Ω μακάρια απλότης, και τοιαύτη απλότης, η οποία ποιεί τον νουν του ανθρώπου απαθέστατον, θεοειδή και έμπλεων θείας αγάπης! Ο μακάριος Γέρων Αρσένιος υπήρξε χαλκέντερος και ακαταπόνητος εργάτης της ασκήσεως και της ευχής.
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
Σύμφωνα με τον ομιλητή, τα ελληνικά της Καππαδοκίας είναι μια μοντέρνα ελληνική διάλεκτο που μιλιόταν στο οροπέδιο της Καππαδοκίας από μια πληθυσμιακή ομάδα ορθόδοξων Ελλήνων μέχρι το 1924, οπότε υπεγράφη η Συνθήκη της Λοζάνης και οι άνθρωποι αυτοί μεταφέρθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Πολύ πριν από το γεγονός αυτό, όμως, οι ελληνόφωνοι της Καππαδοκίας είχαν έρθει σε επαφή με τους τουρκόφωνους πληθυσμούς. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται να αναφερθεί στην εποχή που οι Σελτζούκοι Τούρκοι εισβάλλουν σε διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας, αλλά και παλιότερα, πριν το 1071, όταν τα βυζαντινά στρατεύματα ηττώνται στη Μάχη του Μάντζικερτ.
Η απομόνωση ωστόσο των ελληνόφωνων πληθυσμών της περιοχής, που ήταν αποτέλεσμα διαφόρων γεγονότων (όπως ο διαχωρισμός των Καππαδόκων από το ελληνικό διοικητικό κέντρο της Κωνσταντινούπολης, ο εξελληνισμός του μεγαλύτερου τμήματος της Μικράς Ασίας και η επακόλουθη διάλυση και πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453), βοήθησε στην ανάπτυξη της διαλέκτου.
Η διάλεκτος παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν ρίζες στα πιο πρώιμα στάδια της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας, καθώς και πολλές μοναδικές γραμματικές ιδιαιτερότητες. Όπως για παράδειγμα, η απώλεια της διάκρισης του γένους στα ουσιαστικά σε αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο. Στη διάλεκτο αυτή όλα τα ουσιαστικά συμπεριφέρονται ως ουδέτερα, καθώς συνδυάζονται με ουδέτερα άρθρα και επίθετα. Για παράδειγμα, στα καππαδοκικά λένε «καλό άνθρωπος» και «το θύρα», όταν στην πρότυπη ελληνική γλώσσα λέμε «καλός άνθρωπος» και «η θύρα».
Σύμφωνα με τους ερευνητές και κυρίως τον MacGillivray Dawkins, ο οποίος έχει μελετήσει ευρέως τη διάλεκτο της Καππαδοκίας, τέτοιες ιδιαιτερότητες θυμίζουν τη δομή της τουρκικής γραμματικής. Ο ίδιος μάλιστα είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
«Το σώμα της διαλέκτου έχει παραμείνει ελληνικό, η ψυχή της όπως είναι τουρκική», άποψη που έχει επικρατήσει στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία μέχρι σήμερα. Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο των διαλέξεων Upper House Seminars της Βρετανικής Σχολής Αθηνών
Τα ιδανικά των ηρώων της ΕΟΚΑ
«Είναι καιρός να καμαρώσεις για το παιδί σου. Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι άγγελοι Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα. Μη κλαίεις για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και εσύ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σε όλην σου την ζωήν».
Ιάκωβος Πατάτσος
«Δεν εκτελούμαι σαν ένας κοινός εγκληματίας, αλλά σαν ένας τιμημένος Κυπραίος. Τώρα που ξέρω ότι σε μία ήμερα θα αντικρύσω την αγχόνη, εχω διπλάσιο θάρρος από πρίν. Ο Χριστός είναι πάντα συντροφιά στα κελλιά μας. Ο Χριστός μας γεμίζει την καρδιά με αληθινή χαρά. Παρακαλούμε τον Θεό να μας σώσει όχι το σώμα, αλλά την ψυχή».
Ανδρέας Παναγίδης
«Είμαστε Χριστιανοί και ο αντικειμενικός μας σκοπός πρέπει να είναι η Ουράνια Βασιλεία. Πεθαίνουμε απόλυτα ήρεμοι. Εζήτησα να δω μερικούς από σας, μα δεν μου επέτρεψαν. Γεια σας και ο Θεός μαζί σας».
Ανδρέας Ζάκος
«Είμαι, αγαπητέ μου αδελφέ, πολύ στενοχωρημένος που θα σε λυπήσω με τα νέα μου, αλλά αφού ο Θεός μου επεφύλαξε το πικρόν τούτο ποτήριον «ου μη πιω αυτό»; Γενηθήτω το θέλημα του Παντοδυνάμου. Το Εκτελεστικόν Συμβούλιον απεφάσισεν ότι θα εκτελεσθώ».
Μιχαήλ Καραολής
«Δεν είναι θαύμα η εξύψωσις των ταπεινών, των χωρίς ιδανικά ανθρώπων σε αγωνιστάς; Αυτός είναι ο Έλληνας. Την λευτεριά την έχει μέσα του, την έχει στο υποσυνείδητο του, μπορεί να πει κανείς, μα σαν έλθη η κρίσιμη στιγμή, τότε ξεπετάγεται, την κάνει συνείδηση του και ζωή του, κι ο ταπεινός ο μικρόχαρος μεταβάλλεται σε μαχητή ακατάβλητο»!
Γρηγόρης Αυξεντίου
Αποσπάσματα από το άρθρο:Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΤΟΥ 1955 – 1959
Κωνσταντίνου Ι. Χολέβα
«Μαγικές Μέδουσες»
Η μετα – επαναστατική Αίγυπτος σε αναζήτηση τουριστών
Οι τουρίστες στη χώρα των Φαραώ ήταν φέτος το Μάρτιο κατά 90% λιγότεροι σε σχέση με τον περσινό αντίστοιχο μήνα.
Η εικόνα μοιάζει σουρεαλιστική: Μια κρουαζιέρα με ελαφρύ αεράκι στο Νείλο, μια βόλτα με πανσέληνο στο μνημείο του Ραμσή, του Φαραώ με τη μεγαλύτερη δύναμη στην αιγυπτιακή ιστορία, και ο μουεζίνης καλεί για την προσευχή. Την ίδια στιγμή που τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν τη γειτονική Λιβύη, οι τουρίστες… αποσύρουν την μετά – επαναστατική Αίγυπτο απο τα πλάνα τους και από τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Μήπως κάνουν λάθος;
Η Μαίρη και ο Πιερ Κομπαλ, ένα ζευγάρι από τις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν, ίσως, την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Είχαν «κλείσει» μια οργανωμένη εκδρομή στην Αίγυπτο, πολύ πριν απο την επανάσταση των Αιγυπτίων που είχε σαν αποτέλεσμα την εκπαραθύρωση του Χόσνι Μουμπάρακ απο την προεδρία της χώρας.
Αγνοώντας την ταξιδιωτική οδηγία που έχει εκδώσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ επιθυμούν να πάνε στην Αίγυπτο και δηλώνουν πολύ ευτυχείς για αυτό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αίγυπτος αποτελούσε μέχρι την επανάσταση κορυφαίο τουριστικό προορισμό.
Περισσότεροι απο 11.000.000 τουρίστες την επισκέπτονταν κάθε χρόνο, ενώ το συνάλλαγμα αποτελούσε το 11% του ΑΕΠ της χώρας κάθε χρόνο.
Τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει.
Τα ταξιδιωτικά γραφεία ακυρώνουν το ένα μετά το άλλο τις οργανωμένες εκδρομές στην Αίγυπτο.
Οι τουρίστες στη χώρα των Φαραώ ήταν φέτος το Μάρτιο κατά 90% λιγότεροι σε σχέση με τον περσινό αντίστοιχο μήνα.
Πάντως αν κάποιος επισκεφτεί την Αίγυπτο αυτή την περίοδο οι εικόνες που θα αντικρίσει είναι διφορούμενες.
Στο Λούξορ, μόλις την περασμένη εβδομάδα, τα μόνα «σημάδια» της επανάστασης ήταν κάποια σπασμένα τζάμια αυτοκινήτων.
Τα μνημεία της χώρας δεν έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες καταστροφές.
Στο αιγυπτιακό μουσείο ακριβώς από τη πλατεία Ταχρίρ, στο Κάιρο, τα χαμόγελα των στρατιωτών που βρίσκονται στην είσοδο είναι πλατιά, σαν σημάδια της νίκης.
Μέσα στο μουσείο, όπου οι θησαυροί του παρελθόντος επιδεικνύονται κάτω από όχι και τόσο κατάλληλλες συνθήκες (οι τοίχοι ξεφλουδίζουν, τα Φώτα τρεμοπαίζουν), οι ξεναγοί εξιστορούν περισσότερο τα πρόσφατα γεγονότα παρά την ιστορία των μνημείων.
Λίγες δεκάδες είναι οι επισκέπτες καθημερινά – ακόμα και στην αίθουσα με την εκθαμβωτική μάσκα του Τουτανχαμών.
Οι εικόνες με τις ουρές των τουριστών να περιμένουν υπομονετικά προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για τνα μνημεία αποτελεί παρελθόν. Οι οικονομικές επιπτώσεις απο αυτή την ραγδαία πτώση του κύματος των επισκεπτών σίγουρα θα είναι τεράστιες. Κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα διορθωθεί αυττή τη κατάσταση.
Ωστόσο ένα νεαρός Αιγύπτιος που πουλάει – πουλούσε μάλλον – σουβενίρ σε χώρο έξω απο τις τις πυραμίδες απαντάει σε έναν αμερικάνο δημοσιογράφο για το θέμα:
«Κάποιες φορές η ελευθερία είναι προτιμότερη ακόμα και απο το φαγητό».
Αυτά που δεν θα μας πουν για τις μεταμοσχεύσεις και το νομοσχέδιο
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Θα ήταν παράλειψη για την κυβέρνηση εντολοδόχων των συμβολαίων θανάτου για τους Έλληνες να μην έφερνε στη Βουλή νομοσχέδιο για τις μεταμοσχεύσεις. Με την εικαζομένη δωρεά είμαστε όλοι δωρητές οργάνων χωρίς να το γνωρίζουμε, αλλά και χωρίς να το επιθυμούμε.
Με βάση τα στατιστικά δεδομένα η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες αράδες των χωρών, όπου γίνονται μεταμοσχεύσεις, όπως επίσης είναι και η τελευταία στις διακρατικές παροχές οργάνων. Όλες οι χώρες είναι υποχρεωμένες να δηλώνουν τα διαθέσιμα όργανα που υπάρχουν σε ένα διεθνή φορέα, μια παγκόσμια τράπεζα οργάνων, η οποία καθορίζει ποιά όργανα και πού, χρειάζονται.
Να σημειωθεί ότι είμαστε η δεύτερη χώρα σε αριθμό τροχαίων ατυχημάτων και λογικά, θα έπρεπε να είμαστε στην πρώτη θέση των χωρών με πλούσιο υλικό διαθέσιμων οργάνων. Οι Έλληνες όμως, από αυτό το αδρό στατιστικό στοιχείο, φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθείς σε αυτού του είδους τις θεραπείες και δεν καταχωρούνται στις λίστες των δωρητών οργάνων.
Οπότε παρέστη η ανάγκη να αρθεί η αντίφαση. Η κυβέρνηση των συμβολαίων θανάτου επείγεται να περάσει τώρα το νόμο της εικαζομένης δωρεάς - υπήρχε και στο παρελθόν αυτή η σκέψη, αλλά δεν προχώρησε - και οι λόγοι είναι προφανείς. Είναι οικονομικοί και δεν πρόκειται να μας το πούν.
Δεν τους αρκεί λοιπόν ότι μια μικρή μειοψηφία είναι αυτή που τους πιέζει ασφυκτικά. Το δικό της αίτημα περί του "δώρου της ζωής" θέλουν να το περάσουν σε όλους τους άλλους και εικάζουν, ότι όλοι συμφωνούμε μαζί τους. Άρα, πρέπει αυτό να κατοχυρωθεί θεσμικά και το "δώρο ζωής" των ολίγων, να γίνει "δώρο θανάτου" για τους πολλούς.
Ας σπεύσουμε λοιπόν να γίνουμε όλοι νέοι δηλωσίες: Ότι αρνούμαστε τη σφαγή μας επί της χειρουργικής κλίνης!
Μίλησα όμως για οικονομικούς λόγους και αυτό πρέπει να το εξηγήσω.
Τι θα συμβεί λοιπόν με το νόμο αυτό;
Όταν στο Νοσοκομείο προσκομίζεται ένας πολυτραυματίας από τροχαίο και είναι δωρητής οργάνων, αυτός θα αντιμετωπίζεται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Αν δεν είναι δωρητής, θα του βάζουν την ένδειξη DNR (Do Not Resuscitate = μην κάνετε ανάνηψη) και θα παραλαμβάνεται από μονάδες ... ήσσονος έντασης. Η εντατική θεραπεία γι΄ αυτόν θα υπολείπεται. Άρα, λιγότερα έξοδα.
Αν πάλι προσέλθει στο Νοσοκομείο ένας καρδιοπαθής εγγεγραμμένος στη λίστα αναμονής λήψης οργάνου, σημειωτέον δωρητής και ο ίδιος, θα τύχει της ανάλογης θεραπευτικής αντιμετώπισης. Αν όμως δεν είναι δωρητής, θα αντιμετωπίζεται με λιγότερη "ειδική" φροντίδα. Άρα, λιγότερα έξοδα.
Αν τέλος ένας νεφροπαθής, δωρητής οργάνων και εγγεγραμμένος στη λίστα, προσέλθει για αντιμετώπιση, αιμοκάθαρση ή κάτι άλλο, θα έχει τη δέουσα φροντίδα. Αν όχι, αν δεν είναι δωρητής, η παροχή των ιατρικών υπηρεσιών θα είναι συμβατική και ενδεχομένως, σε ειδικές νοσοκομειακές πτέρυγες για τις περιπτώσεις των μη δωρητών. Άρα, λιγότερα έξοδα κι εδώ.
Με άλλους λόγους το νομοσχέδιο της εικαζομένης δωρεάς, δημιουργεί ασθενείς δυο ταχυτήτων και δυο διαφορετικών θεραπευτικών αντιμετωπίσεων. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας το πουν.
Αντίθετα, θα συνεχίσουν να μας βομβαρδίζουν με το ιδεολόγημα του "δώρου της ζωής" προσκομίζοντας μάλιστα και τις ευλογίες μεγαλόσχημων κληρικών: "Το δώρο αυτό, θα μας πουν, ομοιάζει με την θυσία αγάπης την οποία ο Κύριος μας υπέδειξε δια του σταυρικού του θανάτου".
Εκείνο που δεν θα μας πουν, είναι ότι ο Κύριος θυσιάστηκε ανιδιοτελώς και αυτό είναι το υπόδειγμα της δικής του θυσίας. Το κίβδηλο "δώρο της ζωής" των δωρητών, αν δεν αποφέρει ικανά "κέρδη ευγνωμοσύνης" στον περίγυρο του οικείου περιβάλλοντος, αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντικό παράγοντα απόσβεσης των κεφαλαίων στις επικερδείς σήμερα ιατρικές επενδύσεις υγείας.
Αν όλο αυτό το φαρισαϊκό πολιτικοθρησκευτικό επιστημονικό ιερατείο ήθελε να επικαλεσθεί το παράδειγμα του Κυρίου, θα έπρεπε να συστήσει να γίνονται δωρεάν όλες αυτές οι σωτήριες επεμβάσεις ζωής. Αφού λαμβάνουν δωρεάν το "δώρο της ζωής", δωρεάν οφείλουν να παρέχουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες, για να περιοριστούμε μόνο σ΄ αυτό. Όχι να βγαίνουν στη ζητιανιά οι εμπερίστατοι ασθενείς, ξεπουλώντας όλο τους το "βιός", για να τα βγάλουν πέρα.
πηγή
Το πρώτο βιβλίο στα αγγλικά για την Μικρά Ασία
Το βιβλίο αντιπροσωπεύει μια συλλογική προσπάθεια να σκιαγραφηθεί, μέσα από εκτενή μελέτη, η προμελετημένη καταστροφή και εξάλειψη της ελληνικής παρουσίας που κάλυπτε για περισσότερες από τρεις χιλιετίες στον τόπο που ιδρύθηκε η μετέπειτα Τουρκική Δημοκρατία. Η γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων ανήκει σε μια ευρύτερη γκάμα διαδικασιών που χαρακτηρίζουν την περίοδο της μετάβασης από τη Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν κατευθυνόμενες από μια ομάδα εκλεκτών οι οποίοι αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός μοντέρνου, εθνικού κράτους.
Ο Ραφαήλ Λέμκιν, νομικός ακαδημαϊκός, ο οποίος εισήγαγε τη λέξη γενοκτονία στον διεθνή νόμο, διαμόρφωσε τις πρώτες του ιδέες για τον ορισμό αυτού του εγκλήματος πολέμου, μελετώντας τον αφανισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, ενώ ο διακεκριμένος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής τόνισε ότι η εξολόθρευση των χριστιανικών μειονοτήτων αποτέλεσε βασικό στοιχείο της δημιουργίας της Τουρκικής Δημοκρατίας. Οι συντάκτες αυτού το τόμου, Τ. Χόφμαν, Μ. Μπιόρνλαντ και Β. Μεϊχανετσίδης, υπογραμμίζουν την πρόσφατη απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών (στο θέμα της) Γενοκτονίας να αναγνωρίσουν την Ελληνική και Συριακή Γενοκτονία και υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ευρύτερου κύκλου θυμάτων.
Παρότι τις τελευταίες δυο δεκαετίες έχει γίνει εκτενής έρευνα στο θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων στο οθωμανικό έδαφος, πολύ λιγότερη ακαδημαϊκή έρευνα και μελέτη έχει γίνει για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης.
Στους δώδεκα με δεκατρείς συνεισφέροντες του βιβλίου συμπεριλαμβάνονται διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί όπως ο Άλφρεντ ντε Ζάγιας, ο διδάκτορας Μάικλ Μπρούνο, οι καθηγητές Χάρι Ψωμιάδης και Ισραήλ Τσάρνι.
Ο Σταύρος Σταυρίδης, από την Αυστραλία ένας από τους συγγραφείς που συμπεριλαμβάνεται στο ιστορικό αυτό βιβλίο, με το κομμάτι "Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός: μια αποστολή στο πουθενά" μας ανέφερε πως φιλοδόξει και ελπίζει ότι η συλλογική αυτή μελέτη "θα εμπνεύσει τους νέους Έλληνες ακαδημαϊκούς να ερευνήσουν περισσότερο αυτό το σημαντικό αλλά και ευαίσθητο θέμα, ενώ δήλωσε ότι "είναι η στιγμή η Ελληνική γενοκτονία να δεχτεί τη διεθνή αναγνώριση που της αρμόζει".
Ήταν πρώτη του Απρίλη της ΕΟΚΑ η αρχή…
Ήταν πρώτη του Απρίλη του 1955. Ήταν στην Κύπρο μας. Μια Κύπρο που βρισκόταν κάτω από τον αποικιακό ζυγό των άγγλων. Σε μία περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι «νικητές», οι «δημοκράτες», οι «πολιτισμένοι», άγγλοι, δεν τήρησαν καμία από τις υποσχέσεις τους έναντι του Ελληνισμού. Οι άγγλοι, που ο έλληνας τους έκρυβε στην κατοχή με κίνδυνο την ζωή του, οι άγγλοι που έπαιξαν βρώμικο ρόλο στα Δεκεμβριανά, οι άγγλοι που δίχασαν με τον τρόπο τους τις οργανώσεις αντίστασης στην κατοχή... Αυτοί λοιπόν, οι «ευγενείς», αυτοί οι στυγνοί αποικιοκράτες, την 1η Απριλίου του 55, ένοιωσαν το ξέσπασμα ενός λαού που όρθωσε το ανάστημα του. Με την καθοδήγηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, του αρχηγού της θρυλικής «Χ», ιδρύεται η ΕΟΚΑ, η οργάνωση που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας και αγώνα.Και ξεκινά το χρονικό του αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Ξεκίνησε άνοιξη. Όταν η φύση βγάζει τον πιο ωραίο της εαυτό. Έτσι και τότε, ο Ελληνισμός έδωσε τον πιο όμορφο του εαυτό. Με εκρήξεις βομβών, προκηρύξεις και άλλες ενέργειες, οι Κύπριοι δηλώνουν την απόφαση τους για Ελευθερία και Ένωση. Τις πρώτες μέρες του αγώνα, ο πρώτος νεκρός: αγωνιστής της ΕΟΚΑ Παντελή Μόδεστος. Και μετά, η μία ηρωική στιγμή μετά την άλλη. Ηρωισμός, λεβεντιά, και πάνω από όλα Τιμή και Υπερηφάνεια. Στα βουνά οι αντάρτες της ΕΟΚΑ τσακίζουν στην κυριολεξία τον άγγλο δυνάστη. Στις πόλεις διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση.
Μαθητές από την μία μέρα στην άλλη γίνονται ήρωες. Αντίσταση, δολιοφθορές εμπρησμοί, κτυπήματα που λυγίζουν την αγγλική κατοχή. Στη συνέχεια οι νεκροί ήρωες αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Καραολής, Δημητρίου, Λένας, Μάτσης, Πέττας. Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο πιο μικρός ήρωας, πηγαίνει στην αγχόνη γελώντας και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Αρνείται να του κλείσουν τα μάτια, όπως η βασίλισσα των άγγλων Ελισσάβετ του αρνήθηκε την χάρη, ύστερα από την κινητοποίηση που υπήρξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αχυρώνας του Λιοπετρίου και η θυσία του Αυξεντίου στο Μαχαιρά, γίνονται τα νέα ορόσημα του Ελληνισμού. Το νέο Κούγκι και Σούλι. Και όλα ξεκίνησαν πρώτη Απρίλη. Την ημέρα που από μία παράδοση λέγονται ψέματα. Αυτό όμως δεν ήταν ψέμα. Ήταν το ξέσπασμα. Ήταν ένα κίνημα καθαρά αντιιμπεριαλιστικό με χαρακτήρα ξεκάθαρα εθνικιστικό. Ένα παράδειγμα προς μίμηση σε όσους αγωνίζονται για τα ιδανικά τους σε όλο τον κόσμο.
Το κίνημα της ΕΟΚΑ ήταν όμως πέρα από όλα και πάνω από όλα εθνικιστικό. Και αυτό ήταν κάτι που η αριστερά δεν μπόρεσε να χωνέψει. Για αυτό και την ταυτότητα του Γρίβα, ο παράνομος ραδιοσταθμός του ΚΚΕ την αποκάλυψε..
Ο αγώνας αυτός τελείωσε. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ άφησαν τα όπλα και οι γαλανόλευκες κυματίζουν παντού. Μα η Ένωση δεν ήρθε. Ήρθε ένας συμβιβασμός. Και η Κύπρος μας, μετά από την εισβολή του 1974, είναι μισή, σαν συνέπεια της προδοσίας του παλαιοπολιτικού κατεστημένου και των σχεδίων ξένων δυνάμεων, και παραμένει έτσι. Το νέο ξέσπασμα του κυπριακού ελληνισμού, με την συντριπτική απόρριψη του σχεδίου Ανάν, δυστυχώς δεν είχε συνέχεια. Στην Κύπρο το πολιτικό σκηνικό διευκολύνει πλέον τα νεοταξικά σχέδια για ομοσπονδία του νησιού. Όλα δείχνουν ότι οι εξελίξεις που θα επακολουθήσουν, δεν θα είναι ευνοϊκές για τον Ελληνισμό. Σε συνδυασμό με τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας, με τα εθνικά θέματα σε λήθαργο, με μία αθλιότητα και μετριότητα να κυριαρχεί παντού, με μία πολιτική ηγεσία που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να παραπέμπει στο Ναυτοδικείο βατραχανθρώπους επειδή φωνάζουν συνθήματα στις παρελάσεις, ο αγώνας της ΕΟΚΑ φαίνεται περισσότερο επίκαιρος παρά ποτέ.
Στην Κύπρο μας, οι σύνδεσμοι αγωνιστών της ΕΟΚΑ, οι σύνδεσμοι εφέδρων, τα εθνικιστικά και πατριωτικά κόμματα και οι οργανώσεις, και πάνω από όλα η νεολαία, είναι αυτοί που κρατάνε ζωντανό το πνεύμα και την ιδεολογία της ΕΟΚΑ., ενάντια στην ιδεολογική τρομοκρατία της αριστεράς και της εξουσίας του Χριστόφια.
Τιμώντας τους ηρωικούς νεκρούς μας, ευχόμαστε να βρεθούμε στην ευχάριστη θέση να γιορτάζουμε κάποια στιγμή ένα νέο 55..
Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω
Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην μπορώ φιλί να βρω
μη δάκρυ να δακρύσω!
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Η πορτοκαλένια
Σήκω μικρή μικρή μικρή Πορτοκαλένια !
Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει
Mήτε σε ξέρει ο γελαστός Θεός
Που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
Γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό του ανέμους !
Οδυσσέας Ελύτης , "Η πορτοκαλένια" [απόσπασμα] (από το Ήλιος ο Πρώτος, Ίκαρος 1963)
ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΥΡΑ ΡΩΜΙΑ, ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ;
Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Από το όμορφο βιβλίο, του Στέφανου Γρανίτσα, «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου», καταγράφω το απόσπασμα ενός δημοτικού τραγουδιού, που συγκινεί την ψυχή μου και δονεί την εθνική μου συνείδηση.
Το τραγούδι περιγράφει τα βάσανα του έλληνα τον καιρό της τουρκοκρατίας και εξυμνεί με συγκλονιστικό, αλλά απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο, τη ρωμιοσύνη, δηλ. την πίστη στο Θεό και την αγάπη στη σκλαβωμένη πατρίδα.
Δυο παιδιά ελληνόπουλα, δουλεύουν σκληρά σε μια χήρα τούρκισσα, που τα κεντρίζει με τη χαρά της ζωής -που τα περιμένει – αν αλλάξουν και γίνουν τουρκόπουλα. Κι εκείνα απαντούν με τόση χαρά για την πίστη και τα έθιμα τους και προβάλλουν ως αδιαπραγμάτευτη τη θρησκεία τους και τις παραδόσεις του υπόδουλου γένους, που παρά τις πολλές του κακουχίες, παρέμενε ελεύθερο και περήφανο στην ψυχή του.
«Δυο παιδιά Ρωμιόπουλα και Γρεβενιτόπουλα,
χήρα τούρκα δούλευαν με βουβαλοζεύγαρα.
Όλη μέρα στη δουλειά και το βράδυ στο σκιντιό».
Τους λέει λοιπόν η τούρκισσα γυναίκα:
«Βρε παιδιά ρωμιόπουλα, γίνετε τουρκόπουλα,
να χαρείτε την τουρκιά και τα γρίβα τ’ άλογα».
Και τα παιδιά απαντούν:
«Γίνεσαι κυρά Ρωμιά, να χαρείς την Παναγιά;
Να χαρείς και τη Λαμπρή, με τα κόκκινα τ’ αυγά;»
Το τραγούδι δεν εκφράζει την θλίψη και την καταχνιά της δουλείας, όσο σκληρή κι αν ήταν αυτή, αλλά τη χαρά που ζούσαν οι έλληνες και χαιρόταν «την Παναγιά και τη Λαμπρή», τα πληγωμένα αλλά ζωντανά σύμβολα του λαού. Αυτή η χαρά, φανερώνει τη δύναμη που κράτησε για τόσους αιώνες, ελεύθερη την ελληνική ψυχή.
Αυτά τα λόγια συγκινούν και σήμερα την ψυχή μου, που βλέπω τους ελεύθερους πια έλληνες ν’ αγαπούν την Παναγία και να επισκέπτονται με τόση χαρά, αυτό τον ευλογημένο καιρό που ψάλλονται οι Χαιρετισμοί της στις Εκκλησίες, και τα μοναστήρια της. Πιο πολύ απ’ όλους, ο Παπαδιαμάντης και ο Κόντογλου, μπόρεσαν να αποτυπώσουν με το πιο γλαφυρό και παραστατικό τρόπο, τη λαϊκή ευσέβεια και «λατρεία» στην Παναγία.
Το πρόσωπο της Παναγίας, είναι για τους χριστιανούς, όχι μόνο σημείο αναφοράς στον πόνο τους, αλλά και στη χαρά τους.
Η Παναγία στην Αποκάλυψη «είναι ντυμένη τον ήλιο, με το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της και στο κεφάλι της έχει στεφάνι με 12 αστέρια», τα ονόματα των 12 Αποστόλων, που πολύ την αγαπούσαν και ήταν η χαρά τους.
Ο Άγιος Νεκτάριος, που τόσο πολύ αγαπά την Παναγία, την ονομάζει «Χαρά των Αρχαγγέλων». Κυρίως όμως η Παναγία, είναι η χαρά όλων των Αγγελικών Δυνάμεων, αλλά και όλων των Αγίων, των Μοναχών και των Ιερέων. Τα εκκλησάκια της, πλημμυρίζουν από ευλαβικές ψυχές, που με δάκρυα πόνου και χαράς προσκυνούν το εικόνισμα της κι ανάβουν ένα κεράκι στη χάρη της.
Στο άκουσμα της λέξεως «Παναγία», οι χριστιανοί, γεμίζουν από χαρά και ευγνωμοσύνη και στη θέα της εικόνας της, από παρηγοριά και ελπίδα. Μ’ αυτή την έννοια, τα λόγια του δημοτικού τραγουδιού της «Πονεμένης Ρωμιοσύνης»,
που χαίρονται την Παναγία, δεν απέχουν της θεολογικής ακρίβειας.
Χαίρονται την Παναγία οι ιερείς όταν λειτουργούν και κάνουν τόσες φορές αναφορά στη χάρη της. Χαίρονται την Παναγία, οι «νύμφες» του Χριστού, οι μοναχές, που μεταρσιώνονται όταν της ψάλλουν τα εγκώμια και τους δοξαστικούς ύμνους. Χαίρονται την Παναγία όσοι την αγαπούν και νιώθουν τη χάρη της, όσοι ευλαβικά την παρακαλούν. Χαίρονται την Παναγία, όσοι τη βλέπουν ως «προστασία των χριστιανών», ως «άγκυρα ελπίδας», ως «πέλαγος ευσπλαχνίας», ως στοργική μητέρα, «πλατυτέρα των ουρανών».
Χαίρονται την Παναγία, όσοι προσκυνούν τον Τίμιο Σταυρό και σηκώνουν υπομονετικά τους σταυρούς του πόνου και των δοκιμασιών τους. Χαίρονται την Παναγία, όσοι γιορτάζουν τον Ευαγγελισμό Της και αγαπούν την Εκκλησία. Όσοι ψάλλουν αυτές τις ημέρες τους Χαιρετισμούς στη χάρη της και πιστεύουν στην Σκέπη και την Προστασία Της.
Παντάνασσα, Μάνα της Οικουμένης
Η ευωδία άρρητος
έφτασε σ, εμάς,
στο πρώτο αεράκι
και της Κυρίας, η καρδιά
γοργά κτυπά στη Θράκη.
Η Δέσποινα , απ, το Μπουρού
ως κορωνίδα πάντων,
στέφτηκε εκεί Βασίλισσα
και άρχει επί πάντων.
Κοιτώ τη λιμνοθάλασσα
και σπαρταρά η καρδία,
δυο μουσουλμάνοι , κλαίγουνε
μπροστά στην Παναγία….
Η πλάνη δε τους έδωσε
στον πόνο τους ελπίδα
και έτρεξαν στην Παντάνασσα,
να βγούνε απ, την παγίδα..
(( Των Χριστιανών Βασίλισσα
Παντάνασσα Μαρία,
κράτα αν θες τον πόνο μας,
δώσε μας σωτηρία.
Ψυχούλα φέρνουνε σε Εσέ
μηνών μόλις δεκάξι.
Ράγισε η καρδούλα του,
και πόνο δε θ, αντέξει…..
Γεννήθηκε με φύσημα
και πρέπει με μαχαίρι,
να κόψουνε το σπλάχνο μας
και αν ζήσει , ποίος το ξαίρει…
Μας στέλνουν άμεσα γιατροί,
πέρα , στη Σαλλονίκη….
Δε ξέρουν πίσω αν θα στραφεί,
δε ξέρουν για τη νίκη….))
Δάκρυσε η Παντάνασσα,
τον πόθο βλέπει μόνο
ευλόγησε τους άπιστους
και τους κρατά τον πόνο.
Όταν γι ώρες έψαχναν
ρωτούν οι νοσοκόμοι,
εάν αλλάχτηκε η καρδιά ,
και ασθένεια, δε βρίσκουνε ακόμη….
Μάνα γι τους αλλόθρησκους
έγινες Παναγία, δικαίως
Πάντων Άνασσα, σε έστεψαν
του Άθωνος, Φιλόστοργη Κυρία..
Χορό στη λιμνοθάλασσα
έστησαν οι αγγέλοι,
χαμογελά η Άνασσα
και η Θράκη, χαίρει όλη..
Έχει πια η Παντάνασσα
παλάτια στην Ελλάδα,
να ευλογεί τα σύμπαντα,
να συγκρατεί τα ουράνια…
Χαίρουν ξανά οι Χριστιανοί
μαζί και οι μουσουλμάνοι,
που αντάμα βρήκαν Μάνα
να συγκρατεί το κλάμα…
Από της γης τα πέρατα
έρχονται νύχτα-μέρα,
δοξολογούν τον Ύψιστο
αιτούνται απ, τη Μητέρα…
Οι Άγγελοι με σάλπιγγες
υμνολογούν τον Πλάστη,
της οικουμένης Δέσποινα
σώσε ξανά, την πλάση…..
το τρίγωνο της αδικίας...
Μιλούμε για τους υπουργούς και τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης. Ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται, παρά για τους υπουργούς και λειτουργούς της Νομιμότητας.
Η οποία Νομιμότητα μπορεί, συχνά, να έχει μικρή ή και μηδαμινή σχέση με την αληθινή Δικαιοσύνη. Αν δεν βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση και δεν έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με αυτήν.
Σχετικά, ιδιαίτερα, με τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης, η πραγματικότητα μας λέει ότι είναι εγκλωβισμένοι-για να μιλήσουμε χονδρικά- μέσα σε ένα «τρίγωνο αδικίας».
Η μία κορυφή του τριγώνου αυτού της αδικίας συνίσταται στο γεγονός ότι την ηγεσία των λειτουργών της ορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Και, αν λάβουμε υπόψη το πόσο σέβονται τη δικαιοσύνη οι εκάστοτε κυβερνώντες, αντιλαμβανόμαστε και τα κριτήρια, με τα οποία γίνονται, σε μεγάλο βαθμό, και οι εκάστοτε επιλογές τους. Που είναι, προφανώς, κομματικά και ιδιοτελή.
Την άλλη κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» χαρακτηρίζουν οι «χρυσές χειροπέδες». Που συνίστανται στην προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών. Γεγονός, που από καιρού εις καιρόν παίρνει σκανδαλώδεις διαστάσεις. Όταν εισπράττουν τερατώδεις αυξήσεις και υπέρογκα καθυστερούμενα…
Η προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών αιτιολογείται με την πρόφαση ότι πρέπει, τάχα, να μισθοδοτούνται προνομιακά, για να αποφασίζουν δικαιοκριτικά. Πράγμα, που αφήνει, κατά κάποιο τρόπο, να υπονοηθεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων, που δεν μισθοδοτείται προνομιακά, δικαιολογούνται να λειτουργούν και πλημμεληματικά…
Αλλά η πραγματικότητα φαίνεται να είναι διαφορετική. Αφού η προνομιακή μισθοδοσία φαίνεται να λειτουργεί ως αντικίνητρο για την απονομή ακριβοδίκαιης δικαιοσύνης. Ιδιαίτερα, όταν οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων βρίσκονται σε αντιδικία με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όπου οι «χρυσές χειροπέδες» φαίνονται, σύμφωνα με πάμπολλα παραδείγματα, να υπαγορεύουν αποφάσεις που αλληθωρίζουν προς τα συμφέροντα των γαλαζοαίματων του κοινωνικού Libro d’ oro…
Και ασφαλώς πίσω κι απ’ τις «χρυσές χειροπέδες» βρίσκεται η πολιτικάντικη ιδιοτέλεια και αγυρτεία. Η οποία έχει συνδέσει σκανδαλωδώς την προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών με εκείνη των βουλευτών. Που σημαίνει ότι κάθε φορά, που παίρνουν αυξήσεις και καθυστερούμενα οι δικαστικοί λειτουργοί, παίρνουν ανάλογα και οι βουλευτές…
Και βέβαια την κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» αποτελεί το ερεβώδες χάος της άδικης νομιμότητας, με βάση την οποία καλούνται να αποφασίζουν κάθε φορά οι δικαστικοί λειτουργοί. Που τους εξαναγκάζει, συχνά, να παίρνουν, όπως φαίνεται, υπό το κράτος συνειδησιακών συγκρούσεων, άδικες αποφάσεις.
Ασφαλώς, πίσω απ’ την άδικη νομιμότητα βρίσκονται οι άδικοι νομοθέτες. Που, ενώ έχουν εγκλωβίσει το λαό και τους δικαστικούς λειτουργούς μέσα στα τρίγωνα και τα τετράγωνα και τα πολύγωνα γκέτο της αδικίας, οι ίδιοι κουκουλώνουν τη δική τους αγυρτεία και παραλυσία με την κουκούλα της ασυλίας.
Που, βέβαια, οι ίδιοι, σαν τους φαρισαίους του Ευαγγελίου, συνέταξαν. Έτσι, ώστε να περιφρουρούν το δικό τους άδικο και να κλείνουν την πόρτα της δικαιοσύνης για το λαό. Για να προσθέτουν πλιάτσικο στο πλιάτσικο. Και, εντεύθεν, πλούτο στον πλούτο. Το δικό τους και του συναφιού τους. Και φτώχεια στη φτώχεια του λαού…
Κι ύστερα «κόπτονται», τάχα, για κράτος δικαίου. Και φλυαρούν ανόητα και ανούσια περί δικαιοσύνης. Και, με περισσή υποκρισία, μέμφονται τον έναν ή τον άλλο δικαστικό ή εισαγγελικό λειτουργό για να παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν το λαό. Έτσι ώστε να παγιδεύεται και να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η ρίζα και η πηγή του κακού είναι- κατά κύριο λόγο- αυτοί οι ίδιοι…
Πράγμα που, αν συνέβαιανε ο λαός, θα τους έστελνε «εδώ και τώρα» στον αγύριστο, με γιουχαΐσματα και «βρεγμένη σανίδα»…
Υ.Γ. Το «τρίγωνο της αδικίας» είχε πρωτοδημοσιευτεί στο διαδίκτυο πριν δύο, περίπου χρόνια (7-5-2009). Αναδημοσιεύεται, τώρα, λόγω της πρόσφατης «βατραχομυομαχίας» μεταξύ του Υπουργού και και λειτουργών της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης. Προκειμένου να προωθηθεί η εκδίκαση των σκανδάλων, ως προς τους μη πολιτικούς. Όταν για τους πολιτικούς έγινε η γνωστή εμετική γαργάρα της παραγραφής….Η Αφρική παχαίνει!
Του Μιχάλη Μιχελή
Με βασικό του θέμα (την Παγκόσμια Ασφάλεια Τροφίμων και τις Προκλήσεις από τις Κλιματικές Αλλαγές και τα βιοκαύσιμα), ο Διεθνής Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), γιορτάζει τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής (16 Οκτωβρίου).
Το ανακοινωθέν του είναι ενδεικτικό: «Σε πολλά μέρη του κόσμου, το φάσμα της πείνας είναι οξύ (εξαιτίας των χρόνιων κοινωνικών καταστάσεων, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της επίδρασης των κλιματικών αλλαγών).
Συμπληρωματικά, σ’ όλα αυτά, έρχονται και οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», για να μας υπενθυμίσουν τον υποσιτισμό στον κόσμο, κυρίως στα παιδιά, της Αφρικής και της Ασίας.
http://www.msf-media.gr/pdf/081016_malnutrition.pdf
Μας προτρέπουν στην αλληλεγγύη. Στην ανάγκη να βοηθηθεί ο αναπτυσσόμενος κόσμος, για να ορθοποδήσει κοινωνικά, οικονομικά και διατροφικά. Να εξαλείφει, η δυστυχία, η πείνα από τον πλανήτη μας.
Η μέρα αυτή είναι μια καλή ευκαιρία ν’ αντικρίσουμε για μια ακόμη φορά, εικόνες φρίκης. Να κάνουμε αυτοκριτική στην ηθική μας, στο πόσο είμαστε κοντά σ’ όλους τους πονεμένους, εμείς οι χορτάτοι (πολλές φορές υπέρβαροι), οι βολεμένοι στην ευδαιμονία των καταναλωτικών αγαθών.
Κι αυτό είναι το επικοινωνιακό τρικ. Πώς να το κάνουμε. Ένα παιδικό κλάμα πάντα συγκινεί. Και μέσω της δικής μας ευαισθησίας, κάποιοι ελπίζουν, ότι θα τους ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Η ελεημοσύνη είναι το «όπλο», του φτωχού για ένα δικαιότερο κόσμο.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, θα κουβαλούν (όσα χρόνια κι αν περάσουν), το στίγμα του άξεστου αποικιοκράτη, που λεηλάτησε τον πλούτο της Αφρικής, γι’ αυτό άλλωστε τώρα εκεί, οι άμοιροι υποφέρουν!
Πάντα ο μαύρος συνάνθρωπος, είναι το συνώνυμο του αδύνατου, ενώ ο κάθε άσπρος, αναγνωρίζεται ως συνοδοιπόρος, ως πονηρός συναυτουργός του καπιταλισμού.
Κι όμως.
Αν ανατρέξετε βαθύτερα, στα αίτια της φτώχειας στην Αφρική, ίσως καταρρεύσουν πολλά ταμπού.
Σε πολλά από τα στιγματισμένα κράτη (Ζιμπάμπουε, Μαλάουι, Τανζανία, Κένυα, Ουγκάντα, Κονγκό, Μπουργκίνα Φάσο, Μπενίν κλπ) δίπλα στην πείνα, συγκατοικούν οι βολεμένοι, οι υπέρβαροι συμπολίτες τους.
Δίπλα στο άδειο πιάτο, συνυπάρχουν τα φασφουντάδικα με τα παχυντικά μπιφτέκια και τ’ αεριούχα ποτά.
Συνέπεια αυτών, σήμερα, όπως σημειώνει η Διεθνής Έκθεση για την Παχυσαρκία (IASO), στην Αφρική οι παχύσαρκοι, είναι 35% περισσότεροι, σε σχέση με 20 χρόνια πριν. Στην Ουγκάντα, οι καρδιοπάθειες, έχουν ανέλθει τόσο πολύ, που σε λίγα χρόνια θα ξεπεράσουν την αιτία θανάτου, από το AIDS και την ελονοσία.
Στη Νιγηρία των 140 εκατ. κατοίκων, το 8% είναι υπέρβαροι. Οι γυναίκες προτιμούν να τρώνε παχυντικά φαγητά, για να φαίνονται υγιείς. Για να είναι έτσι στα μάτια του γαμπρού πιο καρπερές, από τις πεινασμένες ανταγωνίστριες τους!
Στην Κένυα, με 18 εκατομ. υποσιτισμένους, το 12 % του πληθυσμού ( των 38 εκατ.) είναι υπέρβαροι.
Στη Ζιμπάμπουε, στη Νότια Αφρική, στο Μαλάουι, στο Κονγκό, οι τηλεοπτικές διαφημίσεις με τα καλοθρεμμένα παιδιά με τα λαμπερά πρόσωπα, έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν για την ευτυχισμένη, ανέμελη οικογένεια. Η φτώχεια εκεί κατατάσσεται στα παραλειπόμενα, στην ντροπή. Στον κοινωνικό σνομπισμό. Στην Αφρική, οι έρανοι και οι συνδρομές υπέρ των αδυνάτων, είναι άγνωστες λέξεις. Γι’ αυτά φροντίζουν οι ανθρωπιστές άσπροι. Θέματα, όπως ο υπερπληθυσμός, η διαφθορά, η μεγάλη διάσταση (εξαθλίωσης και πλούτου), κρύβονται επιμελώς πίσω από τα παραβάν της κυβερνητικής προπαγάνδας. Γι α την νομενκλατούρα, το AIDS και οι φωτογραφίες με τους λιμοκτονούντες, είναι ένας καλός τρόπος για ν’ αυξηθούν (προς τα προσωπικά τους θησαυροφυλάκια), οι διεθνείς επιδοτήσεις. «Ο Θεός είναι η ελπίδα της Αφρικής», αντικρίζεις σε διαφημιστικές πινακίδες, διατρέχοντας την μαύρη ήπειρο. «Μ’ ένα τηλεφώνημα, μ’ ένα SMS, δίνεις πόντους, για να ‘χει φαγητό ένας συνάνθρωπό σου», προτρέπει τους καταναλωτές, η διαφήμιση της κινητής τηλεφωνίας!
Η Αφρική παχαίνει!
Όπως εξηγεί ο διευθυντής του νοσοκομείου του Ναϊρόμπι, παιδίατρος Ντέιβντ Κιτάνγκα, στις πόλεις οι άνθρωποι μετακινούνται λίγο σε σχέση με την ύπαιθρο, τρώνε συνεχώς και καταναλώνουν ζαχαρώδη ποτά. Αποτέλεσμα αυτών είναι, κυρίως στα παιδιά, η αύξηση των καρδιακών νοσημάτων και του διαβήτη.
Επικρατεί η συνήθεια, τα κορίτσια, για να δείξουν (ότι δεν είναι καχεκτικές, ότι δεν πάσχουν από ΑIDS), να τρώνε πολύ, για να φουσκώσει το στομάχι τους κι έτσι να το επιδεικνύουν καμαρωτές (με τα κοντά μπλουζάκια που φορούν), στους υποψήφιους εραστές τους.
Οι διατροφικές συνήθειες της νέας Αφρικής, που βγαίνει μέσα από την υπανάπτυξη, είναι ένα λουκούλλειο γεύμα. Το Σαββατόβραδο και την Κυριακή το μεσημέρι, οικογενειακώς στο φασφουντάδικο (με τις χημικές σάλτσες, τα λίπη, τα σούπερ μπιφτέκια, τα τηγανιτά και τα μιλκ σέικ).
Τα ίδια επαναλαμβάνονται στο σούπερ μάρκετ, με την αγορά παχυντικών τροφίμων και κάθε είδους ζαχαρώδους προϊόντος.
Ο μεγάλος νεωτερισμός στην κατανάλωση, είναι η νέα μόδα των τεράστιων σούπερ μάρκετ. Χαώδεις εγκαταστάσεις. 7 πολυεθνικές εταιρείες (αλυσίδες διατροφής), έχουν εδραιώσει την κυριαρχία τους στην Αφρική. Στην Μαύρη ήπειρο, η κατανάλωση τροφίμων αυξάνει κάθε χρόνο 6%, σε σχέση με το 2% των ΗΠΑ και το 2% της Ε.Ε. σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Harvard. http://allafrica.com/stories/201002251215.html
Το σούπερ μάρκετ είναι το must στη επιδειξιμανία. Εκεί κάνει πασαρέλα η ανερχόμενη κοινωνική τάξη. Η επίσκεψη σ’ αυτά, έχει γίνει η καθιερωμένη βόλτα του Σαββάτου. Αυτά έχουν αντικαταστήσει τον μικροπαραγωγό, προωθώντας προϊόντα αμφίβολης διατροφικής αξίας και σε τιμές πολύ φτηνότερες. Έτσι οι γεωργοί, αναγκάζονται να πωλούν σε πολύ χαμηλές τιμές, από το κόστος της παραγωγής τους. Τεράστιες εκτάσεις γεωργικής παραγωγής, νοικιάζονται για την αλυσίδα των σούπερ μάρκετ. Η άρχουσα τάξη, οι κυβερνητικοί, βρίσκονται συνήθως πίσω από τα σούπερ μάρκετ, που επιφέρουν, μεγάλα έσοδα.
Οι αγρότες που δεν ενσωματώνονται στο σύστημα μεταπώλησης, αναγκαστικά φτωχαίνουν κι εγκαταλείπουν την εργασία τους. Στη συνέχεια γκετοποιούνται στις μεγαλουπόλεις και μετά αναζητούν τη δίοδο της μετανάστευσης.
Η εκτεταμένη κτηνοτροφία και η κρεατοκατανάλωση, έχει γίνει διατροφικό φετίχ, του διαιτολογίου των ανερχομένων τάξεων. Ερημοποιούνται τεράστιες εκτάσεις από την υπερβόσκηση, ενώ τα 2/3 της παραγωγής δημητριακών, οδηγούνται στις ζωοτροφές.
Σ’ αυτές τις εικόνες των έντονων αντιθέσεων, η σημερινή επέτειος ας προβληματίσει όλους εκείνους τους φορείς, που ψάχνουν ν’ αντιμετωπίσουν με συγκινησιακά λόγια, το δράμα του υποσιτισμού.
Ας σημειώσουμε ότι κάθε χρόνο 2,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν την πείνα και την κακή διατροφή. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι περίπου 925 εκατομμύρια άνθρωποι (το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού), υποσιτίζεται.
Γράμμα σε μπουκάλι βρήκε αποδέκτη 24 χρόνια μετά
Επειτα από 24 ολόκληρα χρόνια βρήκε αποδέκτη ένα γράμμα το οποίο είχε κλείσει σε ένα μπουκάλι ένας 5χρονος -τότε- και μαζί με τον πατέρα του το έριξαν στη Βαλτική θάλασσα.
Πριν λίγες ημέρες έκανε βόλτα μαζί με τους γονείς του σε παραλία κοντά στο Καλίνινγκραντ, ο 13χρονος Ρώσος Ντανιήλ Κορότσικ, ο οποίος διέκρινε θαμμένο στην άμμο, ένα παλιό μπουκάλι μπύρας. Το πήρε, το άνοιξε και βρήκε μέσα μία λακωνική επιστολή στα γερμανικά που έλεγε «αν βρεις αυτό το μπουκάλι απάντησέ μου και θα σου απαντήσω κι εγώ», μαζί με το όνομα ενός παιδιού και μία διεύθυνση στη Γερμανία.
Πράγματι ο 13χρονος απάντησε και στη Γερμανία ο 29χρονος σήμερα Φρανκ Ουεσμπέκ διαπίστωσε ότι η παλιά πρωτοβουλία του πατέρα του βρήκε αποδέκτη. Το μπουκάλι το είχαν ρίξει οι δυό τους το 1987, από την κουπαστή ενός πλοίου γραμμής κατά την διάρκεια οικογενειακής εκδρομής στη Δανία.
«Ημουν πολύ μικρός και είχα σχεδόν ξεχάσει το περιστατικό. Στην αρχή δεν πίστευα στα μάτια μου. Του απάντησα με επιστολή και μετά μιλήσαμε on line στο Διαδίκτυο», είπε ο Φρανκ για τον νεαρό ρώσο «φίλο» του. Και εξέφρασε την ευχή «κάποια μέρα να καταφέρουμε να συναντηθούμε». Οι γονείς του Ουεσμπέκ ζουν ακόμα στην ίδια πόλη, αλλά σε άλλη διεύθυνση.
Ο 13χρονος Ρώσος από την πλευρά του εξέφρασε τη χαρά του για την εξέλιξη του ταξιδιού του μπουκαλιού, αλλά είπε ότι πιστεύει πως δεν έσπασε μάλλον γιατί δεν θα έμεινε πολύ καιρό στο νερό, θα πρέπει να χώθηκε στην άμμο, όπου το βρήκε, και να έμεινε πολύ καιρό εκεί.
Αμέσως έμαθε περί τίνος επρόκειτο διότι ο πατέρας του ήξερε λίγα γερμανικά από το σχολείο, τα οποία ήταν επαρκή για να μεταφράσει το μήνυμα στο μπουκάλι.
Τῷ ἀρχαγγέλῳ Γαβριήλ,
Τῷ ἀρχαγγέλῳ Γαβριήλ, Μελοποίηση π. Θεόδωρος Τσαμπατζίδης.
Κοντάκιο εις τον Ευαγγελισμό Ρωμανού του μελωδού
Μελοποίηση π. Θεόδωρος Τσαμπατζίδης
Ψάλλει ο Τιμόθεος Ντιουέμα (Diwema)
Συμμετέχει η Νεανική Χορωδία Αγ. Παντελεήμονος Καλαμαριάς
Κοντάκιο εις τον Ευαγγελισμό Ρωμανού του μελωδού
Μελοποίηση π. Θεόδωρος Τσαμπατζίδης
Ψάλλει ο Τιμόθεος Ντιουέμα (Diwema)
Συμμετέχει η Νεανική Χορωδία Αγ. Παντελεήμονος Καλαμαριάς
έστειλαν δορυφόρο μαθητές από τη Μυτιλήνη
Τύφλα να 'χει η NASA! Τη «μαγεία» των διαστημικών αποστολών θα έχουν την ευκαιρία να νιώσουν δέκα μαθητές από τη Μυτιλήνη! Οι μικροί επιστήμονες που φοιτούν στο 3ο Λύκειο και επιλέχθηκαν από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) να συμμετάσχουν στον πρώτο ευρωπαϊκό διαγωνισμό CanSat, ανάμεσα σε έντεκα συνολικά ομάδες, θα έχουν τη δυνατότητα, τον ερχόμενο Αύγουστο, να εκτοξεύσουν στο Διάστημα τον δικό τους πραγματικό μίνι δορυφόρο, σε διαστάσεις ενός κουτιού αναψυκτικού!
