Εμφανίσεις της Οσίας Σοφίας της Ποντίας

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

Πριν καιρό και απροσδόκητα, απογευματάκι, μας ήρθαν τρεις κυρίες, άγνωστες, και μας ζητούσαν.

Εργαζόταν σε νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας και ήθελαν να μας καταθέσουν κάτι ακόμα γιά την Οσία Σοφία της Κλεισούρας.

Στο νοσοκομείο που δούλευαν, η μία ήταν γιατρός, η άλλη στο μαγειρείο και η τρίτη φυσιοθεραπεύτρια.

Τώρα αν δεν θυμάμαι και καλά τα επαγγέλματα, δεν έχει και τόσο βάρος. Το γεγονός μετράει.

Κάποια ημέρα λοιπόν, που την έχουν σημειώσει οι γυναίκες, παρουσιάζεται στο μαγειρείο μία γριά, διπλωμένη στην μέση, και απαιτητικά αρχίζει και ζητάει τρόφιμα.

Δεν μπορούμε να σε δώσουμε, λέει η προϊσταμένη, θα πρέπει να ενημερώσουμε τον διευθυντή.

Θα με δώσετε και θα τα βάλετε σε τρεις σακκούλες, ήταν η απάντηση. Ταράχτηκαν οι υπάλληλοι, αλλά ένοιωθαν και μία πρωτόγνωρη χαρά.

Γέμισαν τις σακκούλες και κινούνταν σαν ρομπότ στην προσταγή της παράξενης επισκέπτριας, η οποία εν τω μεταξύ χάθηκε μέσα στα δωμάτια των ασθενών στους άλλους ορόφους – δεν ξέρω πώς ακριβώς είναι το νοσοκομείο – πάντως χάθηκε στους αρρώστους.

Όταν ήταν έτοιμα τα τρόφιμα, πάλι μπροστά τους η γιαγιά, και επιτάσσει μία γιατρό να κουβαλήσει τις σακκούλες μέχρι την στάση του λεωφορείου.

Εσύ θα τα κουβαλήσεις, την λέει.  Η γιατρίνα σαν μαγνητισμένη παίρνει τις νάϋλον τσάντες και ακολουθάει μέχρι την διπλανή στάση.

Να περιμένεις μέχρι να ρθει το λεωφορείο, θα γυρίσω, λέει η γριούλα, και πάλι εξαφανίζεται.

Και η γιατρός δεν προφταίνει ούτε να σκεφτεί. Φτάνει στην στάση και περιμένει το λεωφορείο.

Και μόλις το βλέπει να έρχεται, νάσου πάλι δίπλα της η γερόντισσα. Ανέβασέ τα, της λέει και ανεβαίνει και αυτή μαζί.

Αν θυμάμαι καλά την διήγηση, την μία τσάντα ήδη την είχε πάρει, πριν έρθει το λεωφορείο.

Η γιατρός κοιτάει να δει την γιαγιούλα μέσα στο αυτοκίνητο που ήδη ξεκίνησε αλλά δεν την βλέπει.

Γυρίζει στο νοσοκομείο και, με κομμένη την φωνή, κυτάζει τις άλλες γυναίκες. Δεν γνώριζαν τίποτα γιά την Σοφία.

Πώς συμβαίνει καμία φορά, να γίνεται κάτι δίπλα σου και εσύ να μην έχει πάρει καμία είδηση.

Πέρασαν κάποιες μέρες, και έπεσε, πάτερ, στα χέρια μου το βιβλίο που γράψατε γιά την γερόντισσα, την ασκήτισσα της Κλεισούρας.

Και εκεί μέσα είδαμε πολλές φωτογραφίες. Αλλά όταν φτάσαμε σε αυτήν – και μας έδειξε την φωτογραφία – κυταχτήκαμε και είπαμε αυτή είναι.

Αξιωθήκαμε, γέροντά μου, να ζήσουμε αυτό το συγκλονιστικό γεγονός. Δεν σας γνωρίζαμε, αλλά είδαμε ότι εσείς γράψατε τον Βίο της, και είπαμε να σας ψάξουμε, να ρθούμε να σας το πούμε.

Και να πούμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Με το βιβλίο την γνωρίσαμε.

Τί να προσθέσει ο γράφων; Να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριό μας, που αναδεικνύει εν πάσῃ γεννεά και γενεά τους δικούς Του.

Να πούμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Οσία μας, που μας αξίωσε να την υπηρετήσουμε με την γραφίδα. Να πούμε ένα Δόξα Σοι, Κύριε.

Τέτοιες εμφανίσεις της Οσίας Σοφίας ακούμε και άλλες. Αδελφοί, ζη Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών και ου μη εγκαταλείψη ημάς.
πηγή