Το νόημα της ορθόδοξης ανθρωπολογίας σήμερα - Γιαγκάζογλου

Σχόλιο: Καθώς βλέπουμε, η Ορθόδοξη Θεολογία του Γιαγκάζογλου δεν σχετίζεται πλέον με την Εκκλησία, με τον δρόμο του Κυρίου. Αλλά αναμετράται με τον πλουραλισμό και την ετερότητα σε οικουμενική διάσταση και οφείλει να αναδείξει το δυναμικό νόημα της ανθρώπινης υπάρξεως σε διάλογο με τις αγωνίες και τα προβλήματα του συγχρόνου ανθρώπου.  Έχουμε να κάνουμε πλέον με κοινωνιολογία ή μια θεολογία της κοινωνιολογίας. Μια σύνθεση θεωρίας και πράξεως, της εσχατολογικής δόξας του ανθρώπου, με το ήθος της άσκησης και της ευχαριστιακής κοινωνίας.

Έχουμε γνωρίσει μεγάλους Θεολόγους της Ιστορίας, όπως τον Henri Marrau, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από την φιλοσοφία της Ιστορίας του Αυγουστίνου και του Χέγκελ. Σήμερα ο Οικουμενισμός μας προσαρμόζει στην οντοκοινωνιολογία. Η μεγάλη εμπλοκή των ορθοδόξων μαζί τους, οφείλεται στό ότι τους θεωρούν Θεολόγους και μάλιστα Θεολόγους της Εκκλησίας. Πιστούς Χριστιανούς. Μεγάλο λάθος. Είναι άθεοι μελετητές της νεωτερικότητος. Το μοντέρνο και το νέο, από την εποχή τής Αναγεννήσεως αποτελεί το νησί της Καλυψώς, σε όσους παίρνουν τον δρόμο της Επιστροφής στην νοητή πατρίδα. Όπως εμφανίστηκαν και οι Σοφιστές στην Αθήνα. Σαν μοντέρνοι. Οι οποίοι διέφθειραν τους νέους και δίδαξαν νέους Θεούς. Ο πολιτισμός που ξέσπασε στην εποχή τους, περιέλαβε και την σοφιστική τους, η οποία ενυπάρχει σε κάθε πολιτισμό που απορρέει Ιστορικά από τον Ελληνικό, και απεργάζεται την φθορά του.

Ο Γιαγκάζογλου είναι ένας μέτριος διανοητής και γι’αυτό μας προσφέρει γυμνή την κακοδοξία της εποχής μας, την μεγάλη αίρεση, την οποία πιο επιτήδειοι διανοητές απ’αυτόν και δασκάλοι του, την ντύνουν με ένδυμα φωτός. Αυτή η μεγάλη αίρεση ονομάζεται επίσης και εκκοσμίκευση, ο τρόπος ζωής του υποκειμένου : Είναι η δημιουργία ενός προσώπου με μια φύση. Υπερβατικού. Η Θεανθρωπότητα της Σοφιολογίας. Αυτή είναι η σημασία της ανθρωπολογίας. Ο Χριστός μεταλλάσσεται σε απλό άνθρωπο ο οποίος χριστοποιείται, χρίεται στο βάπτισμα και ακολουθεί διδάσκοντας την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Καταργώντας την ενσάρκωση και την Εκκλησία.  

«Να γίνει ο άνθρωπος κατά Χάριν αυτό που δεν είναι εκ φύσεως, να γίνει Υιός Θεού κατά σχέσιν, να αποκτήσει ένα νέο τρόπο υπάρξεως πέρα από την φθορά και τον Θάνατο». Είναι η αποκατάσταση των πάντων. Ο Χριστός ενανθρώπησε για να μας σώσει από την αμαρτία. Εδώ ανήκει και η γνωστή αυθυπέρβαση. Η καρδιά του Πνεύματος της εποχής μας. Στην οποία κυριαρχούν τα “υπέρ”. Υπερδύναμις, υπεράνθρωπος, υπερκέρδη, υπερμάρκετ, υπέρβαση. «Μια ύπαρξη ριζικά πέρα και έξω από την δική μου».

Ας δούμε το γυμνό κορμί της αιρέσεως που μας σκιτσάρει ο καλλιτέχνης, ο Γιαγκάζογλου. «Εν τω προσώπω του Χριστού, ο άνθρωπος βιώνει την Θέωση (σήμερα άφθονη θέωση προσφέρει και το Χόλλυγουντ, διότι στα πρόσωπα των αστέρων βρίσκουμε τις μυστικές Θεότητες), υπερβαίνοντας τα όρια του κτιστού δια μέσου (διάμεσος ο Χριστός, μέντιουμ, μεσολαβητής) ενός προσώπου. Ο κρίκος της κοινωνίας ακτίστου Θεού και κτιστού ανθρώπου εκφράζεται εν προσώπω, ΩΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ. Της προσωπικής ύπαρξης του Θεού στον άνθρωπο, στο κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν». Καθρεφτίζεται λοιπόν ο Κύριος στο κατ’εικόνα, χτενίζεται, φοράει και τον ακάνθινο στέφανο και μας θεώνει. Για να μην χάσουμε δε την εικόνα λόγω της τρεπτής μας φύσεως, χρειαζόμαστε μια συνείδηση του πράγματος, να γίνουμε συνειδητοί Χριστιανοί. Αφού σταθεροποιήσουμε την εικόνα του προσώπου Του λοιπόν, τότε ο «Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος προσλαμβάνει στο Σώμα του την Εκκλησία, τα πολλά και διαφορετικά ανθρώπινα πρόσωπα, (η σωτηρία γίνεται σε δύο Χρόνους) και τους μεταγγίζει ό,τι συνιστά την αδιάρρηκτη σχέση και τον τρόπο που υπάρχουν τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αλληλοπεριχωρούμενα εν ελευθερία και αγάπη». Σαν μια αγαπημένη οικογένεια. Τώρα μάλιστα απέκτησαν και μητέρα τα ορφανά, που είναι και σοφή. Η εντολή δηλ. δώσε αίμα για να λάβεις πνεύμα, αφορούσε τον Χριστό λοιπόν και δυστυχώς χάσαμε πολύτιμο αίμα προσπαθώντας να το πετύχουμε εμείς οι φτωχοί και βάρβαροι. Έτσι πείθει ο Χριστός λοιπόν, σύμφωνα με τους μεγαλύτερους σύγχρονους Θεολόγους, μοιράζοντας καθρεφτάκια και κόκκινες πλουμιστές κουβέρτες.

Σωτηρία λοιπόν είναι η ανάσταση του Αδάμ. Η αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους. Το «Ιδού καινά ποιώ πάντα» του Κυρίου ερμηνεύεται σαν «Ιδού κενά ποιώ πάντα». Κενωθείτε και θά αναστηθείτε. Ο Χριστός φεύγει, το Νιρβάνα έρχεται.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΗΜΙΤΕΛΕΣ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Ο ΣΩΣΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Ιδού κενά δημιουργήσαμε τα πάντα.

Αμέθυστος.