Στο πλοίο… της επιστροφής

Αναστασία Κορινθίου 

Ταξίδεψες ποτέ Αύγουστο μήνα με πλοίο; Ναι; Θέλω αυτόγραφο… Εσύ και ο Τομ Κρούζ στις επικίνδυνες αποστολές… Ουαου… Αν το έχεις κάνει όντως σε θαυμάζω, γιατί ή έχεις τρομερές σωματικές αντοχές στο πολικό ψύχος (αυτό με τον κλιματισμό στα πλοία, που θέλουν να με κάνουν κατεψυγμένο αρακά Μπάρμπα Στάθη, ποτέ δεν το κατάλαβα) ή έχεις μία έφεση στην περιπέτεια, ή τάσεις αυτοκτονίας. Διότι, πλοίο και Αύγουστος σημαίνει εννιά φορές στις δέκα αναπαράσταση προσφύγων που στριμώχνονται σαν σαρδέλες και ζούν το προπαρασκευαστικό στάδιο του silver allert…

- Ο παππούς… είδατε τον παππού;
- Πήγε να πάρει καφέ
- Mην έπαθε έμφραγμα με την τιμή;
- Mην έμεινε στον τόπο από τον συνωστισμό;

Τρελές ιστορίες αυγουστιάτικης τρέλας που όλοι μαζί συν γυναιξί και τέκνοις (αυτό, με τα παιδάκια που κυλιούνται στην μοκέτα εικοσαετίας και στο κατάστρωμα, να μην το έχω καταλάβει ακόμα) συν ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς που βρέθηκε στην τσάντα στο άσχετο, ένα κεφτέ στην τσέπη μάλλον σουβενίρ από την τσιγγάνα που δεν θέλατε να σας πει το ριζικό μιας και το ξέρατε ήδη… «Χάθηκε στις διακοπές του Αύγουστου μέσα στο πλοίο… μεγάλο πλήγμα για συγγενείς και φίλους» και μια βαλίτσα που σας πιέζει στα γοφά… μαζί με το δεξί στήθος της κυρίας Ευθαλίας από πίσω που κάνει ανέμελα αέρα με την βεντάλια της… Το λιμάνι… πότε πιάνουμε λιμάνι; Ρωτάνε όλοι τουρτουρίζοντας στο τρίτο σαλόνι που μοιάζει Σιβηρία… (αυτό με τον κλιματισμό στα πλοία να το επαναλάβουμε και να το εμπεδώσουμε, ότι δεν το κατάλαβα λέμε ποτέ, ποτέ, ποτέ, φορώντας σορτς, ραντάκι και από πάνω μια φλοκάτη που αγόρασες από τον κύριο με το μουστάκι και το χρυσό δόντι… Λιμάνι δεν ξέρω αν πιάσατε… κρυολόγημα όμως σίγουρα… άντε και καλό Φθινόπωρο!

Αψού…. ( γείτσες)
πηγή