ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΜΑΣ;

"Η Ελλάδα είναι ο καρκίνος της Ευρώπης!"

Γιούτα Ουρπιλάινε, υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας.

Βγάζουν τον χειρότερο εαυτό τους. Μιλούν απαξιωτικά για την Ελλάδα και τους Έλληνες, εκβιάζουν ωμά και επιβάλλουν μέτρα που δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας για εκατομμύρια ανθρώπους. Αθώους και φταίχτες , μικρούς και μεγάλους...
Οι ηγεσίες των δυνατών της Ευρώπης έχουν δείξει πάμπολλες φορές το απεχθές πρόσωπό τους σε ξένα κράτη και λαούς.
Τώρα πετούν μακριά τη μάσκα του αλληλέγγυου εταίρου και συμπεριφέρονται ως ανάλγητοι δανειστές, που νοιάζονται μόνο για τα στενά οικονομικά τους συμφέροντα.
Η ταπεινωτική συμπεριφορά τους δυστυχώς στηρίζεται στο γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι τούς δώσαμε το δικαίωμα να το πράττουν. Τριάντα πέντε χρόνια άσωτου βίου, που στηριζόταν σε ένα όργιο διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και στην μέθοδο του άκριτου δανεισμού, συνιστούν μια αποκρουστική εικόνα ακόμα και για τον πιο καλοπροαίρετο φίλο μας. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ανθρώπους
μαθημένους σε έναν άλλο τρόπο ατομικής και συλλογικής σκέψης και δράσης,που έχει ως βάση του την προτεσταντική ηθική.
Τώρα δρέπουμε τα επίχειρα της βλακείας μας. Τώρα έχει έρθει η ώρα της πληρωμής, η ώρα των επώδυνων θυσιών, προπαντός όμως η ώρα της βαθιάς περισυλλογής για τα λάθη που κάναμε και της στάσης που θα κρατήσουμε από εδώ και μπρος.
Καθήκον πρώτιστο και μέγα είναι η αλλαγή της νοοτροπίας μας, η πρόταξη του συλλογικού έναντι του ατομικού συμφέροντος. Εγωισμοί , ιδιοτέλειες και ναρκισσιστικές υπεροψίες πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Προέχει η επιβίωσή μας και η διασφάλιση ενός μέλλοντος ασφαλούς για τους νέους ανθρώπους. Η αλληλεγγύη που οφείλουμε να επιδείξουμε είναι αυτονόητη, κυρίως όμως πρέπει να είναι απαλλαγμένη από τη λογική της υστεροβουλίας των κομμάτων, των συνδικαλιστικών τους συντεχνιών και κάθε αντιδραστικού φορέα που επηρεάζει τη ζωή μας.

Η δικαιολογημένη οργή που νιώθουμε όλοι για την ρατσιστική συμπεριφορά πολλών Ευρωπαίων απέναντί μας , που στηρίζεται όμως εν πολλοίς και σε στερεότυπα που καλλιεργήσαμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας, πρέπει να μας οδηγήσει σε αλλαγή στάσης. Να μετουσιωθεί σε μια διάθεση υπέρβασης των ελαττωμάτων μας μέσω έργων για τα οποία θα νιώθουμε όλοι πραγματικά υπερήφανοι: να φτιάξουμε ένα κράτος μοντέρνο και δυναμικό, να δώσουμε έμφαση στην παιδεία, την επιστήμη και την τέχνη, να βοηθήσουμε το ουσιαστικό επιχειρείν κι όχι την αρπαχτή, μάθουμε να ζούμε με τα λεφτά που θα κερδίζουμε από τον τίμιο ιδρώτα της εργασίας μας, όπως έλεγαν οι παλιότεροι, να πετάξουμε τα ιδεολογήματα του "περιούσιου λαού" και του "ανάδελφου έθνους", να γίνουμε πραγματικά σεμνοί και ταπεινοί, να βγάλουμε από τη σκέψη μας τη λογική του λάιφ στάιλ και της χαζοχαρούμενης αμεριμνησίας που προωθούν οι δυνάστες του μυαλού μας από τα εμετικά κανάλια τους.
Αν θέλουμε να κοιτάξουμε κάποτε στα μάτια αυτούς που τώρα μας λοιδορούν, βλέποντάς μας να υποφέρουμε από το φοβερό hangover που μας προκαλούν τα επί δεκαετίες όργιά μας, πρέπει να αλλάξουμε μυαλά.
Οι εκλογές είναι προ των πυλών. Θα τολμήσουμε να γυρίσουμε την πλάτη σε όσα κόμματα μάς οδήγησαν σ΄αυτήν την κατάσταση;Θα θάψουμε με τα ίδια τους τα φτυάρια τους υποψήφιους νεκροθάφτες μας; Θα εμπιστευθούμε μια νέα γενιά πολιτικών, αδιάφθορων , ουσιαστικά δημοκρατικών, που θα μισούνε το λαϊκισμό , θα λένε ανοιχτά την αλήθεια στο λαό και θα είναι εχθροί του ρουσφετιού;