησία, ἐπειδή μού ἐζητήθει, ὑπό τινός σεβαστοῦ Κληρικοῦ, ἡ θεολογική κριτική μου ἐπί τό ἐν λόγῳ ἀνόνητον γραπτόν τοῦ κ. Νεκταρίου.

Γ΄. Μέ τό συμπάθιον ἅγιε Ηονγκ Κόνγκ, ἀλλά κατά μίαν ἄποψιν, μᾶς γράφετε κολοκύθια στό πάτερον! Ἀπό μίαν ἄλλη ἄποψιν, ὅμως, μπορεῖ ἄνετα κανεῖς νά ὑποστηρίξει τά ἀκριβῶς ἀντίθετα: ὅτι λ.χ. ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Εὐχαριστιακόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού συνάγεται ἵνα Λειτουργηθεῖ ἐν τῇ ἱερᾷ προσευχητικῆ καί Λατρευτικῇ σιωπῇ, μιᾶς καί εἰς τήν προγευόμενη Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, τά πολλά λόγια εἶναι φτώχια καί ὁ ἁπροϋπόθετος διάλογος, ἀχρείαστος καί ἄχρηστος. Ἡ Ἐκκλησία, στηρίζεται, ὑπολογίζει καί σέβεται κυρίως: εἰς τίς θεόπνευστες ἀπόψεις τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἀποστολικῶν Πατέρων, τῶν θεηγόρων Πατέρων, καί ΟΧΙ εἰς τήν ὅποιαν καί κάθε ἄποψιν, ἀδιακρίτως, ἔστω ἀκόμη καί τοῦ τινός «ἐλαχίστου ἀδελφοῦ».

Δ΄. Εἰς τήν δεύτερη παράγραφον, γίνεται ἀντιληπτόν: ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος δέν δύναται νά ἀντιληφθεῖ τήν εἰδοποιόν διαφορά καί διάκρισιν, τοῦ δογματισμοῦ, ἐκ τῶν δογματολογικῶν ἀπαρασάλευτων ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλο πράγμα ὁ δογματισμός καί ἕνα ἄλλο πράγμα ἡ ὀρθόδοξη Δογματολογική θέσις. Ἐξ ἀρχῆς ἄς ἀποσαφηνίσει τά λεξίδια δογματισμός/δόγματα. Ἐπίσης εἶναι ἄκρως προβληματικόν τόν κείμενον τοῦ κ. Νεκταρίου διότι: ὑπεργενικεύει, ἄκρως ἐπικίνδυνα, διά τῆς κλασικῆς νεοκαλαμαρίστικης μεθόδου τοῦ κακόβουλου καί κακόδοξου τσουβαλιάσματος τῆς αἱρέσεως τοῦ ὁνοματοκρυπτισμοῦ. Ἄν ὅντως τά τρίσβαθα κίνητρα του κ. Νεκταρίου, ἦτο καί εἶναι, τῷ ὄντι ποιμαντικά καί ἐπισκοπικά, ὤφειλεν νά μᾶς ἐνημερώσει καί νά μᾶς πληροφορήσει, μέ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ἀκρίβειαν, ὑπό τίνων ἀκριβῶς Κληρικῶν καί Λαϊκῶν πρέπει νά προσέχωμεν, ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι πιστοί, ἵνα μή ἐπηρεαζώμεθα ὡς ἄβουλον, ἀκατήχητον καί ἄλογον ποίμνιον. Μή σᾶς πῶ ὅμως, καί ἐτοῦτο τό σκληρόν λεχθέν: ὅτι ὁ πολύτιμος κύριος Νεκτάριος ὑποτιμεῖ κατά τήν ταπεινή γνώμη μας μέ ἀνώφελη ἱταμότητα τό Λογικόν ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ μας. Γιατί ᾆράγε;

