Δέσπω Αθ. Λιάλιου, «Δυο γαϊδάροι μάλωναν σε ξένο αχερώνα»..., τα παραλειπόμενα των Θρησκευτικών

  Επί της κοινοποιηθείσας μοι Διαμαρτυρίας της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, φερομένης εμπαθώς και κατά του «Ποιμαντικού Τμήματος», το οποίο ουδεμία σχέση έχει, απήντησα ως εξής (Ξέρω ότι δεν θα την δημοσιοποιήσουν): 

Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η μεροληπτικότητα περί τη διαχείριση του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι χαρακτηριστικό όλων των πλευρών. Όταν πριν από δύο χρόνια έγινε η συνάντηση στην Ι. Μονή Πεντέλης είπαμε ότι θα εργασθούμε όλοι μαζί. Το όλοι μαζί έγινε συνέχιση της ίδιας μορφής οργάνωσης των θεολογικών πραγμάτων, επιτροπών, επεξεργασιών. Υπό το πρόσχημα της διδακτικής και παιδαγωγικής οργάνωσης το περιεχόμενο του μαθήματος μπαίνει σε δεύτερο δαιδαλώδες πλάνο επιλεγμένων τάσεων, που διεκδικούν τη μόνη αλήθεια. Ουδέποτε έγινε κατά το μάλλον ειλικρινής διάλογος, ενώ μέσω του μαθήματος γίνεται αγώνας επιβολής ιδεολογιών καί επικυριαρχικών τάσεων, εκδηλούμενων με διαπλοκές και παραμορφώσεις. Προσωπικά δεν αποδέχομαι κανένα εξουσιαστικό παιχνίδι και καμία από τις μέχρι σήμερα αποκλειστικότητες από όλες τις πλευρές, οι οποίες εκδηλώνονται με ποικίλου είδους λάσπη και συκοφαντία. Όμως ως συμπέρασμα ιστορικό πρέπει να σας πω ότι η πολύ αποκλειστικότητα δημιουργεί αντίδραση, ενώ η βλαπτικότητα για τα κοινά είναι αναπόφευκτη. Όλοι είμεθα έξυπνοι, δεν έχουμε όλοι όμως το κουράγιο της κοινής συνέργειας. Κάποιοι, ωστόσο, είναι εξυπνότεροι να ζουν με τις ευκαιρίες.
Λυπάμαι αμφοτέρους σας για την επιλογή του αποκλειστικού δρόμου σας.
Πάντα έξω από παρέες,
Αδελφικά,
Δέσπω Αθ. Λιάλιου,
Καθηγήτρια του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Αναπληρώτρια Πρύτανις του ΑΠΘ)
(Πολύ φόρα πήρατε με το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ. Να διερευνάτε πρώτα και μετά να επιτίθεσθε αθλίως)