Χαμήλωσε τώρα, ή σώπασε,
όπως οι πέτρες, ή όπως
ο άλαλος πόνος, ή άλλαξε.
Γίνου κάτι άλλο. Κάτι σαν την αφή
του ήλιου στα δάχτυλα
του τυφλού.
Κλείσου τώρα και γνέσε ,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο. Γίνου κλωστές,
ώρα να υφάνουμε.
Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης
και νύχτας. Γύρω από την
ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος
έναν ορίζοντα. Γίνου καθώς
απάνω απ'τους λόφους κάποτε ο Μάης
βροχούλα μετάξινη:
Παρηγορία και φως, στους ώμους
του κόσμου
Κεκλεισμένων των θυρών-Νικηφόρος Βρεττάκος φωτογραφία : Κ,Μπαλάφας
2 σχόλια:
Υπέροχο Ποίημα...
ΤΟΣΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ΧΑΝΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ .
ΣΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΟ ΑΥΤΙ!
ΕΝΩ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΣΑΝ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΟΥ.
ΧΑΛΑΣΑ 2 ΛΕΠΤΑ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΧΟΛΙΟ.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ.
Ωωωω ΑΓΡΥΠΝΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΠΟΙΑ ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ ΨΕΥΤΙΚΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ;Ποιος ο φυλαξ της πιστεως και καθε τι που ορθωνεται με αλαζονεια εναντιον της γνωσεωςΤου Θεου;;;
Τυχαια περασα,
Ολα ειναι μεσα στο προγραμμα!π
Δημοσίευση σχολίου