Πρός νεοέλληνες αδελφούς...

Ὑ­πάρ­χουν τρεῖς δυ­νά­μεις, οἱ μό­νες πού μπο­ροῦν νά ὑ­πο­δου­λώ­σουν γιά πάν­τα τή συ­νεί­δη­ση αὐ­τῶν τῶν ἀ­δυ­νά­μων ἐ­πα­να­στα­τη­μέ­νων, εἶ­ναι: τό θαῦ­μα, τό μυ­στή­ριο, ἡ αὐ­ταρ­χι­κό­τη­τα ! Τ' ἀ­πώ­θη­σες καί τά τρί­α αὐ­τά (ἐσύ Χριστέ), δί­νον­τας ἔ­τσι ἕ­να πα­ρά­δειγ­μα.

Τό τρο­με­ρό καί βα­θύ Πνεῦ­μα, σέ εἶ­χε συμ­πα­ρα­σύ­ρει μέ­σα στό Να­ό καί σοῦ εἶ­χε πεῖ: "Θές νά ξέ­ρεις ἄν εἶ­σαι γιός τοῦ Θε­οῦ; Πέ­σε κά­τω ἀ­πό δῶ ψη­λά, για­τί εἶ­ναι γραμ­μέ­νο πώς οἱ ἄγ­γε­λοι θά σέ συγ­κρα­τή­σουν καί θά σέ στη­ρί­ξουν, δέν θά τραυ­μα­τι­στεῖς κα­θό­λου, καί τό­τε θά ξέ­ρεις ἄν εἶ­σαι γιός τοῦ Θε­οῦ, καί θ' ἀ­πο­δεί­ξεις ἔ­τσι τήν πί­στη στόν Πα­τέ­ρα σου". Μά ἀ­πό­δι­ω­ξες καί τού­τη τήν πρό­τα­ση, δέν ὅρ­μη­σες νά πέ­σεις κά­τω. Ἔ­δει­ξες τό­τε μιά ὑ­πέ­ρο­χη πε­ρη­φά­νεια, ὁ­λό­τε­λα θεί­α, μά γιά τούς ἀν­θρώ­πους, ρά­τσα ἀ­δύ­να­μη κι ἐ­πα­να­στα­τη­μέ­νη, δέν εἶ­ναι θε­οί ! Ἤ­ξε­ρες πώς κά­νον­τας ἕ­να βῆ­μα, μιά χει­ρο­νο­μί­α γιά νά ὁρ­μή­σεις, θά ἐ­νο­χλοῦ­σες τόν Κύ­ριο καί θά­χα­νες τήν πί­στη σου σ' Αὐ­τόν. Μά ὑ­πάρ­χουν πολ­λοί σάν κι ἐ­σέ­να ;


Μπο­ροῦ­σες νά πα­ρα­δε­χτεῖς ἔ­στω καί γιά μιά στιγ­μή ὅ­τι οἱ ἄν­θρω­ποι θά­χαν τή δύ­να­μη ν' ἀν­τέ­ξουν σ' ἕ­να πα­ρό­μοι­ο πει­ρα­σμό; Εἶ­ναι τά­χα μέ­σα στήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση ν' ἀ­πο­δι­ώ­χνει τό θαῦ­μα, καί στίς σο­βα­ρές στιγ­μές τῆς ζω­ῆς μπρο­στά σε βα­σι­κά κι ἐ­πί­μο­να προ­βλή­μα­τα, νά δι­α­τη­ρεῖ τήν ἐ­λεύ­θε­ρη κρί­ση τῆς καρ­διᾶς;

"Ἀ­δελ­φοί Κα­ρα­μά­ζωφ" - Φι­ον­τόρ Ντο­στο­γι­έφ­σκι