Ε΄. Περί τῆς τρίτης παραγράφου: Τά πράγματα δέν εἶναι καθόλου ἀπλᾶ, καθῶς θεωρεῖ ὁ κ. Νεκτάριος, μιᾶς καί ἡ ἀπλότης εἶναι ἀρετή, καί ἀρετή μᾶλλον, δέν ὑφίστατο, σέ ἀναγνωρισμένο Καθολικόν ἔλλειμα Συνοδικότητας, εἰς τάς Τοπικάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. Ἡ προσέγγισις τοῦ Σεβ. εἶναι κατά τήν ἄποψίν μας, ἀφελέστατη καί ἁπλοϊκή. Ἄν ἦτο πράγματι ἐπιβεβλημένο τό καθήκον τῆς συγκλήσεως τινάς Πανορθοδόξου Συνόδου, διά τίνα λόγον τόσους αἱῶνας δέν ἐσυγκλήθησαν τέτοιες τοῦ ἀνάλογου εἴδους; Ἐπίσης, διά τίνα ἀκριβῶς Ἐκκλησιολογικό λόγον, 20 ὁλάκερους αἰῶνες, ἔστω τέλος πάντων, ἐπί 10 περίπου αἰῶνες ἀπό τήν μετά τό Σχίσμαν ἐποχήν ἄχρι τῆς σήμερον, δέν συγκλήθηκεν ΜΙΑ τέτοια Πανορθόδοξη Σύνοδος; Μᾶλλον δέν ἦτο καί τόσον ἀναγκαία, ἤ, δέν ἦτο θεσμική τακτική-πρακτική τῶν Ὀρθοδόξων, μιᾶς καί διά σημαίνοντα τοπικά ζητήματα ὑφίσταντο (α΄) οἱ Τοπικές Σύνοδοι ἀλλά καί (β΄) οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι.

Στ΄. Ὅταν ὅμως, ἀξιότιμε κύριε Νεκτάριε, ὑφίσταντο τῷ ὄντι μείζονα ζητήματα Πίστεως, καί σεῖς οἱ Ἀρχιοικουμενιστές καί Νεορθόδοξοι, ἀσχολεῖστε μέ τό ριζόγαλον, τά cheescake, τά κρουασανάκια καί τό ριζόλαδον, τότε σαφῶς καί δέν ἔχωμεν χρείαν τῆς Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, ἀλλά μᾶλλον, χρειαζώμεθα τήν συμβολή καί τίς ἐπιστημονικές συμβουλές τινάς παγκόσμιου ἔγκυρης καί ἔγκριτης ἐταιρίας Ψυχιάτρων…! Ἐξάπαντος, πρός δυσάρεστην ἔκπληξίν μας, ἄς ἐνημερώσομεν -ἔστω καί τήν ὑστάτη- τόν ἀξιόλογον Μητροπολίτη, ὅτι ἡ μέλλουσα Ληστρική Σύνοδος τῶν Νεοφαναριωτῶν, εἰς τήν Κρήτη, πρόκειται νά συζητήσει καί ζητήματα Πίστεως εἰς τάς σχέσεις μας μέ τόν ὑπόλοιπον Χριστιανικόν κόσμον. Ἐλπίζομε κ. Νεκτάριε, ὅτι δέν ἀσκεῖτε τινά ἄλογον σατανική προπαγάνδα, καί ἀπόκρυψις τινῶν διάσπαρτων συγγνωστῶν στοιχείων. Εὐχόμεθα νά γράφετε ὅσα γράφετε, ἀπό… ἔστω μή ἁγίαν ἄγνοιαν, ἀντί ἀπό διατεταγμένην καί ἱδεολογικήν ὑπηρεσίαν πρός τήν Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν σας, τό Φανάριον.

Ζ΄. Προσωπικά, ἔχομεν τόν μᾶλλον πλανεμένο λογισμό: ὅτι γνωρίζετε πολύ καλά, ΑΡΙΣΤΑ μάλιστα, διά τίνα ἀκριβῶς λόγον διαμαρτύρεται ἡ Συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά λόγῳ τῆς μόνιμης διαμονῆς σας εἰς τήν Κίνα, μᾶς ὑποκρίνεσθε «τόν Κινέζον», ἵνα ξεγελάσετε τούς ἀφελεῖς εἰς τήν Πίστη. Αὐτά τά ἀνούσια φλυαρήματα νά τά διδάσκετε εἰς τούς ἐκεῖ προσήλυτους ἀδελφούς μας, δηλ. εἰς τό ποίμνιόν σας. Ἄν ὅμως, πράγματι ἔχετε ἄγνοια, διά τίνα λόγον διαμαρτύρονται κατά τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου τῶν Ἀρχιοικουμενιστῶν, ἀνοίξτε νά μελετήσετε σοβαρά τίς θέσεις, τίς ἀντιθέσεις κ.λπ. τῶν ὅποιων διαμαρτυρομένων. Τά πρακτικά ζητήματα πού προκύπτωσιν εἰς τήν θεόσωστον ἐπαρχίαν σας, δύνανται νά ἐπιλυθῶσιν καί ἄνευ τινάς Πανορθόδοξης Συνόδου ἤ καί ἄνευ τῶν shows time τῶν ἑκατομμυρίων. 

Η΄. Τά ἑκατομμύρια τῶν εὐρῶν, πού πρόκειται νά ξοδευθῶσιν εἰς τήν φιλόδοξον καί διαβολόπνευστον, ἐξάπαντος Ληστρική Σύνοδο τοῦ Αἱρεσιάρχου πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἐδύναντο νά δωρισθῶσιν καί νά μοιρασθῶσιν σέ ἰσάξια λογικά ποσά, εἰς τήν πολυσέβαστον Ἱεραποστολήν σας εἰς τό Ηονγκ Κόνγκ, εἰς τήν Ἀφρική καί τήν Ἀλβανία. 

Θ΄. Ἀλλ΄ ὅμως, ὁ μέγας οἱκουμενιστικός οἶστρος τοῦ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις σᾶς ἀφήνει νά διαχειριστεῖτε Λ[λ]ογικά, τοῦ κόσμου τά ἑκατομμύρια;

Ι΄. Ἐξάπαντος πρέπει νά ποῦμεν καί αὐτό, πού μᾶλλον ἀγνοεῖτε: Μία Τοπική Ἐκκλησία, δέν διαθέτει τινά «Σύνοδον τῶν Ἐπισκόπων», καθῶς χοντρικά ἐσεῖς τό θεωρεῖται, ἐκ τοῦ ἀκατάσχετου μᾶλλον Κληρικαλισμοῦ καί Δεσποτισμοῦ σας, διότι αὐτά εἶναι τά τῷ ὄντι Ζηζιουλέϊκα καί Ἐπισκοπομονιστικά παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς. Κατανοητόν Σεβασμιώτατε; Μία Τοπική Ἐκκλησία περιλαμβάνει εἰς τήν ἱερά Σύνοδόν Της ἅπαντες τούς Κληρικούς, τούς Μοναχούς/ές καί τούς ἐνεργοποιημένους Λαϊκούς. Πρέπει τέλος πάντων, νά ἐννοήσετε καλῶς ὡς σοβαροί ποιμένες καί ἱεραπόστολοι, ὅτι τό ὀρθόδοξον Συνοδικό Σύστημα Της Ἐκκλησίας: εἶναι Θεανθρωποκεντρικόν καί Ἁγιοπνευματικόν, καί οὐχί ἐπισκοποκεντρικόν. Ἐκκλησία εἶναι: ὁ ἐκασταχοῦ ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, ὁ Κλήρος του, οἱ Μοναχοί/ές καθῶς καί τό Λαϊκόν στοιχεῖον, ἀχώριστοι καί ἀδιαίρετοι. Ὁ συμπαγῆς Ἐπισκοπομονισμός εἶναι παπικόν δόγμα.

Ια΄. Θά πρέπει νά ἀντιληφθεῖ ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι τό ζήτημα τῆς Μεγάλης Συνόδου, δέν εἶναι ζήτημα συναισθηματικόν, ἀλλά θεολογικόν. Δέν μᾶς πείθει ΔΙΟΛΟΥ ὁ στεῖρος συναισθηματισμός τοῦ Σεβασμιωτάτου. Διότι τά συναισθήματά μας, πολλές φορές, μᾶς ἔχωσιν προδῶσι ἀνεπαίσθητα καί αἰφνιδιαστικά. Τά δεδομένα, τά κείμενα καί τά ντοκουμέντα, τόν διαψεύδωσιν κατηγορηματικά. Πολλῶ μᾶλλον προδίδεται καί ἡ «ἐπισκοπική» ἔγνοια καί φροντίδα του, εἰς τήν ἐπίσημον ἀναφορά του περί τῆς δῆθεν «Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας». 

Ιβ΄. Ὁ ἀγαπητός Μητροπολίτης καί κύριος Νεκτάριος, ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ὡς δῆθεν μεγάλους ἁμαρτωλούς: συν-επισκόπους του, συν-καλογέρους του, συν-ἀδελφούς του πού διαμαρτύρονται, καλῶς ἤ κακῶς, μέ τινά ἀντίθετον καί συγκεκριμένη ΤΕΚΜΗΡΕΙΩΜΕΝΗ ἄποψιν. Ποῖα ὅμως εἶναι, ἡ διαφορά του, μέ τόν τυχόντα καί Μέγα Καρδινάλιον Ἱεροεξεταστή ἤ καί τόν Φαρισαῖον τῆς παραβολῆς; Ἀγνοεῖ μᾶλλον φαίνεται, ὅτι ὑφίστατο ἄλλη μία τινά πνευματική καί θεολογική διάκρισις: ἁμαρτίας/αἱρέσεως;

Ιγ΄. Ἐπίσης, νά πληροφορήσωμεν τόν Σεβασμιώτατο: ὅτι ἐπιθυμῶμεν τόν Διάλογον μέ τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Πρόκειται διά στυγνῆς συκοφαντίας, διά τά ὅσα ἀντίθετα ἀναφέρονται. Μόνον πού ὁ Θεολογικός Διάλογος, ἵνα καρποφορήσει γόνιμα, θά πρέπει νά μπεῖ μέσα στά Εὐαγγελικά καί Πατερικά ποιμαντικά πλαίσια καί προϋποθέσεις. Πράγμα ἄκρως ἀνυπόστατον, μέ τούς ἤδη διεξαγόμενους ψευδο-διαλόγους τοῦ ΠΣΕ.

Ιδ΄. Ἐπίσης ἅγιε Χονγκ Κόνγκ, «εἶναι ντροπή» κατά τήν ταπεινή ἄποψιν μας: νά μεταβάλλεστε ἀπό Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, σέ δικηγόρον τοῦ Σατᾶν· νά θεωρεῖτε ὡς ἀκατήχητους Κληρικούς καί Λαϊκοῦς πού διαμαρτύρονται ἔλλογα καί θεολογικά κατά τῆς ἐπικείμενης ψευδο-Συνόδου· νά ὑβρίζετε ὡς ἀνεξομολόγητους Κληρικούς καί Λαϊκοῦς πού διατυπώνουσιν βρωντερά καί ῥωμαλέα τήν ἀντίθετη ἄποψίν τους. Ποῦ πήγε ᾆρά γε ὁ δικός σας σεβασμός, εἰς τήν ἀντίθετη ἄποψιν, καθῶς μᾶς διδάσκετε καί ὁριοθετείτε εἰς τήν μόλις πρῶτην παράγραφον τοῦ κειμένου σας; Μήπως σύν τοῖς ἄλλοις, διαβάλλετε καί τόν ἐπισκοπικόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, μέ ὅσα γράφετε; Μήπως προσβάλλετε καί πολεμεῖτε, ἄθελά σας, τόν θεσμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεῖου μας, μέ τήν ἀκατάσχετον ἤ καί ἐπιτηδευμένην ἴσως, φλυαρίαν καί ἄγνοιάν σας;
Ιε΄. Ἀπό πότε ἡ ἰδεολογική καί πολιτικάντικη «ἀλληλεγγύη» εἶναι ὀρθόν καί Ἐκκλησιολογικόν κριτήριον διά τό ἀπλανῶς καί ὀρθοδόξως θεολογεῖν καί ἐπισκοπεῖν τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ; Καί μεῖς πού τολμάμεν νά σᾶς ἀσκήσωμεν τινά ἀμυδράν κριτική, διαμένουμεν ἐκτός Ἑλλάδος καί δή σέ κράτος ὑπό Ἰσλαμική κατοχήν, καί συνεπῶς μᾶλλον γνωρίζουμεν καλῶς «τί συμβαίνει ἐκτός Ἑλλάδος».

Ιστ΄. Τό ἄκρως ἀπαράδεκτον διά ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι μόνον βέβαια, ὅλα τά πιό ἐπάνω· ἀλλά εἶναι ἰδιαίτερα ἡ ἕκτη παράγραφος του, μέ τίς τρεῖς σημαίνουσες γραμμές: πρόκειται δηλαδή διά μείζονα καί κακόδοξην ἀπόκλισιν ἐκ τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας καί Συνοδικότητας. Δηλαδή, δυνάμεθα νά συγκαλοῦμεν Μεγάλες Συνόδους, πού αὐτοτιτλοφορούνται ὡς Πανορθόδοξες, ἀλλά κατά τόν κ. Νεκτάριον, δέν ἔχωσιν τινά ὑποχρέωσιν νά συμβαδίζωσιν… μέ προγενέστερες ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων;! Αὐτό ἀποκαλεῖται μετα-Πατερική καί μετα-Συνοδική νεο-Βαρλααμίζουσα θεολογία, δηλ. ἡ σχετικοποίησις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, ἡ διαστοφή καί διαβολή τῶν Ἀποστολικῶν καί Πατερικῶν Συνόδων μετά τῶν ἐπικυρωμένων Ἁγιοπνευματικῶν ἀποφάσεων τους. Ὁ Θεός νά λυπηθεῖ τούς Κινέζους ἀδελφούς μας. 

Ιζ΄. Πολλῶ μᾶλλον διαφωνοῦμεν διά τήν σφοδρήν ὑποτίμησιν τοῦ Ἁγιορείτικου Ἡσυχασμοῦ, ἀλλά νά ἐνημερώσουμεν καί πάλιν τόν Σεβασμιώτατον, ὅτι δέν εἶναι μόνον τά ἁγιορείτικα ἀσκηταριά πού διαμαρτύρονται, ἀλλά σωρηδόν πλείστα ἄλλα ἀσκηταριά ἐκ τῆς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξίας. Γιατί ὅμως, στοχοποιεῖ, ἔτσι προκλητικά καί ἄστοχα, ἀλλά καί ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΑ, τούς Ἁγιορεῖτες Μοναχούς, δέν δυνάμεθα νά ἀντιληφθόμεν τά βαθύτερα αἴτια καί τά κίνητρά του. Ἔχει μήπως ἰδιαίτερον πρόβλημα μέ τόν Ἡσυχασμόν; Θαυμάζει μήπως τόν Ἀρχιμασσῶνον πατριάρχη Μελέτιον Μεταξάκη; Καί διά τό ρἰζόκρασον τῶν Ἀσιατῶν, θά πρέπει νά συγκληθεῖ μείζονα Πανορθόδοξη Σύνοδος Σεβασμιώτατε; Κατά τά ἄλλα καί ἐξ αἰτίας τῆς ἠχηρᾶς διαμαρτυρίας τῶν Καλογέρων τοῦ Θεοτοκοβάδιστου Ὄρους, οἱ Ἁγιορεῖτες κ.ἄ. γίνονται «ἀνόητοι» κατά τήν γνώμη σας; Μέ τό συμπάθιον δηλ. ἀλλά μήπως κρίνεται ἐξ ἰδίων τά ἀλλότρια; 

Ιη΄. Τά ἔβαλε καί με τούς ἀντιοικουμενιστές. Ἐκεῖ εἶναι ὅμως τό ὅλον ζήτημα. Αὐτό καίγει τόν κ. Νεκτάριον. Ποῖος ἀδυνατεῖ ὅμως νά ἐκφράσει, τά ταυτόσημα, περί τινῶν «ἀνοησιῶν καί φαιδροτήτων» διά τά γραπτά του; Ἄν παραστεῖ ἄμεση ἐπιτακτική ἀνάγκη, σαφῶς καί θά διακόψουμεν τό μνημόσυνον τοῦ Αἱρετικοῦ πατριάρχη καί τῶν φερεφώνων ἤ παπαγάλων αὐτοῦ, μιᾶς καί τό ἱερόν τοῦτο δικαίωμα , μᾶς παρέχεται Κανονικά ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας. 

Ιθ΄. Τό ἄν ἔχωμεν ἤ ὄχι, ἐμεῖς ἤ ἐσεῖς, τινά ὀρθόδοξον φρόνημα, αὐτό θά κριθεῖ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ μέλλοντος αἰώνος. Τά «ἀνούσια ἐπιχειρήματα» εἶναι ἡ Εὐαγγελική καί Πατερική ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ καί Θεολογία τῆς Φιλόκαλλου Ὀρθοδοξίας, ἄν λοιπόν σᾶς ἐνοχλεῖ, δύνασθε νά ἀκολουθήσετε τήν δόξα τοῦ ἐξωμότη Βησσαρίωνα.

Κ΄. Ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου λ.χ. ἐπί τινός αἱρετίζοντα Ἐπισκόπου, ΔΕΝ εἶναι Σχίσμα, καθῶς ἐσεῖς μᾶς παραπληροφορεῖτε, ἀλλά εἶναι ΔΥΝΗΤΙΚΗ καί ΚΑΝΟΝΙΚΗ ἐνέργεια· δηλ. εὐλογημένο δικαίωμα τῶν ἁπανταχοῦ ὁρθοδόξων Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν, ὡς ἔσχατον μέσον, καί πυρηνικόν Πατερικόν ὄπλον, ὡς τινάς βρωντερῆς θεολογικῆς διαμαρτυρίας κατά τῶν ἑκασταχοῦ ΑΝΑΞΙΩΝ λυκοποιμένων καί πανούργων ἐπισκόπων-κατασκόπων. Σιγά ὄμως, μή τολμήσετε καί τό διδάξετε εἰς τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς Κινέζους. Οἱ Κινέζοι δέν ἀστιεύονται, ὅπως μάθαμεν ἐμεῖς εἰς τό Ἑλλάντα κ.ἄ.

Ὑγ. Ὑποψιάζομαι, εἰδικά διά τό Κ΄ (20ον) σημεῖον, ὅτι θά πρέπει νά σᾶς τό μεταφράσομεν εἰς τά Κινέζικα, διά νά τό ἐννοήσετε καλῶς, καί πάλιν ὅμως τό ἀμφιβάλλομεν, λόγῳ ὑψηλῆς πειρασμικῆς παρεμβολῆς ὑπό τινῶν πεντανόστιμων cheescakes.

πηγή