Οπως είπε ο καθηγητής Φυσικής της ομάδας των μαθητών Γιώργος Κοντέλλης, «σε ένα κουτάκι, που δεν θα είναι μεγαλύτερο από αυτό των αναψυκτικών, βάρους μόλις 350 ml, τα παιδιά θα πρέπει να προσαρμόσουν τον βασικό μηχανισμό του δορυφόρου, δηλαδή, έναν μίνι ηλεκτρονικό υπολογιστή, έναν πομπό και αισθητήρες που θα μπορούν να συλλέξουν πληροφορίες και να μετρήσουν σε πραγματικούς αριθμούς την πίεση, τη θερμοκρασία, την υγρασία, τους ρύπους της ατμόσφαιρας στην οποία θα βρίσκεται ο δορυφόρος».
Τόσο ο κ. Κοντέλλης όσο και οι δέκα μαθητές της Β' Λυκείου θα συγκεντρωθούν τον Αύγουστο στη Νορβηγία, όπου από τη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ «Αντεα» θα εκτοξεύσουν τους δορυφόρους πάνω σε πυραύλους Intruder, σε ύψος 1.000 μέτρων πάνω από τη Γη. «Μόλις ο δορυφόρος φτάσει στα 1.000 μέτρα θα ξεκινήσει η πτώση του προς το έδαφος. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει να καταφέρει να στείλει με τον πομπό του -σε ειδικά προγραμματισμένο υπολογιστή που θα διαθέτουμε- όλες εκείνες τις πληροφορίες που ζητεί ο διαγωνισμός. Για να το πετύχουμε αυτό προσπαθούμε να προσαρμόσουμε πάνω στον μίνι δορυφόρο ένα αλεξίπτωτο που θα κάνει την επιστροφή του σε μας ελεγχόμενη» μας εξήγησε ο κ. Κοντέλλης.
Ο ίδιος σημείωσε ότι και οι δέκα μαθητές του είναι εξαιρετικοί στο μάθημα της Φυσικής, ωστόσο υπάρχει βοήθεια απ' όλους τους μαθητές του σχολείου: «Η ελληνική ομάδα θα έχει την ονομασία "Ικαρομένιππος" (Icaromenippus) και μάλιστα ο δήμος Μυτιλήνης έχει εκφράσει την επιθυμία του να χρηματοδοτήσει την προσπάθεια των μαθητών καλύπτοντας τα έξοδα μεταφοράς τους στη Νορβηγία, ενώ το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου προσφέρει την επιστημονική υποστήριξή του». Ο κ. Κοντέλλης εξήγησε ότι η ESA καλύπτει μόνο τα έξοδα πέντε ατόμων (δηλαδή, του υπεύθυνου καθηγητή και των τεσσάρων). «Ετσι, τα εισιτήρια και η διαμονή των υπολοίπων πέντε παιδιών πρέπει να καλυφθούν από εμάς» συμπληρώνει.
Η ομάδα της Μυτιλήνης διάλεξε την ονομασία «Ικαρομένιππος» που ήταν ο ήρωας του πρώτου βιβλίου επιστημονικής φαντασίας που έγραψε στην αρχαιότητα (160 μ.Χ.) ο σοφιστής Λουκιανός ο Σαμοσατεύς. Πραγματεύεται ένα φανταστικό ταξίδι του Ικαρομένιππου στη Σελήνη, την οποία ο Λουκιανός παρουσιάζει κατοικημένη από αλλόκοτα όντα.
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Οπως είπε ο καθηγητής Φυσικής της ομάδας των μαθητών Γιώργος Κοντέλλης, «σε ένα κουτάκι, που δεν θα είναι μεγαλύτερο από αυτό των αναψυκτικών, βάρους μόλις 350 ml, τα παιδιά θα πρέπει να προσαρμόσουν τον βασικό μηχανισμό του δορυφόρου, δηλαδή, έναν μίνι ηλεκτρονικό υπολογιστή, έναν πομπό και αισθητήρες που θα μπορούν να συλλέξουν πληροφορίες και να μετρήσουν σε πραγματικούς αριθμούς την πίεση, τη θερμοκρασία, την υγρασία, τους ρύπους της ατμόσφαιρας στην οποία θα βρίσκεται ο δορυφόρος».Τόσο ο κ. Κοντέλλης όσο και οι δέκα μαθητές της Β' Λυκείου θα συγκεντρωθούν τον Αύγουστο στη Νορβηγία, όπου από τη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ «Αντεα» θα εκτοξεύσουν τους δορυφόρους πάνω σε πυραύλους Intruder, σε ύψος 1.000 μέτρων πάνω από τη Γη. «Μόλις ο δορυφόρος φτάσει στα 1.000 μέτρα θα ξεκινήσει η πτώση του προς το έδαφος. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει να καταφέρει να στείλει με τον πομπό του -σε ειδικά προγραμματισμένο υπολογιστή που θα διαθέτουμε- όλες εκείνες τις πληροφορίες που ζητεί ο διαγωνισμός. Για να το πετύχουμε αυτό προσπαθούμε να προσαρμόσουμε πάνω στον μίνι δορυφόρο ένα αλεξίπτωτο που θα κάνει την επιστροφή του σε μας ελεγχόμενη» μας εξήγησε ο κ. Κοντέλλης.
Ο ίδιος σημείωσε ότι και οι δέκα μαθητές του είναι εξαιρετικοί στο μάθημα της Φυσικής, ωστόσο υπάρχει βοήθεια απ' όλους τους μαθητές του σχολείου: «Η ελληνική ομάδα θα έχει την ονομασία "Ικαρομένιππος" (Icaromenippus) και μάλιστα ο δήμος Μυτιλήνης έχει εκφράσει την επιθυμία του να χρηματοδοτήσει την προσπάθεια των μαθητών καλύπτοντας τα έξοδα μεταφοράς τους στη Νορβηγία, ενώ το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου προσφέρει την επιστημονική υποστήριξή του». Ο κ. Κοντέλλης εξήγησε ότι η ESA καλύπτει μόνο τα έξοδα πέντε ατόμων (δηλαδή, του υπεύθυνου καθηγητή και των τεσσάρων). «Ετσι, τα εισιτήρια και η διαμονή των υπολοίπων πέντε παιδιών πρέπει να καλυφθούν από εμάς» συμπληρώνει.Η ομάδα της Μυτιλήνης διάλεξε την ονομασία «Ικαρομένιππος» που ήταν ο ήρωας του πρώτου βιβλίου επιστημονικής φαντασίας που έγραψε στην αρχαιότητα (160 μ.Χ.) ο σοφιστής Λουκιανός ο Σαμοσατεύς. Πραγματεύεται ένα φανταστικό ταξίδι του Ικαρομένιππου στη Σελήνη, την οποία ο Λουκιανός παρουσιάζει κατοικημένη από αλλόκοτα όντα.
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Ο γερο-Κώστας ο διά Χριστόν σαλός
Ο γερο Κώστας, όπως τόν απαθανάτισε ο φακός του Γερμανού Χρυσοστόμου Ντάμ, πού ἔγραψε βιβλίο γιά τό Ἅγιον Ὄρος πρό πεντηκονταετίας.
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’70 ἄφησε τήν τελευταία του πνοή στόν μάταιο τοῦτο κόσμο καί πῆγε κοντά στόν Δεσπότη Χριστό ὁ γερο Κώστας. Ἕνα γεροντάκι μέ πολύ παράξενη ζωή... Ἀναφέρει γι’ αὐτόν καί ὁ γερο Παΐσιος στό βιβλίο του «Ἁγιορείτες πατέρες καί Ἁγιορείτικα». Ζοῦσε σέ ἕνα μισοερειπωμένο δωμάτιο στό ἔρημο, τότε, Κελλί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Φιλαδέλφου. Τρύπωσε μέσα ἀπό μόνος του, χωρίς χαρτιά καί διαδικασίες - ποιός ἄλλωστε θά τόν πείραζε; ἦταν σέ ἀθλία κατάσταση τό κτήριο. Κανείς δέν ἤξερε ἄν ἦταν μοναχός ἤ ὄχι. Γυρνοῦσε μέ κάτι κουρελιασμένα ροῦχα κοσμικά ἀλλά φοροῦσε πάντα ἕνα ψηλό μάλλινο καλογερικό σκουφί, ἀπ’ αὐτά πού ἔφτιαχναν παλιά στή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Ὅποτε τόν συναντοῦσες, ὅλο κάτι παράξενα καί τρελά μισόλογα μουρμούριζε, μέ ἀποτέλεσμα νά θεωρεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους ὡς τρελλός. Ἀλλά μάλλον αὐτό ἐπεδίωκε ὁ γερο Κώστας. Μετά τό θάνατό του βρῆκαν στό μέρος πού κούρνιαζε - χωρίς ποτέ βέβαια νά ἔχει ζέστη - βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, Παρακλητική, Ὡρολόγιο καί Τριώδιο. Δίπλα του ξάπλωνε τά βράδυα καί ἕνας γέρος σκῦλος, πού ἔκανε παρέα στόν ἀθλητή τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ὅμως εἴχε σάν ἀποτέλεσμα νά γεμίσει ψύλλους, πανηγύρι σωστό ἔκαναν τά αἱμοβόρα ζωύφια πάνω του. Τόν ἔπαιρνε ὁ μακαρίτης παπα Γαβριήλ ὁ Μακαβός καί τόν... περιέλουζε μέ ψυλλόσκονη, γιά νά τόν βοηθήσει νά γλυτώσει λίγο τό βάσανο πού τοῦ προξενοῦσαν τά ἔντομα αὐτά. Καθόταν μακάρια ὁ γερο Κώστας... Ὅ,τι νά τοῦ ἔκαναν δέν διαμαρτυρόταν, οὔτε κἄν τόν ἔνοιαζε! Ἄλλοτε τόν κάθιζαν κάτω καί τοῦ ἔκοβαν τά μαλλιά καί τά γένεια, γιατί ἀπό τήν ἀπλυσία καί τήν σκόνη γίνονταν σάν πέτρα καί τοῦ τράβαγαν τό δέρμα. Ἀτάραχος αὐτός! Σάν νά εἴχε ἀλλοῦ τό νοῦ του, σέ πιό σημαντικά πράγματα...
 |
Συχνά πήγαινε στή Μονή Κουτλουμουσίου, ὅπου ἐκεῖ ὁ παπα Κύριλλος ὁ ἀρχοντάρης τοῦ ἔδινε φαγάκι καί κουμπάνιες (προμήθειες) νά πάρει καί μαζί του. Τόν εἶχε θάρρος καί μιά φορά τόν ρώτησε: -Ἕλα, βρέ γερο Κώστα, πές μου! Εἶσαι μοναχός; -Ναί. -Πού ἔγινε ἡ κουρά σου; -Στή Μονή Διονυσίου. -Πῶς σέ λένε; -Ἀκάκιος μοναχός. -Ἀπό ποῦ εἶσαι; -Ἀπό τά νησιά. -Ἀπό ποῦ; -Ἀπό τή Ρόδο. -Πότε ἤρθες στό Ὄρος; Καί ἄρχισε πάλι τίς ἀσυναρτησίες του ὁ μακάριος ἄνθρωπος. Σού λέει... πολλά εἴπαμε! Φτάνει! Τόν ἱερομόναχο αὐτόν τόν εἶχε εὐλάβεια ὁ γερο Κώστας. Μιά μέρα περνοῦσε ἀπ’ τίς Καρυές, ἀπό τά μαγαζιά μπροστά, καί εἶδε τόν παπᾶ αὐτόν νά γελᾶ μέ κάποιο ἀστεῖο πού τοῦ εἶπαν. Πηγαίνει κοντά καί τοῦ ψυθιρίζει: -Ὁ μοναχός δέν πρέπει νά γελᾶ, καί μάλιστα ὁ νέος! -Τί εἶπες; Ξαφνιάστηκε ὁ ἱερομόναχος μέ τήν ὁρθή παρατήρηση ἀπό τόν «παράφρονα» γερο Κώστα. Ἀλλά ἐκεῖνος ἀπομακρύνθηκε ξαναρχίζοντας πάλι τά παράξενα λόγια του καί τίς ἀσυναρτησίες... [Σημείωση του blog μας: για να μη γίνει παρεξήγηση σ' αυτό το σημείο, ότι η Ορθοδοξία είναι μια θρησκεία σκληρή, πουριτανική κι αγέλαστη, δες το post μας: Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι]. Ἀναφέρει ὁ γερο Παΐσιος ὅτι ἔμπαινε στά μαγαζιά τῶν Καρυῶν καί ἔπαιρνε σιωπηλά καμμιάν ἐλιά στό χέρι, ἔτσι ἀπλά, σάν τό πουλάκι, ἀλλά οἱ μαγαζάτορες τόν ἀγαποῦσαν καί θεωροῦσαν εὐλογία τό πέρασμά του. Ἀπό κάποιους πού δέν κατάλαβαν τήν σαλότητα πού ὑπεδύετο θεωρήθηκε ὅτι χρειάζεται ἰατρική παρακολούθηση καί, δυστυχῶς, τόν μετέφεραν στήν Θεσσαλονίκη ὅπου χάθηκαν τά ἴχνη του. Κανείς δέν ἔμαθε τί ἀπέγινε, πού ἐτάφη. Ὁ ἥσυχος ἀσκητής, τό μακάριο αὐτό πτηνό τῆς ἐρήμου χωρίς γογγυσμό ἄφησε τό Ὄρος καί τόν κόσμο καί μεταφέρθηκε στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ, γιά τόν ὁποῖο τόσα ὑπέμεινε.
πηγή
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Μνήμη Μπάμπη Τσικληρόπουλου (1939-2011)
Ελένη
Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας τής Αθήνας κοιμωμένη
κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας τής Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
να σε μπάσει στο παιχνίδι τη ζωή σου πως θα φτιάξει
να σου τάξει, να σου τάξει, την ψυχή σου να ρημάξει
κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας τής Αθήνας κοιμωμένη
κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας τής Αθήνας κοιμωμένη
Το ειδεχθές προσωπείο μας...
«H πείνα της άγιας νηστείας ανοίγει άλλους ορίζοντες στην ψυχή, αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες, ξεσκεπάζει σημαντικό μέρος από το καλά φτιασιδωμένο προσωπείο μας»
Αυτά μού είπε πριν λίγες μέρες ένας παλιός φίλος με τον οποίο βρεθήκαμε τυχαία μετά από πολύ καιρό, προσθέτοντας πως «τρόμαξε από αυτό που είδε στον εαυτό του» στη διάρκεια της ασιτίας και αποσίας των τριών πρώτων ημερών της Μ.Τεσσαρακοστής ....
Υποτροφίες για Έλληνες φοιτητές προσφέρουν 27 χώρες του κόσμου.
Υποτροφίες σε Έλληνες φοιτητές το θέρος 2011 και για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 προσφέρουν περισσότερες από 20 χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως ανακοινώθηκε από το γραφείο του υφυπουργού Παιδείας, Γιάννη Πανάρετου στις 24.03.2011, στο πλαίσιο των μορφωτικών ανταλλαγών της Ελλάδας με τις αντίστοιχες χώρες.
Αιγύπτος, Αιθιοπία, Αλβανία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Εσθονία, Ινδία, Ιορδανία, Ιράν, Ισραήλ, Κίνας, Κροατία, Κύπρος, Λετονία, Λουξεμβούργο, Μεξικό, …Νότια Κορέα, Ουγγαρία, Περού, Πολωνία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία, Συρία, Τουρκία και Τσεχία προσφέρουν στους Έλληνες φοιτητές υποτροφίες για προπτυχιακές και μεταπτυχιακές, για έρευνα καθώς και θερινό γλώσσας και πολιτισμού.
Όπως τονίζει το υπουργείο Παιδείας στην σχετική ανακοίνωση: «Η υπηρεσία μας προτείνει τους υποψήφιους στις διάφορες χώρες με βάση τα ακαδημαϊκά τους προσόντα και κοινωνικά κριτήρια αλλά η τελική απόφαση χορήγησης της υποτροφίας λαμβάνεται από την ξένη χώρα, η οποία επιβαρύνεται οικονομικά για τη χορήγηση της υποτροφίας. Οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας για την οποία κάνουν αίτηση».
Περισσότερες πληροφορίες:
Δ/νση Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας
Τμήμα Φοιτητικής Μέριμνας
Ανδρέα Παπανδρέου 37
Μαρούσι- ΤΚ 151 80
Τηλ: 210 344.34.69
Και σε αυτη την ιστοσελίδα
Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή, δηλαδή το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με"
Αγίου Μάρκου τού Ευγενικού
Σε μετάφραση
Συνοπτικά σχόλια
Χάρη στις θεολογικές εργασίες στον άγιο Μάρκον Εφέσου του σέρβου ιερομονάχου Ειρηναίου Μπούλοβιτς, εξακριβώθηκε ότι ο «Θαυμάσιος λόγος», για το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, που παρεδόθη ως έργον ανωνύμου, ανήκει στον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, τον μέγαν αγωνιστή της Ορθοδοξίας.
Πράγματι, το πρωτότυπο κείμενο, που έχουμε υπ' όψιν και απ' όπου έγινε νέα μετάφραση, δεν αφήνει αμφιβολία για την πατρότητά του και είναι αξιοθαύμαστο και εκφραστικό της αγιότητος του αγίου Μάρκου, που απασχολούσε τον νουν του στην αδιάλειπτη εργασία της ευχής. Είναι δε κοινός τόπος, ότι όλοι οι ασχοληθέντες με το θέμα της νοεράς προσευχής, θεωρούν την ευχήν αυτήν ως καταγομένην από τους αγίους Αποστόλους Πέτρον, Ιωάννην, Παύλον.
Έτσι ο αγιότατος Εφέσου, αναφερόμενος σε αποστολικούς λόγους, ανακαλύπτει το βαθύτερο νόημά τους, που συμπυκνώνεται στην μονολόγιστη αυτή προσευχή και που την παρέδωκαν στην Εκκλησία ως πνευματικό θησαυρό. Είναι δε χαρακτηριστικό της ευαισθησίας του αγίου Πατέρα, για τις αιρετικές πλάνες, το γεγονός ότι δια της ομολογίας ολοκλήρου της ευχής ανατρέπονται τέσσερες γνωστές καταδικασμένες αιρέσεις, όπως δείχνει το σχήμα. Ο άγιος Μάρκος με το βραχύ αυτό έργο του, αποδεικνύεται ότι συνεχίζει την πνευματική παράδοση, που απηχεί τους συνοδικούς αγώνες του 4ου αιώνος, αλλά και ότι συνδυάζει τη λεόντεια αντιαιρετική του δύναμη, μαζί με την ηπιότητα της οσιακής καρδιάς, φλεγομένης ακατάπαυστα από το γλυκύτατον όνομα του Κυρίου Ιησού.
Κείμενο
Πόση δύναμη έχει η ευχή και ποιες είναι οι δωρεές της σε όσους τη χρησιμοποιούν και σε ποια πνευματική κατάσταση τους φέρνει, δεν είμαστε εμείς σε θέση να πούμε.
Τους λόγους όμως από τους οποίους αυτή αποτελείται, τους βρήκαν αρχικά οι άγιοι Πατέρες μας, που δεν τους επινόησαν οι ίδιοι, αλλά πήραν τις αφορμές από παλιά από την ίδια την αγία Γραφή και από τους κορυφαίους Μαθητές του Χριστού· ή, να πούμε καλύτερα, τους δέχθηκαν αυτοί σαν κάποια πατρική κληρονομιά και τους μεταβίβασαν σ' εμάς. Ώστε και από αυτό γίνεται φανερό, σε όσους δεν έμαθαν από την πείρα τους, ότι αυτή η ιερή ευχή είναι κάτι το ένθεο και ένας ιερός χρησμός.
Γιατί πιστεύομε ότι είναι θείοι χρησμοί και πνευματικές αποκαλύψεις και λόγοι Θεού όλα όσα έδωσε στους ιερούς Αποστόλους να πουν ή να συγγράψουν ο Χριστός, ο οποίος λάλησε μέσω αυτών. Έτσι, ο θειότατος Παύλος, φωνάζοντας σ' εμάς σαν από το ύψος του τρίτου ουρανού, λέει: «Κανείς δεν μπορεί να πει Κύριε Ιησού, παρά μόνο με Πνεύμα Άγιο». Με την αρνητική λέξη «κανείς» φανερώνει πολύ θαυμάσια ότι η επίκληση του Κυρίου Ιησού είναι κάτι το πολύ υψηλό και ανώτερο όλων. Επίσης, ο μέγας Ιωάννης που διακήρυξε σαν βροντή τα πνευματικά, αρχίζει με τη λέξη που τελειώνει ο Παύλος και μας δίνει τη συνέχεια της ευχής ως εξής: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό, ότι ήρθε ως αληθινός άνθρωπος, είναι από το Θεό». Αυτός χρησιμοποίησε βέβαια εδώ κατάφαση, αλλά απέδωσε, όπως και ο Παύλος, στη χάρη του Αγίου Πνεύματος την επίκληση και ομολογία του Ιησού Χριστού.
Ας έρθει τώρα τρίτος ο Πέτρος, η ακρότατη κορυφή των θεολόγων, για να μας δώσει το υπόλοιπο αυτής της ευχής. Όταν δηλαδή ο Κύριος ρώτησε τους Μαθητές: «Ποιος λέτε ότι είμαι;», προλαβαίνοντας ο φλογερός μαθητής τους άλλους, όπως το συνήθιζε, είπε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού», έχοντας λάβει την αποκάλυψη αυτή, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιδίου του Σωτήρα, από τον ουράνιο Πατέρα, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, από το Άγιο Πνεύμα.
