Η Μάρω Κουρή μιλά για τη φωτογραφία της, που συμπεριλήφθηκε στις εικόνες της χρονιάς από το Life
Η φωτογραφία για την οποία βραβεύτηκε η κυρία Κουρή
Την τελευταία χρονιά η χώρα μας έγινε ένας από τους κορυφαίους προορισμούς για... δημοσιογραφικό και φωτογραφικό «τουρισμό» από όλη την υφήλιο. Ουκ ολίγες φωτογραφίες από τις ελληνικές διαδηλώσεις συμπεριλαμβάνονται στα αφιερώματα των μεγάλων διεθνών ΜΜΕ για το έτος που τελειώνει σε λίγες μέρες. Όμως, η μοναδική ελληνική φωτογραφία που θα συμπεριληφθεί στην πολύ μεγάλου κύρους ιντερνετική (και μοναδική πλέον) εκδοχή του Life για «τις φωτογραφίες της χρονιάς», θα υπήρχε και χωρίς το πλήθος των ξένων αποστολών και ανταποκριτών. Και αυτό γιατί ανήκει στην κυρία Μάρω Κουρή. Μια φωτορεπόρτερ που φωτογραφίζει και γράφει για 20 χρόνια, έχει βραβευτεί με το βραβείο SCOOP και έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα έντυπα της Ελλάδας (ανάμεσά τους και το Βήμα) και το εξωτερικό.
«Σεπτέμβριος 2010, στην μεγαλύτερη αμμώδη φυσική παραλία του κόσμου, στην Cox's bazaar του Μπαγκλαντές. Γυναίκες και άντρες λόγω του Ισλάμ, μπαίνουν στη θάλασσα με τα ρούχα. Μάλιστα για να το χαρούν περισσότερο, με τα καλά τους!» Η κυρία Κουρή πρώτη από δεξιά
Η συγκεκριμένη φωτογραφία προέρχεται από τη διαδήλωση της 19ης Οκτωβρίου και δείχνει έναν... πολύχρωμο άνδρα των ΜΑΤ την ώρα που μια μολότοφ εκρήγνυται ακριβώς πίσω του. Η ίδια η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει πολλές διαστάσεις. «Αφενός δεν είναι μια φωτογραφία που βγήκε στην τύχη, κάτι που μπορεί να συμβεί. Είναι κάτι που το παρατήρησα και το φωτογράφησα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση "κίνητρο" ήταν η φλόγα που προκαλείται από την έκρηξη της μολότοφ. Ήταν σαν ο αστυνομικός να απέκτησε φλεγόμενα φτερά» λέει η κυρία Κουρή.
Η άλλη διάσταση έχει σχέση με την επικαιρότητα εκείνων των ημερών. «Κάποιος απόστρατος αξιωματικός της ΕΛΑΣ είχε κατά κάποιον τρόπο συμβουλεύσει τους διαδηλωτές να μην χρησιμοποιούν μολότοφ, πέτρες και μάρμαρα απέναντι στα ΜΑΤ. Αντί για αυτά πρότεινε σαν "όπλο" την κόκκινη μπογιά που αν πέσει στην μάσκα και το κράνος του ματατζή ουσιαστικά τον ακινητοποιεί. Και αυτό γιατί χάνει τελείως το οπτικό του πεδίο».
Όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι της, βλέπει τις αλλαγές που φέρνει η εποχή στην ελληνική κοινωνία σε όλες τις πτυχές της, ακόμα και στις διαδηλώσεις. «Αφενός τα χημικά πλέον έχουν γίνει ανυπόφορα, ενώ τα περισσότερα είναι ληγμένα. Αν κάποτε μπορούσες κάνεις τη δουλειά σου χωρίς μάσκα, αυτό πλέον δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη. Επιπλέον, οι διαδηλωτές - όχι αυτοί που μετέχουν στις συγκρούσεις με την αστυνομία - έχουν γίνει πιο αρνητικοί απέναντι μας. Άλλοι θα σου πουν μη φωτογραφίζεις γιατί νομίζουν ότι θα δείξεις το πρόσωπό τους και άλλοι μας κατηγορούν "ότι δεν δείχνουμε το τι κάνει η αστυνομία". Το θέμα είναι όμως να κάνεις καλά την δουλειά σου, και νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φωτορεπόρτερ την κάνει καλά».
