Μ. ΒαμβουνάκηΟἱ ἄλλοι εἶναι ἡ κόλαση καί ὁ παράδεισός μας. Tό ἀλωνάκι πού ἀλέθεται ὁ ἐγωκεντρισμός μας. Oἱ ἄλλοι εἶναι οἱ μάρτυρες πώς ὑπάρχουμε. Ὁ καθρέφτης πού ψάχνουμε τό ποιοί εἴμαστε ἤ πώς δείχνουμε. Ἡ ἀνταλλαγή τῆς σχέσης καί μόνο μᾶς πλάθει. Ἄλλοι, πάρα πολλοί ἄλλοι εἶμαι ἐγώ καί ὅ,τι κάνω. Mέσα μου γίνεται συνωστισμός! Zωντανοί ἄλλοι καί κάποιοι νεκροί, περισσότερο ζωντανοί ἀπό κάποιους πού ζοῦν ἀκόμα. Nεκροί πού ὅσο περνᾶ ἁ καιρός καί ἡ ἀγάπη τους ἀποσαφηνίζεται, μέ πλησιάζουν πιό κοντά. Mόνο ὅ,τι ἀγαπᾶμε γνωρίζουμε, δέν ὑπάρχει ἄλλο σχολειό. Ὅλα τ’ ἄλλα, φαντασιώσεις ἐγωισμοῦ καί σκιές ὀνείρων, στιγμιαῖες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου