Γράφει ο Φιορέλο
Πρόβερα
Οι πρόσφατες απαγωγές του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη
Χαλεπίου Παύλου και του Συρορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου, Γιοχάνα
Ιμπραχίμ, η τύχη των οποίων ακόμη αγνοείται, δεν απηχούν μόνο την
αυξανόμενη αγριότητα του εμφυλίου στη Συρία, αλλά και την κλιμακούμενη
κρίση για τους Χριστιανούς σε όλον τον αραβικό κόσμο - μια κρίση που θα
μπορούσε να τους ξεριζώσει εντελώς από αυτά τα εδάφη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 80% όλων των θρησκευτικών διώξεων
παγκοσμίως, το 2012, είχαν στόχο Χριστιανούς. Αυτή η έκρηξη των
διακρίσεων σε βάρος χριστιανικών κοινοτήτων σε χώρες όπου ζουν επί
πολλούς αιώνες μπορεί να εξηγηθεί κατά μεγάλο βαθμό από την άνοδο του
ένοπλου ισλαμισμού και του πολιτικού ισλάμ μετά την Αραβική Ανοιξη.
Καθώς ισλαμιστικά κόμματα έχουν καταλάβει την εξουσία στην περιοχή,
ένα κύμα εκφοβισμού και διακρίσεων έχει ξεσπάσει κατά των χριστιανικών
μειονοτικών πληθυσμών. Μετά την Αραβική Ανοιξη έχει επιδεινωθεί η
κατάσταση για τους Χριστιανούς, που αποτελούν το 15% του πληθυσμού στην
Αίγυπτο.
Στις αρχές του περασμένου Απριλίου, μια κηδεία στον Καθεδρικό του
Αγίου Μάρκου (έδρα της Κοπτικής Εκκλησίας στο Κάιρο) για τέσσερις
Χριστιανούς που είχαν σκοτωθεί σε θρησκευτικές συγκρούσεις λίγες μέρες
νωρίτερα, βυθίστηκε στο χάος, μετά τις επιθέσεις που δέχθηκαν χιλιάδες
πενθούντες που έφευγαν από τον ναό μετά την τελετή.
Η αστυνομία έριξε καπνογόνα στον περίβολο του Καθεδρικού Ναού, και
έμεινε αμέτοχη όταν συνεχίστηκαν οι επιθέσεις κατά των Κοπτών με
αυτοσχέδιες βόμβες, πέτρες και πυροβολισμούς. Τουλάχιστον δύο άνθρωποι
σκοτώθηκαν και 80 τραυματίστηκαν στις πέντε ώρες των συγκρούσεων. Οι
Χριστιανοί κατηγορούν την Μουσουλμανική Αδελφότητα όχι μόνο επειδή
επιτρέπει στους μουσουλμάνους Αιγύπτιους να τους επιτίθενται με
ατιμωρησία, αλλά και επειδή υποδαυλίζει, με λόγια και πράξεις, την
μισαλλοδοξία.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Κόπτης Πατριάρχης της Αιγύπτου Θεόδωρος
Β' επέκρινε σφόδρα την ισλαμιστική ηγεσία της χώρας, σε τηλεοπτική
συνέντευξη, καταγγέλλοντας τις θρησκευτικές διακρίσεις του νέου
Συντάγματος, και χαρακτηρίζοντας «κούφιες χειρονομίες» τους «εθνικούς
διαλόγους» του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι.
Η Συρία, που κάποτε υποδεχόταν χιλιάδες Χριστιανούς, οι
οποίοι έφευγαν για να σωθούν από τον πόλεμο στο Ιράκ, ζει μια ανάλογη
αλλαγή, καθώς ο εμφύλιος προκαλεί φόβο και εχθρότητα ανάμεσα στον
πληθυσμό. Αν και οι Χριστιανοί έχουν επιδιώξει να παραμείνουν ουδέτεροι
στη σύγκρουση, εμπλέκονται βαθμιαία: κάποιοι σηκώνουν τα όπλα και άλλοι
γίνονται θύματα απαγωγών και βίας. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς,
300.000 Χριστιανοί έχουν τραπεί σε φυγή από την Συρία.
Επιπλέον, οι επιπτώσεις των ανελέητων συγκρούσεων στην περιοχή
αποσταθεροποιεί τον Λίβανο, μια χώρα που προσφέρει στους Χριστιανούς
συνταγματική εγγύηση για πολιτική αντιπροσώπευση. Περί τους 400.000
πρόσφυγες, ανάμεσά τους σουνίτες μουσουλμάνοι, έχουν πλημμυρίσει τα
σύνορα με την Συρία, επιδεινώνοντας τις εθνικές εντάσεις και απειλώντας
να διαταράξουν την εύθραυστη κοινωνική και πολιτική ισορροπία του
Λιβάνου.
Με δεδομένο ότι δεν έχει απομείνει εναλλακτική λύση για
τους Χριστιανούς πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή, όλο και περισσότεροι
κατευθύνονται προς την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική.
Αν επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η τάση, η Μέση Ανατολή θα χάσει
βαθμιαία τα χριστιανικά της εκκλησιάσματα. Για να αποτρέψουν ένα τέτοιο
τραγικό αποτέλεσμα, οι Δυτικοί ηγέτες πρέπει να αναλάβουν πιο ενεργητικό
ρόλο υπέρ της προστασίας των χριστιανικών μειονοτήτων σε όλον τον
αραβικό κόσμο.
Οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι στον αραβικό κόσμο έχουν
τις ίδιες επιθυμίες: ελευθερία, αξιοπρέπεια, και ισότιμα δικαιώματα.
Οσοι διώκουν Χριστιανούς πρέπει να αντιληφθούν ότι τα οφέλη από την
Αραβική Ανοιξη θα πρέπει να τα μοιραστούν όλοι οι Αραβες.
[Πηγή: Το Βήμα - The Project Syndicate: Γράφει ο Φιορέλο
Πρόβερα, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου