Η κυβερνοχονδρία ή Cyberchondria –όπως την αναφέρουν οι πιο πολλοί- είναι η αβάσιμη κλιμάκωση της ανησυχίας ενός ατόμου για μια κοινή συμπτωματολογία την οποία μπορεί να παρουσιάζει, και οφείλεται στην αναζήτηση πληροφοριών απευθείας από την ιατρική ή μη βιβλιογραφία που βρίσκει στο διαδίκτυο κανείς σε αφθονία.
Καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ, οι ασθενείς που ερευνούν τα συμπτώματά τους σε αυτό (το 59% των χρηστών περίπου) βγάζοντας συμπεράσματα άσχετα με την πραγματικότητα, ολοένα και αυξάνονται, ενώ όσοι εργάζονται στον υγειονομικό τομέα ανησυχούν για το φαινόμενο αυτό σημαντικά.
Η πρώτη επισήμανση για την κατάσταση αυτή στο ευρύ κοινό έγινε το 2001 σε μια Βρετανική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, περιγράφοντας την «υπερβολική χρήση του διαδικτύου για την υγεία, με τελικό αποτέλεσμα να τροφοδοτούνται οι άνθρωποι με επιπρόσθετο άγχος χωρίς ουσιαστικό λόγο».
Από τις παρατηρήσεις που έχουν γίνει, με την πρώτη συστηματική μελέτη να γίνεται το 2008 από τη Microsoft, φαίνεται ότι άτομα που πάσχουν από την κλασσική μορφή υποχονδρίας, αλλά και εκείνα που έχουν κυβερνοχονδρία, συχνά είναι πεπεισμένα ότι υποφέρουν από διαταραχές με «συνηθισμένα ή ασαφή συμπτώματα».
Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα ο εκάστοτε γιατρός, εκτός από το πραγματικό σύμπτωμα που ενδεχομένως να εμφανίζει ο εξεταζόμενος, να πρέπει να αντιμετωπίσει την ανησυχία και τους φόβους του, επιχειρηματολογώντας πειστικά και έχοντας να αντιπαρατεθεί σε όσες έρευνες και βιβλιογραφικές αναφορές έχει βρει το άτομο στο διαδίκτυο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αφορούν εντέλει την κατάστασή του!
Παρόλα αυτά, πρέπει να σημειωθεί πως σε κάποιες περιπτώσεις όπου ο ασθενείς δεν έχει πελαγοδρομήσει σε συμπτώματα και αναφορές που ουδεμία σχέση έχουν με το πρόβλημά του, τα αποτελέσματα της διαδικτυακής αναζήτησης έχουν αποδειχθεί ακόμα και σωτήρια για την υγεία του ατόμου.
Η ψυχίατρος Janet Taylor, επισημαίνει ότι, το χειρότερο σενάριο για τους ανθρώπους που «χτενίζουν» το διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με την υγεία, είναι η αυτό – διάγνωση, μια και πολλοί από αυτούς δεν θα καταλήξουν τελικά στο γιατρό τους ώστε να διασταυρώσουν –αν μη τι άλλο- την αυθαίρετη ουσιαστικά διάγνωσή τους.
Ωστόσο, η ισορροπία είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Μπορεί κανείς να ενημερωθεί, να καταγράψει μια λίστα με ερωτήματα και πληροφορίες που έχει συλλέξει από το ίντερνετ και τελικά να τα παραθέσει όλα αυτά στο θεράποντα ιατρό του, αποφεύγοντας σημαντικά λάθη για την υγεία του.
Είναι γεγονός επίσης, ότι κάποιες σελίδες με ιατρικές πληροφορίες είναι πιο αξιόπιστες από άλλες, γι αυτό και ο αναγνώστης πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός με τις πηγές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου