Έτσι, με τα γεράνια στα χέρια,
τα πήγαινε για μεταφύτευση,
με το ίδιο κέφι, την ίδια χαρά, την ίδια ζωντάνια,
θαρρείς ο χρόνος ανήμπορος να χαράξει την μέσα της ομορφιά.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω,τα πήγαινε για μεταφύτευση,
με το ίδιο κέφι, την ίδια χαρά, την ίδια ζωντάνια,
θαρρείς ο χρόνος ανήμπορος να χαράξει την μέσα της ομορφιά.
αναγνωρίζω μόνο την φτώχια μου.
Να σ' έχει ο Θεός καλά θεία Μαρία να μας δίνεις δύναμη
1 σχόλιο:
Αχ! κυρία Μαρίααααα!
Τι δασκάλους και κοινωνικό περίγυρο είχατε.
Πόσο τέλεια τα μυαλά
σας τα σιδερώνανεεε
και την ψυχή
σας την κράταγαν ισορροπημένη!
Δημοσίευση σχολίου