Χαράματα στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, τον Φεβρουάριο 2011: «Είναι οι μέρες που το παγκόσμιο σινάφι των δημοσιογράφων, καμεραμάν και φωτορεπόρτερ κάνουμε ρεπορτάζ στις περιοχές των ελληνοτουρκικών σύνορων μήκους 200 χλμ. που στην ουσία είναι ο ίδιος ο ποταμός. Αφορμή είναι η είδηση της κατασκευής του φράχτη μήκους 12,5 χιλιομέτρων στο μοναδικό χερσαίο τμήμα των ελληνικών συνόρων που βρίσκεται κοντά στο χωριό Νέα Βύσσα. Το 70 με 90% των μεταναστών που έρχονται στην Ευρώπη, μπαίνουν από εδώ
Ασκώντας για δυο δεκαετίες το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ, «μια δουλειά που την κάνω ήδη από μαθήτρια», έχει ζήσει όλες τις αλλαγές που έφερε η τεχνολογία. «Η ζωή μας έχει γίνει πιο πρακτική και γρήγορη. Κάποτε κουβαλούσα ολόκληρες τσάντες με φιλμ μαζί μου, τώρα απλά ένα λάπτοπ. Από την άλλη πλευρά ακριβώς λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους. Για αυτό δεν συμπαθώ την τεχνολογία ιδιαίτερα». Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι οι κίνδυνοι του επαγγέλματος. «Είτε είσαι σε ένα πολεμικό μέτωπο, είτε σε μια διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, είτε ακόμα όταν είσαι εκτεθειμένος σε μικρόβια και εστίες μόλυνσης όταν καλύπτεις π. χ. ένα θέμα για τους Ρομά στον Ταύρο οι κίνδυνοι είναι συνεχείς. Και όλα αυτά ενώ το επάγγελμα μας δεν περιλαμβάνεται στα βαρέα και ανθυγιεινά».
Η εποχή είναι οικονομικά δύσκολη και για τους ελεύθερους επαγγελματίες φωτορεπόρτερ ακόμα δυσκολότερη. «Αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση π. χ. με μια δεκαετία πριν, είναι ότι πράγματα όπως οι χρηματοδοτημένες αποστολές στο εξωτερικό δεν υπάρχουν πια. Σήμερα ο καθένας πρέπει να ρυθμίζει τον προϋπολογισμό του και τις κινήσεις του μόνος του». Πάντως, τουλάχιστον όσον αφορά την κυρία Κουρή έλλειψη έμπνευσης δεν υφίσταται. «Δεν είχα ποτέ δυσκολία στο να βρίσκω θέματα, αντιθέτως. Ακόμα και αυτό να συνέβαινε όμως είναι τέτοια η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή που ιδέες προκύπτουν συνεχώς».
Στα παρασκήνια της ανακύκλωσης ηλεκτρονικών συσκευών στην Ινδία
Τι γίνεται με τα θέματα που δεν δημοσιεύονται; «Καταρχάς συνεργάζομαι με πολλά έντυπα και πρακτορεία του εξωτερικού, έτσι σχεδόν πάντα δημοσιεύσω τη δουλειά μου. Να ξέρετε κάτι όμως, οι φωτογραφίες που για οποιονδήποτε λόγο δεν θα δημοσιευθούν σε ένα έντυπο, όχι μόνο βλέπουν τελικά το φως της δημοσιότητας, αλλά είναι και εκείνες που τελικά βραβεύονται. Αρκεί να επιμείνεις έτσι ώστε να βρεις τον τρόπο να την κάνεις γνωστή όσο το θέμα είναι ακόμα ζωντανό».
Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Έχει φωτογραφήσει από προσωπικότητες παγκοσμίου φήμης όπως ο Νέλσον Μαντέλα ή ο Ουμπέρτο Εκο μέχρι θέματα στα βάθη της Αφρικής, της Ασίας και γενικά όπου υπάρχουν συγκρούσεις ή ζητήματα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό βάζω απλά έναν όρο στον εαυτό μου. Δε θα γυρίσω πίσω αν δεν έχω το θέμα για το οποίο πήγα εκεί».
Από αυτά τα ταξίδια είναι εμπνευσμένη και η έκθεση της για τις «Γυναίκες του κόσμου» που ως το Σάββατο φιλοξενείται στον εικαστικό χώρο «Our Bazaar» (Δράκου 33, Κουκάκι). Μάλιστα, την Παρασκευή από τις 19.00 μέχρι τις 21.30 και το Σάββατο, από τις 13.00 μέχρι τις 15.00, η κυρία Κουρή θα βρίσκεται εκεί για να διηγηθεί την ιστορία καθεμίας από τις 150 φωτογραφίες. Από την Δευτέρα η έκθεση μεταφέρεται στη... Λίμνη Πλαστήρα και συγκεκριμένα στο ξενοδοχείο Kazarma στον οικισμό Καλύβια Φυλακτής. «Νομίζω ότι το να φωτογραφίζεις τις γυναίκες, είναι ένας πολύ καλός τρόπος να βλέπεις το τι συμβαίνει σε κάθε κοινωνία.
Επισκεφθείτε το site της Μάρως Κουρή
Επισκεφθείτε το κανάλι της Μάρως Κουρή στo YouTube πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου