Κρατάω γερά σπασμένους πέντε κλώνους

Στις χαράδρες νύχτες τρέχουν

στης τροφής τη λεία,

μ’ άφωνη προϋπάντηση,

σκυφτά της φύσης άγρια σπονδυλωτά.

****

Στις εξέδρες μέρες δένουν

της ψήφου τη μνεία,

μ’ άλογη ανταπάντηση,

όρθια του λαού τ’ άφιλα κι ασπόνδυλα.

****

Η ψήφος όντως κι είναι ιερή,

μέτρο τ’ αγνώστου ονείρου,

πλάγιας ραφής η αντανάκλαση,

φυτών μυρωδάτων στις χαράδρες τ’ Ερυμάνθου.

****

Η τροφή του όντος δίνει τη ζωή,

κάστρο προσωρινού θανάτου,

νεκρής διαδοχής η ανάσταση,

ασκητών λαμψάντων στις ερήμους τ’ Ιορδάνου.

****

Στις πλατείες διέρχονται οι πνοές

φίλων πάντα ή συμμάχων,

απόρθητες ζυγιές στη βορά των κεφαλαίων,

κοινών πορειών κι αγώνων, ίσως απαρχές.

****

Στις εκκλησίες συνέρχονται οι ψυχές

εχθρών ποτέ ή απομάχων,

αλώβητες καρδιές στα βρύα των λογισμών,

μικρών αντίδωρων κι αφώνων, δίχως παροχές.

****

Του κόσμου όμως οι φθορές κι οι αντάρες

γκρεμίζουν το δέντρο τ’ Ερυμάνθου της ζωής.

Και μένουν μόνες, πλατείες κι εκκλησιές,

όλες υγρές, κι αδίκως ίσως, στις λυκοσυμμορίες.

****

****

Κρατάω γερά σπασμένους πέντε κλώνους,

 απρόσμενα τους θάβω, στου Ιορδάνου καταγής.

 Πάσχουμε, ως κλητοί, μ’ αθόρυβες πατημασιές,

λοβών περιτομή, πάντα παραδόξως, φίλοι και παρίες.

****

Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας, Πάτρα, 3-01-2012