Από την ζωή της αγίας Brigid (Μπριγκίττα) της Ιρλανδίας
Μέρος α΄
Το βιβλίο του Lismore περιέχει αυτή την ιστορία:
Η Brigid και άλλες παρθένες μαζί της πήγαν να πάρουν το μοναχικό σχήμα από τον Επίσκοπο Mel στην περιοχή Telcha Mide. Εκείνος χάρηκε πολύ που τις είδε. Από ταπεινοφροσύνη η Brigid έμεινε πίσω ώστε να είναι η τελευταία που θα της δοθεί το μοναχικό σχήμα. Μια λαμπερή στήλη φωτός φάνηκε να βγαίνει από το κεφάλι της μέχρι το ταβάνι της Εκκλησίας. Τότε ο Επίσκοπος Mel είπε: «Πλησίασε, αγία Brigid, ώστε το μοναχικό σχήμα να σου δοθεί πριν από τις άλλες παρθένες.» Και τότε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, οι κανόνες με τους οποίους χειροτονούταν κάποιος Επίσκοπος διαβάστηκαν μπροστά στην αγία Brigid. Ο Macaille είπε πως το αξίωμα του επισκόπου δεν μπορούσε να δοθεί σε γυναίκα. Ο Επίσκοπος Mel απάντησε: «Δεν έχω εξουσία πάνω σε αυτό το ζήτημα. Αυτό το αξίωμα δόθηκε από τον Θεό στην Brigid, ξεχωριστά από όλες τις άλλες γυναίκες». Από τότε και μετά οι άνδρες της Ιρλανδίας έδιναν τιμές επισκόπου στους διαδόχους της Brigid.
Το ποιο πιθανό είναι πως αυτή η ιστορία μας φανερώνει πως το αρχιεπισκοπικό σύστημα της Ρώμης ήταν άγνωστο στην Ιρλανδία. Τα μοναστήρια ήταν το κέντρο της Χριστιανικής ζωής στην παλιά Εκκλησία της Ιρλανδίας. Παρόλα αυτά, οι ηγούμενοι και οι ηγουμένες μπορούσαν να έχουν κάποια αξιώματα ίδια με αυτά που είχαν οι Επίσκοποι. Στοιχεία για αυτό φανερώνονται στις συνόδους και στα συμβούλια, όπως σε αυτή του Whitby, η οποία διοικούταν από την αγία Hilda. Πολλές φορές οι γυναίκες διοικούσαν διπλά μοναστήρια στα οποία ηγουμένευαν και σε άντρες και σε γυναίκες. Η Brigid σαν διαπρεπής ηγουμένη, ίσως πραγματοποιούσε κάποιες λειτουργίες ενός επισκόπου, όπως το να κηρύττει, να ακούει εξομολογήσεις (χωρίς να έχει το δικαίωμα να δώσει άφεση αμαρτιών) και να καθοδηγεί τους γειτονικούς της Χριστιανούς.
Αφού ξεκίνησε μια ζωή σαν αναχωρήτρια, η αγιοσύνη της προσέλκυσε πολλούς άλλους. Όταν ήταν γύρω στα 18, εγκαταστάθηκε με άλλα εφτά κορίτσια που είχαν τις ίδιες ιδέες με αυτήν κοντά στον λόφο Croghan προκειμένου να αφιερώσει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Θεού. Γύρω στο 468 ακολούθησε τον άγιο Mel στο Meath.
Υπάρχουν λίγες αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με το κοινόβιο που ίδρυσε γύρω στο 470 στο Kildare (αρχικό όνομα Cill-Daire ή εκκλησία της βελανιδιάς), το πρώτο κοινόβιο στην Ιρλανδία και για τους κανόνες που ακολουθούσαν εκεί. Μέσα στο ιερό της εκκλησίας έκαιγε συνέχεια μια φλόγα. Ο Gerald της Ουαλίας (13ος αιώνας) σημειώνει πως η φλόγα διατηρούταν συνεχώς αναμμένη από 20 μοναχές του κοινοβίου. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1220 όταν την σβήσανε. Ο Gerald σημειώνει πως η φωτιά περικυκλωνόταν από ένα κύκλο με θάμνους μέσα στον οποίο δεν επιτρεπόταν να μπει κανένας άντρας.
Γενικά πιστεύεται πως ήταν ένα διπλό μοναστήρι, στο οποίο έμεναν άντρες και γυναίκες, κάτι συνηθισμένο στην γη των Κελτών, το οποίο συχνά μετέφεραν οι Ιρλανδοί και στα περίχωρα. Είναι πιθανόν να ηγουμένευε και στις δύο κοινότητες. Εγκατέστησε σχολεία εκεί για γυναίκες και για άντρες. Μια άλλη πηγή λέει πως έβαλε έναν επίσκοπο εκεί ονόματι Conlaeth, παρότι το Βατικανό καταγράφει πως η επισκοπή του Kildare χρονολογείτε από το 519 και έπειτα.
Ο Cogitosus, ένας μοναχός του Kildare τον 8ο αιώνα, ανέπτυξε περισσότερο τον βίο της αγίας Brigid και τον μετέφρασε σε καλά Λατινικά. Αυτό το έργο είναι γνωστό σαν «Η δεύτερη ζωή», και είναι ένα εξαιρετικό δήγμα Ιρλανδικής λογοτεχνίας στα μέσα του 8ου αιώνα. Πιθανόν το ποιο ενδιαφέρον στο έργο του Cogitosus είναι η περιγραφή του Καθεδρικού του Kildare εκείνον τον καιρό: «Solo spatioso et in altum minaci proceritate porruta ac decorata pictis tabulis, tria intrinsecus habens oratoria ampla, et divisa parietibus tabulates» που σημαίνει «το τέμπλο ήταν φτιαγμένο από ξύλινα σανίδια, πλουσιοπάροχα διακοσμημένο και με όμορφα διακοσμημένες κουρτίνες.»
Πιθανόν ο γνωστός Κυλινδρικός Πύργος του Kildare να χρονολογείτε γύρω στον 6ο αιώνα.
Μέρος β΄
Ακόμη και σαν παιδί η Brigid έδειχνε ιδιαίτερη αγάπη για τους φτωχούς. Όταν η μητέρα της την έστειλε να μαζέψει βούτυρο, το μοίρασε όλο. Η γενναιοδωρία της σαν ενήλικη ήταν ιστορική. Έχει καταγραφεί πως αν έδινε ένα ποτήρι νερό σε έναν διψασμένο άγνωστο, το υγρό άλλαζε και γινόταν γάλα. Όταν έστειλε κάποτε ένα βαρέλι με μπύρα σε μια Χριστιανική κοινότητα, η μπύρα έφτασε για 17 επιπλέον άτομα (ενώ το περιεχόμενο ήταν για λιγότερα). Πολλές από τις ιστορίες για αυτήν την σχετίζουν με πολλαπλασιασμούς φαγητού, μια από αυτές μας λέει πως μετέτρεψε το νερό που προοριζόταν για το μπάνιο της σε μπύρα προκειμένου να ικανοποιήσει τη δίψα ενός κληρικού που ήρθε απροειδοποίητα. Ακόμη και οι αγελάδες της έδιναν γάλα τρεις φορές την ίδια ημέρα για να έχουν γάλα για κάποιους επισκόπους που τους επισκέφτηκαν.
Η Brigid έβλεπε τις ανάγκες του σώματος και τις ανάγκες του πνεύματος μαζί. Αφοσιωνόταν στο να βελτιώσει τις πνευματικές καθώς και τις υλικές ζωές εκείνων που ήταν γύρω της, η Brigid έκανε το μοναστήρι της έναν αξιοσημείωτο οίκο μόρφωσης που περιελάμβανε ένα σχολείο τεχνών. Τα φωτισμένα χειρόγραφα που φτιάχνονταν εκεί ήταν ξακουστά, ειδικά το βιβλίο του Kildare, το οποίο ήταν γνωστό σαν ένα από τα ομορφότερα από όλα τα φωτισμένα Ιρλανδικά χειρόγραφα πριν από την εξαφάνιση του τρεις αιώνες πριν.
Κάποτε κοιμήθηκε κατά την διάρκεια μιας λειτουργίας του αγίου Πατρικίου*, όμως ο αγαθός άγιος την συγχώρεσε. Είχε ονειρευτεί, του είπε, μια γη που ήταν όλη οργωμένη και πλατιά και σπορείς με λευκά ρούχα έσπερναν καλό σπόρο. Έπειτα ήρθαν άλλοι ντυμένοι με μαύρα, οι οποίοι όργωσαν τον καλό σπόρο και έσπειραν ζιζάνια στη θέση του. Ο Πατρίκιος της είπε πως θα συμβεί το εξής: «Διδάσκαλοι με λανθασμένη διδασκαλία θα έρχονταν στην Ιρλανδία και θα ξερίζωναν όλη την καλή δουλειά που είχαν κάνει». Αυτό στενοχώρησε την Brigid, όμως διπλασίασε τις προσπάθειες της, διδάσκοντας τους ανθρώπους να προσεύχονται και να δοξάζουν τον Θεό και λέγοντας τους πως η φωτιά πάνω στο ιερό ήταν ένα σύμβολο της λάμψης του Ευαγγελίου στην καρδιά της Ιρλανδίας και δεν πρέπει ποτέ να σβήσει.
*Σύμφωνα με την παράδοση ο άγιος Πατρίκιος βάπτισε την αγία Brigid και ήταν δάσκαλος της.
Μέρος γ΄
Η επιρροή της αγίας Brigit στους νέους ανθρώπους ήταν απεριόριστη, καθώς η πραότητα της έδινε δεκαπλάσια δύναμη στα λόγια της. Κάποτε, βλέποντας έναν νεαρό άντρα, έναν μαθητή του διπλανού σχολείου, να τρέχει με πολύ φόρα και με απρεπή τρόπο μπροστά σε κάποιες από τις μοναχές της, πήγε κοντά του και τον ρώτησε γιατί τρέχει με τόση βιασύνη. Εκείνος αποκρίθηκε απερίσκεπτα και με κάποιον αστεϊσμό πως έτρεχε προς τον Παράδεισο. Σε αυτό του απάντησε με ηρεμία: «Προσεύχομαι στο Θεό, αγαπητέ γιε μου, να ήμουν άξια να τρέξω μαζί σου σήμερα στο ίδιο μέρος. Σε ικετεύω να προσευχηθείς για εμένα για να με βοηθήσεις να φτάσω εκεί».
Και όταν εκείνος άκουσε αυτά τα λόγια και κοίταξε το σοβαρό καλοσυνάτο πρόσωπο της, συγκινήθηκε πολύ και της είπε με δάκρυα στα μάτια του πως σίγουρα θα προσευχόταν για εκείνη και για πολλούς άλλους και την ικέτευσε να προσφέρει τις προσευχές της για αυτόν ώστε να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του σταθερά προς τον Παράδεισο και να φτάσει τελικά εκεί. Αυτός ο νέος άντρας, το όνομα του οποίου ήταν Ninnius, έγινε έπειτα ένας από τους ποιο τιμημένους Ιρλανδούς αγίους.
Μέρος δ΄ (αγγλική πηγή εδώ)
Γεμάτη από ουράνια έμπνευση, επιθύμησε να αφιερώσει τον εαυτό της σαν μια αγνή παρθένα στον Θεό και αναζήτησε τον ποιο άγιο επίσκοπο τον Macc Caille. Βλέποντας εκείνος την ουράνια επιθυμία της και την μετριοφροσύνη της και την μεγάλη της αγάπη για την ελεημοσύνη, τοποθέτησε ένα λευκό πέπλο και ένα ολόλευκο και καθαρό φόρεμα επάνω στην αγία κεφαλή της (το μοναχικό ένδυμα των Κελτών αναφέρεται σε διάφορες πηγές πως είχε λευκό χρώμα).
Ένα ποίημα για την αγία Brigid (Μπριγκίτα) της Ιρλανδίας (από εδώ)
Ένα υπέροχο ποίημα αφιερωμένο στην αγία Brigid μας λέει για τα πράγματα τα οποία επιθυμούσε περισσότερο. Εάν δεν έχει γραφτεί από την ίδια την αγία, τότε σίγουρα έχει γραφτεί από κάποιον που την αγαπούσε και γνώριζε πολύ καλά την αγαθή φύση της:
Θα ευχόμουν μια μεγάλη λίμνη από ζύθο για τον Βασιλέα των Βασιλέων.
Θα ευχόμουν η οικογένεια του Παραδείσου να πίνει αιώνια.
Θα ευχόμουν οι άνθρωποι του Παραδείσου να επισκέπτονταν το σπίτι μου.
Θα ευχόμουν να τους δοθούν δοχεία γεμάτα γαλήνη.
Θα ευχόμουν να χαίρονται καθώς θα πίνουν.
Θα ευχόμουν ο Ιησούς να ήταν εδώ ανάμεσα τους.
Θα ευχόμουν οι τρεις Μαρίες να ήταν εδώ.
Θα ευχόμουν οι άνθρωποι του Παραδείσου από κάθε μεριά να ήταν εδώ.
Θα ευχόμουν να ήμουν σε ένα σπίτι που θα ανήκε στον Χριστό και να πλήρωνα σε αυτόν την διαμονή μου, έτσι όταν θα είχα κάποιο πρόβλημα θα μου έδινε μια καλή ευλογία.
