ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ (Β΄)

"... Ὅταν πεθάνω, θά πάω στόν Θεό καί θά τόν παρακαλέσω
νά εἶμαι ὁ τελευταῖος πού ἀπαγχονίζεται".

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης.

Ταξίδι στήν Κύπρο, ταξίδι στόν χρόνο. Ἥρωες, μάρτυρες, ἀγῶνες κι ἀγωνία γιά τό αὔριο. Πίσω ἀπό τήν καλοδεχούμενη εὐμάρεια, μνῆμες ἀπό τό χθές...

Τά εἶπαν φυλακισμένα μνήματα. Σέ μιά ἀλάνα τῶν φυλακῶν ἔθαψαν κρυφά οἱ Ἄγγλοι τά μαρτυρικά σώματα τῶν νεαρῶν παλληκαριῶν, πού ἄλλο δέν ζητοῦσαν παρά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδας τους...

Ἄλλοι κρεμάστηκαν κι ἄλλοι σέ μάχη ἔπεσαν πολεμώντας ἠρωϊκά. Τοῦ ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δέν λογιέται...

Ἐννιά θαμμένοι ἐκεῖ , πεντακόσιοι οἱ νεκροί ἀπό τούς σκληρούς ἀποικιοκράτες, πού τήν δημοκρατία μόνο στήν χώρα τους ἀναγνώριζαν...

Φυλακισμένα τά παλληκάρια στά ἀπάνθρωπα κελλιά, γράφανε γράμματα ὅλο πίστη, δίνοντας δύναμη στούς ἀπ' έξω, γονεῖς καί συναγωνιστές...

Βλέποντας τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ἔρχονται στό νοῦ οἱ σημερινοί νέοι πού δέν ξέρουν ποιόν νά παλέψουν καί γιατί νά ἀγωνιστοῦν . Ζοῦν καί δροῦν αὐτοκαταστροφικά, γιατί οἱ μεγαλύτεροι δέν τούς παραδώσαμε ἰδανικά, παρά μόνο τήν ἀπαξία τῆς καλοπέρασης καί τοῦ βολέματος...

Μάνα θά φύγω γι ἀλλοῦ σέ λίγο
Γειά σου. Μή κλαῖς
Τήν προσευχή σου καί τήν εύχή σου
συχνά νά λές. Γειά σου. Μή κλαῖς.

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης (18 ἐτῶν).

Φωτο: π. Χ.Μ.