Πρόσεξε λοιπόν αυτούς τους τρεις ιερούς Αποστόλους πως ακολουθούν ο ένας τον άλλο σαν σε κύκλο, παίρνοντας ο ένας από τον άλλο αυτά τα θεία λόγια έτσι που το τέλος του λόγου του προηγουμένου να γίνεται αρχή για τον επόμενο. Ο ένας δηλαδή λέει «Κύριον Ιησού», ο άλλος «Ιησού Χριστό», ο τρίτος «Χριστό, Υιό του Θεού», και το τέλος συνάπτεται στην αρχή σαν σε κύκλο, όπως είπαμε, επειδή δεν έχει καμία διαφορά να πει κανείς Κύριο και Υιό του Θεού —γιατί και τα δύο αυτά φανερώνουν τη θεότητα του μονογενούς Υιού και παριστούν ότι είναι ομοούσιος και ομότιμος με τον Πατέρα.
Έτσι αυτοί οι μακάριοι Απόστολοι μας παρέδωσαν να επικαλούμαστε και να ομολογούμε εν Πνεύματι τον Κύριο Ιησού Χριστό, Υιό του Θεού· αυτοί είναι και τρεις και πιο αξιόπιστοι απ' όλους —εφόσον κάθε λόγος, σύμφωνα με τη θεία Γραφή, βεβαιώνεται με τρεις μάρτυρες. Αλλά και η σειρά των Αποστόλων που τα είπαν, δεν είναι χωρίς σημασία: από τον Παύλο δηλαδή, τον πιο τελευταίο χρονικά από τους Μαθητές, αρχίζει η μυστική παράδοση της ευχής και δια του μεσαίου, του Ιωάννη, προχωρεί στον πρώτο, τον Πέτρο, που με την αγάπη πλησίαζε τον Ιησού περισσότερο από τους άλλους. Τούτο συμβολίζει, νομίζω, την προκοπή μας με ορθή σειρά και την άνοδό μας και την ένωσή μας με το Θεό μέσα στην αγάπη, δια της πράξεως και της θεωρίας. Γιατί βέβαια ο Παύλος είναι εικόνα της πράξεως, καθώς είπε ο ίδιος: «Κοπίασα περισσότερο απ' όλους», ο Ιωάννης της θεωρίας, και της αγάπης ο Πέτρος, για τον οποίο μαρτυρεί ο Κύριος πως αγαπούσε περισσότερο από τους άλλους.
Πέρα από αυτά, θα μπορούσε να δει κανείς πως τα θεία λόγια της ευχής υποδηλώνουν το ορθό δόγμα της πίστεώς μας και απορρίπτουν κάθε αίρεση των κακοδόξων. Με το «Κύριε», που φανερώνει τη θεία φύση, αποκηρύττονται εκείνοι που φρονούν πως ο Ιησούς είναι μόνο άνθρωπος· με το «Ιησού», που φανερώνει την ανθρώπινη φύση, αποδιώχνονται εκείνοι που Τον θεωρούν μόνο Θεό που υποδύθηκε κατά φαντασία τον άνθρωπο· το «Χριστέ», που περιέχει και τις δύο φύσεις, αναχαιτίζει εκείνους που Τον πιστεύουν Θεό και άνθρωπο, με χωρισμένες όμως τις υποστάσεις τη μία από την άλλη· τέλος, το «Υιε του Θεού» αποστομώνει εκείνους που τολμούν να διδάσκουν τη σύγχυση των δύο φύσεων, επειδή φανερώνει πως η θεία φύση του Χριστού δεν συγχέεται με την ανθρώπινη φύση Του, ακόμη και μετά την ένωση τους. Έτσι οι τέσσερις αυτές λέξεις, ως λόγοι Θεού και μάχαιρες πνευματικές, αναιρούν δύο συζυγίες αιρέσεων, οι οποίες, ενώ είναι κακά εκ διαμέτρου αντίθετα, είναι ομότιμες στην ασέβεια.
Κύριε
ανατρέπει τους οπαδούς του Παύλου Σαμοσατέα
Ιησού
τους οπαδούς του Πέτρου Κναφέα
Χριστέ
τους νεστοριανούς
Υιε του Θεού
τους μονοφυσίτες οπαδούς του Ευτυχή και του Διόσκορου
Έτσι λοιπόν μας παραδόθηκαν αυτά τα θεία λόγια, τα οποία δικαίως θα τα ονόμαζε κανείς μνημείο προσευχής και ορθοδοξίας. Αυτά και μόνα τους είναι αρκετά για όσους προχώρησαν στην κατά Χριστόν ηλικία και έφτασαν στην πνευματική τελείωση· αυτοί ενστερνίζονται και καθένα από τα θεία τούτα λόγια χωριστά, όπως δόθηκαν από τους ιερούς Αποστόλους, δηλαδή το «Κύριε Ιησού — Ιησού Χριστέ — Χριστέ, Υιε του Θεού» (κάποτε μάλιστα και μόνο το γλυκύτατο όνομα «Ιησού»), και το ασπάζονται ως ολοκληρωμένη εργασία προσευχής. Και με αυτή γεμίζουν απερίγραπτη πνευματική χαρά, γίνονται ανώτεροι της σάρκας και του κόσμου και αξιώνονται να λάβουν θείες δωρεές. Αυτά τα γνωρίζουν, λένε, οι μυημένοι. Για τους νηπίους όμως εν Χριστώ και ατελείς στην αρετή, παραδόθηκε ως κατάλληλη προσθήκη το «ελέησόν με», η οποία τους δείχνει ότι έχουν επίγνωση των πνευματικών τους μέτρων και ότι χρειάζονται πολύ έλεος από το Θεό. Μιμούνται έτσι τον τυφλό εκείνο που, ποθώντας να βρει το φως του, φώναζε στον Κύριο καθώς περνούσε: «Ιησού, ελέησόν με».
Μερικοί πάλι δείχνουν περισσότερη αγάπη και διατυπώνουν την ευχή στον πληθυντικό, προφέροντάς την ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς»· κι αυτό, επειδή ξέρουν πως η αγάπη είναι το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών, καθώς περιέχει και ανακεφαλαιώνει μέσα της κάθε εντολή και κάθε πνευματική πράξη. Συνάμα παίρνουν μαζί τους από αγάπη και τους αδελφούς σε κοινωνία της προσευχής και παρακινούν περισσότερο το Θεό σε έλεος με το να Τον αναγνωρίζουν κοινό Θεό όλων και να Του ζητούν κοινό το έλεος για όλους. Και βέβαια, το έλεος του Θεού έρχεται σ' εμάς με την ορθή πίστη στα δόγματα και με την εκπλήρωση των εντολών, που, όπως δείξαμε, ο σύντομος αυτός στίχος της προσευχής περιέχει και τα δύο.
Τα θεία τώρα ονόματα (Κύριος, Ιησούς, Χριστός), με τα οποία μας δόθηκε η ακρίβεια των δογμάτων, θα μπορούσε να βρει κανείς ότι χρονικά αναφάνηκαν με αυτή τη σειρά και τάξη, και ότι κι εμείς τα λέμε όπως αυτά φανερώθηκαν από την αρχή. Γιατί παντού η Παλαιά Διαθήκη κηρύττει Κύριο το Θεό Λόγο, και πριν και μετά την παράδοση του Νόμου, όπως όταν λέει: «Ο Κύριος έβρεξε φωτιά από τον Κύριο», και: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου». Και η Καινή Διαθήκη, κατά τη σάρκωσή Του, παρουσιάζει τον Άγγελο να Του δίνει το όνομα λέγοντας στην Παρθένο: «Θα τον ονομάσεις Ιησού», όπως και έγινε, καθώς λέει ο ιερός Λουκάς. Γιατί όντας, ως Θεός, Κύριος των πάντων, θέλησε με την ενανθρώπησή Του να γίνει και σωτήρας μας —έτσι μεταφράζεται το όνομα «Ιησούς».
Το όνομα πάλι «Χριστός», το οποίο φανερώνει τη θέωση της ανθρώπινης φύσεως που προσέλαβε, ο ίδιος εμπόδιζε τους Μαθητές πριν από το Πάθος να το λένε σε οποιονδήποτε, ύστερα όμως από το Πάθος και την Ανάσταση ο Πέτρος έλεγε με παρρησία: «Να το γνωρίζει όλος ο Ισραήλ, ότι ο Θεός Τον ανέδειξε και Κύριο και Χριστό». Και τούτο ήταν εύλογο· γιατί η ανθρώπινη φύση μας που προσέλαβε ο Θεός Λόγος, χρίσθηκε παρευθύς από τη θεότητά Του, έγινε όμως ό,τι και αυτό που την έχρισε, δηλαδή ομόθεος, αφού ο Ιησούς μου δοξάστηκε με το Πάθος και αναστήθηκε εκ νεκρών. Τότε λοιπόν ήταν καιρός να αναδειχθεί η ονομασία «Χριστός»· τότε δηλαδή που Αυτός, δεν μας ευεργέτησε απλώς, όπως όταν μας έπλασε στην αρχή ή όταν μετά τη συντριβή μας, μας ανέπλασε και μας έσωσε, αλλά που ανέβασε και την ανθρώπινη φύση μας στους ουρανούς και τη συνδόξασε με τον εαυτό Του και την αξίωσε να καθίσει στα δεξιά του Πατέρα.
Τότε ακριβώς άρχισε να κηρύττεται Υιός του Θεού και Θεός από τους Αποστόλους, στους οποίους πρωτύτερα, στις αρχές του κηρύγματος, προκαλούσε δέος αυτή η ονομασία και σπάνια τη χρησιμοποιούσαν, έπειτα όμως την κήρυτταν φανερά πάνω από τους εξώστες, όπως τους προείπε ο ίδιος ο Σωτήρας. Επομένως τα θεια λόγια της ευχής τοποθετήθηκαν σε σειρά αντίστοιχη με τη χρονική ανάδειξη της πίστεως. Έτσι από παντού φανερώνεται σαφέστατα η θεία σοφία εκείνων που τα συνέταξαν και μας τα παρέδωσαν: κι από το ότι αυτά ακολουθούν επακριβώς τις αποστολικές ομολογίες και παραδόσεις, κι από το ότι αναδεικνύουν το ορθόδοξο δόγμα της πίστεώς μας, κι από το ότι μας υπενθυμίζουν τους χρόνους κατά τους οποίους εκδηλώθηκε με διάφορους τρόπους η Οικονομία του Θεού για μας, οδηγώντας μας στη θεοσέβεια με κατάλληλα κάθε φορά ονόματα.
Αυτά λοιπόν προσφέραμε εμείς, κατά τη δύναμή μας, σχετικά με τα λόγια της ευχής, σαν να κόψαμε άνθη από κάποιο δένδρο όμορφο και μεγάλο· τον καρπό όμως που αυτά περιέχουν, ας τον μαζέψουν άλλοι, όσοι δηλαδή με τη μακρά μελέτη και άσκηση το αξιώθηκαν αυτό με το να γίνουν δεκτικοί και να πλησιάσουν το Θεό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
