Έλεγον περί του αββά Ιωάννου, τού μαθητού του αββά Παύλου, ότι είχε μεγάλην υπακοήν.
Ην δε εν τινι τόπω
μνημεία και ώκει ύαινα εκεί. Ο δε γέρων είδε περί τον τόπον βόλβιτα και
λέγει τω Ιωάννη απελθείν και ενεγκείν αυτά.
Ο δε είπεν αυτώ
Και τι ποιήσω αββά, δια την ύαιναν~
Ο δε γέρων χαριεντιζόμενος είπεν
Εάν έλθη επάνω σου
δήσον αυτήν και φέρε αυτήν ώδε.Απήλθε ούν ο αδελφός εκεί οψέ.Και ιδού
ήλθεν η υαινα επάνω αυτού.Ο δε, κατά τον λόγον τού γέροντος, ώρμησε
κρατήσαι αυτήν.
Και έφυγεν η ύαινα.
Και διώκων αυήν έλεγεν
Ο αββάς μου είπε ίνα σε δεσμήσω
Και κρατήσας αυτήν έδησεν.
Εθλίβετο δε ο γέρων ,
και εκάθητο περιμένων αυτόν.Και ιδού ήλθεν έχων την ύαιναν δεδεμένην.Και
ιδών ο γέρων εθαύμασε. Και θέλων ταπεινώσαι αυτόν, έτυψεν αυτόν λέγων.
Σαλέ, κύνα σαλόν ήνεγκας μοι ώδε
Έλυσε δε αυτήν ευθύς ο γέρων και απέλυσε απελθείν.
(Για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει
η παραπάνω διήγηση του γεροντικού ας σημειωθεί πως . η ισχύς του
δαγκώματος μιας πλήρως ανεπτυγμένης θηλυκής ύαινας είναι σχεδόν 500
κιλά, η μεγαλύτερη στο ζωικό βασίλειο και τετραπλάσια της ισχύος των
σαγονιών ενός πιτμπουλ. Αρκεί ένα δάγκωμα ύαινας για να συνθλιβεί
οποιοδήποτε ανθρώπινο κόκκαλο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου