Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

"Σκληρή γλώσσα Πατριάρχη Βαρθολομαίου προς τους επικριτές του διαλόγου με τους ετεροδόξους"

Aπατηλό μήνυμα από την Ιερά Μονή Μ. Λαύρας του αξιοθρήνητου π.Βαρθολομαίου.

http://static.doldigital.net/webstatic/99A4D7D186FC0156320A9B3D18A645E3.jpg

Στα πλαίσια της επίσκεψής του στο Άγιον Όρος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε σήμερα Σάββατο την Ιερή Μονή Μεγίστης Λαύρας. Έψαλε τρισάγιο στους τάφους των πατριαρχών εντός του περιβόλου της μονής, όπου φυλάσσονται οι κάρες τεσσάρων προκατόχων του στον πατριαρχικό θρόνο. Όπως μεταδίδουν πολλά ΜΜΕ και ειδησεογραφικές ιστοσελίδες ο Πατριάρχης " έστειλε αυστηρό μήνυμα προς τους σχισματικούς μοναχούς και επικριτές του διαλόγου μεταξύ των εκκλησιών". Τι ακριβώς είπε ο Πατριάρχης δεν είναι ακόμη γνωστό. Έχει πάντως ιδιαίτερη σημασία ότι ο Πατριάρχης επιλέγει ακόμη και μέσα από το Άγιον Όρος να επαναλάβει την υπέρ των διαλόγων θέση του και πρακτική.

Δυστυχώς η υποχωρητική στάση των Αγιορειτών
που επισήμως τον δέχτηκαν χωρίς να προχωρήσουν σε έλεγχο του οικουμενιστικού του βηματισμού, φαίνεται τώρα να ενισχύει την φαναριώτικη θρασύτητα. Για να είμαστε πάντως δίκαιοι, υπάρχουν πλήθος Αγιορειτών μοναχών που είναι αντίθετοι με τις οικουμενιστικές πράξεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου αλλά και με την στάση της διοικητικής ηγεσίας του Αγίου Όρους απέναντί του.


πηγή

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗ, σε οσα γραφεις ωραια κ καλα, αλλα στα εκκλησιαστικα διαβασε κ λιγο την αποτειχιση. για τον πουλημενο Βαρθολομαιο....
Δ.

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Διαβάζουμε κάθε λόγο που εξέρχεται ενάντια στον δαιμονικό οικουμενισμό!

Ανώνυμος είπε...

Στο δημοσιευμένο κείμενο βλέπουμε, πως ο «ορθόδοξος» πατριάρχης μίλησε για Ένωση και για Υπακοή με τρόπο διαστροφικό της ευαγγελικής αλήθειας. Ξαναχρησιμοποίησε δηλ. μια εωσφορική τακτική, σήμα κατατεθέν των γνήσιων οικουμενιστών, που άλλα λένε την μια φορά και άλλα την άλλη, για «να κερδίσουν χρόνο», όπως εξάλλου, κατά τον Μ. Αθανάσιο, συνηθίζουν να κάνουν οι αιρετικοί από την εποχή του. Ασφαλώς και δεν εκφράζεται υμνολογικά για την Ένωση των «Εκκλησιών» (αυτού του βαθμού ευφυΐα την έχει, όπως και περισσή πονηρία για παραπλάνηση των αφελών), συντηρεί, όμως έτσι τον Διάλογο, ο οποίος αποβαίνει μακροχρονίως εις βάρος της Ορθοδοξίας, αφού αμβλύνει τα αισθητήρια των πιστών και Ουνιτικοποιεί, ιδίως την τελευταία δεκαετία, ραγδαίως τα μέλη της Εκκλησία, ιερωμένους και λαϊκούς, οι οποίοι σαν ναρκωμένοι δεν αντιδρούν, ωσάν η Ένωση να έχει γίνει ή να μην τους ενδιαφέρει.
Πέρα, όμως, από αυτά, ο πατριάρχης έχει καταπατήσει και καταπατεί Ι. κανόνες, ευαγγελικά και αποστολικά παραγγέλματα, η παράβαση των οποίων ισοδυναμεί με την αυτοαφορισμό από την αλήθεια της Εκκλησίας, την απόσχιση/αποκοπή δηλ. από τον Χριστό. Έστω κι αν αυτή η αποκοπή δεν έχει επισημοποιηθεί με πράξη της Εκκλησίας.
Εντολή του Χριστού, των αποστόλων και των Αγίων Πατέρων είναι, η απομάκρυνση από τους «αιρετικούς μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν».
(συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

Εδώ, όχι μόνο δεν απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς, αλλά συζητάμε μαζί τους χωρίς να τους νουθετούμε, τους αποδεχόμαστε ως έχοντας ιερωσύνη και μυστήρια, δεχόμαστε ότι αποτελούν και αυτοί Εκκλησία και ότι έχουμε μαζί τους την ίδια αποστολή (οι ορθόδοξοι με τους αιρετικούς), με αποτέλεσμα οι πιστοί να μιμούνται τους «αδελφούς» παπικούς και προτεστάντες σε πολλά θέματα, εκκοσμικεύοντας την εκκλησιαστική ζωή τους.
Το αν αυτή η ασθένεια συναντάται και στο παρελθόν, ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να ισχυρισθεί ότι πρέπει να την επιτρέψουμε και σήμερα, γιατί αυτό αποτελεί υιοθέτηση της ασθένειας, ανταρσία κατά των Εντολών του Θεού, ο οποίος όχι μόνο δεν «χαίρεται» τις κατά καιρούς παραβάσεις και ακαταστασίες, αλλά κυρίως δεν συγχωρεί αυτούς που τις επαναλαμβάνουν ή τις δικαιολογούν με μια αμοραλιστική λογική.
Τέλος, στην ομιλία του ο πατριάρχης, ζήτησε από τους μοναχούς υπακοή. Και πάλι παραπλανώντας όχι τους μοναχούς (αυτοί, ασχέτως κι αν δεν αντιδρούν, γνωρίζουν τα περί υπακοής), αλλά τους εκτός Αγίου Όρους αποδέκτες των λόγων του. Επικαλέστηκε, λοιπόν, τον λόγο του απ. Παύλου «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε», ξεχνώντας φαναριώτικα ότι ο απόστολος συνεχίζει και μας συνιστά την προσοχή, σε ποιούς ηγουμένους θα υπακούομε. Και μας συμβουλεύει, πως αιρετικούς ηγουμένους σαν τον πατριάρχη, και αδιάφορους ηγουμένους, σαν κι αυτούς που υποδέχονται τον αιρετικό πατριάρχη, ΔΕΝ πρέπει να τους ακούμε και ακολουθούμε. Θα εξετάσουμε πρώτα την συμπεριφορά τους και την ορθοδοξία τους και μετά θα τους ακολουθήσουμε, ως εάν να ακολουθούμε το Χριστό: «ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν»!
Ο πατριάρχης, λοιπόν, έχει δώσει εξετάσεις, έχει διαπιστωθεί η αιρετίζουσα συμπεριφορά του και ουδείς ορθόδοξος μπορεί να τον ακολουθήσει. Μόνο προσευχή για τη μετάνοιά του μπορεί κανείς να κάνει, προσευχή για τη μετάνοιά μας, που επειδή είμαστε τέτοιοι, «τοιούτους» ηγουμένους επιτρέπει ο Θεός να έχουμε.
Π.Σ.