Λέγεται πως ο Κύριος πρόσφερε στην Brigid οτιδήποτε ζητούσε και εκείνο που επιθυμούσε ήταν πάντα το ίδιο «να ικανοποιήσει τους φτωχούς, να εκδιώξει κάθε κακουχία και να σώσει κάθε θλιμμένο άνθρωπο». Φαίνεται πως στην αγάπη της για τους άλλους η αγία Brigid πραγματικά ξεχνούσε τον εαυτό της και άφηνε την αγάπη και την πρόνοια του Θεού να την συντηρεί.
Αγγλικό κείμενο A Gift of Hospitality - Saint Brigid, Abbess of Kildare (Orthodox America)
Ένα εικονοστάσι της αγίας Brigit (Μπριγκίτα) της Ιρλανδίας
Εικόνα της αγίας Brigit:
Εικονοστάσι με τον αχυρένιο σταυρό της αγίας Brigit:
Ένα Ορθόδοξο βιβλίο για παιδιά με τον βίο της αγίας Brigit:
Από https://janegmeyer.wordpress.com/tag/saint-brigid-cross/
Κελτική ευλογία για την φωτιά τη νύχτα - Σχετικά με την αποτροπή της πυρκαγιάς και τον σταυρό της αγίας Μπρίγκιτ
Σβήνω την φωτιά στην εστία όπως την σβήνει η Μαρία.
Η επαγρύπνηση της αγίας Μπρίγκιτ και της Μαρίας να βρίσκονται επάνω στη φωτιά και πάνω στο πάτωμα και σε όλο το νοικοκυριό.
Ποιος στέκεται στο γρασίδι έξω; Η Μαρία που λάμπει σαν τον ήλιο και ο Υιός της.
Το στόμα του Θεού ζήτησε, ο άγγελος του Θεού μίλησε: «Άγγελοι φυλάξτε την εστία ώσπου η λαμπρή μέρα να επισκεφτεί τη φωτιά».
Αγγλικό κείμενο: από το βιβλίο «The little book of Celtic blessings» σελ. 15.
Ένα Ιρλανδικό τραγούδι για την αγία Brigit
Ένα Ιρλανδικό τραγούδι για την αγία Brigit:
Εξυμνώ την αγία Brigid
Την εξυμνούν στην Ιρλανδία
Την εξυμνούν σε όλες τις χώρες
Ας την εξυμνήσουμε όλοι μας
Η λαμπρή φλόγα του Leinster
Λάμπει σε όλη τη χώρα
Κεφαλή της Ιρλανδικής νιότης
Κεφαλή των ευσεβών γυναικών μας
Το σπίτι τον χειμώνα είναι πολύ σκοτεινό
Όμως την ημέρα της αγίας Brigid
η άνοιξη είναι κοντά σε εμάς στην Ιρλανδία.
Ένας πολύ γνωστός Ουαλός, ο Gerald Barry (Giraldus Cambrensis), ο οποίος βρισκόταν στην Ιρλανδία το 1185, έγραψε, πως βρήκε το Kildare στο Leinster να εορτάζει την ένδοξη Brigit, η εορτή ονομαζόταν «Η Φλόγα της Αγίας Brigit» η οποία αναφέρεται πως δεν έσβηνε ποτέ. Αυτή η φωτιά διατηρούταν αναμμένη μέρα και νύχτα από τις μοναχές της εποχής του και για αιώνες πριν, πόσο πριν κανείς δεν μπορεί να πει, πιθανόν από τον καιρό της αγίας και συνέχυσε να διατηρείτε αναμμένη αιώνες μετά. Τελικά την έσβησαν όταν τα μοναστήρια έκλεισαν από τον βασιλιά Ερρίκο τον όγδοο το έτος 1536. Ο Thomas Moore, σε ένα από τα τραγούδια του, αναφέρεται σε αυτό με τις ακόλουθες λέξεις: «Σαν την λαμπρή φλόγα που έλαμπε στου Kildare το Ιερό και έκαιγε μέσα στους αιώνες στο σκοτάδι και την καταιγίδα».
Να υπενθυμίσουμε εδώ πως η φλόγα που άναψε η Brigit στο Ιερό στο μοναστήρι της στο Kildare της Ιρλανδίας συμβόλιζε το φως που έφερε το Ευαγγέλιο στην Ιρλανδία και είχε δώσει εντολή να μη σβήσει ποτέ η φλόγα.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου