Πάντως, γίνεται...

Δεν ξέρω πώς γίνεται κάποιος (όπως π.χ. ο Άγιος Διονύσιος απ' τη Ζάκυνθο, )

να κρύβει τον φονιά τού αδερφού του απ τους διώκτες του,
ακριβώς την ίδια στιγμή που απ' το στόμα τού δράστη μαθαίνει για το φριχτό συμβάν,
και μετά να τον φυγαδεύει, δίνοντάς του και τροφή...



Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτά τα έντονα συναισθήματα αφόρητου πόνου και οργής που, φυσιολογικά, κατακλύζουν τον όποιο νου...

να υποχωρούν στην επιταγή της καρδιάς,

και να διαχωρίζει ο άνθρωπος τελείως το κακό απ' τον σκλάβο-φορέα του...

ώστε, το μεν κακό να περιφρονεί, τον δε φορέα του να περιβάλλει με αγάπη...



Δεν ξέρω πώς γίνεται, ο ίδιος ο άγιος να εμφανίζεται στις μέρες μας ολόσωμος

και να συλλειτουργεί με τον παπά της ενορίας, -και να τον βλέπουν πολλοί από μας με τα ίδια τους τα μάτια...

ή να γίνεται αντιληπτός στο προσκεφάλι αρρώστου και να τον θεραπεύει...

Δεν ξέρω αν, παρόμοια κατάφεραν και καταφέρνουν κάποιοι, έξω απ' το μυστήριο «Χριστός»,
και πριν απ' το «αγαπάτε τους εχθρούς σας»...

Δεν ξέρω πώς γίνεται. Πάντως, γίνεται.



πηγή και εδώ