Κάποιος ἀδελφὸς τῆς Σκήτης κάποτε ἔσφαλε.
Ἔγινε συγκέντρωση στὴν ὁποία κάλεσαν τὸν ἀββὰ Μωυσῆ,
ἀλλὰ αὐτὸς δὲν θέλησε νὰ πάει. Τοῦ παρήγγειλε τότε ὁ πρε-
σβύτερος:
‘’ Ἔλα γιατὶ σὲ περιμένουν ὅλοι’’.
Καὶ ἐκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε κρατώντας στὴν πλάτη
ἕνα καλάθι τρύπιο ποὺ τὸ γέμισε ἄμμο.
Οἱ Πατέρες ποὺ βγῆκαν νὰ τὸν προϋπαντήσουν τοῦ λένε:
‘’ Τὶ εἶναι αὐτό, πάτερ;’’
‘’ Οἱ ἁμαρτίες μου-ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας-ποὺ κυλοῦν καὶ πέ-
φτουν πίσω μου καὶ δὲν τὶς βλέπω. Καὶ ἦρθα ἐγὼ σήμερα νὰ
κρίνω τὰ σφάλματα ἄλλου.’’
Ὅταν τ’ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ Πατέρες, δὲν εἶπαν τίποτε
ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ, ἀλλὰ τὸν συγχώρεσαν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου