Ὅταν µελετοῦµε τόν πίνακα τοῦ Rembrandt ποὺ ὀνοµάζεται «The Three Crosses» παρατηροῦµε πρῶτα στό κέντρο τόν σταυρὸ, στόν ὁποῖο ὁ Ἰησοῦς πέθανε. Μετὰ κοιτάζοντας τό πλῆθος τὸ ὁποῖο στέκεται κάτω ἀπὸ τὸν σταυρὸ µᾶς κάνουν ἐντύπωση οἱ ἐκφράσεις τῶν ἀνθρώπων πού ἦσαν παρόντες στόν θάνατό του.
Ὅµως κάποια στιγµή τὸ µάτι µας θὰ πέσει στήν ἄκρη τοῦ πίνακα, ὅπου ὑπάρχει µία µορφή, σχεδὸν κρυµµένη στό σκοτάδι. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Rembrandt. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀναγνωρίζει ὅτι καί ὁ ἴδιος συµµετέχει στήν σταύρωση τοῦ Κυρίου, ὅτι δηλαδή εἶναι καὶ οἱ δικὲς του ἁµαρτίες πού ἀνέβασαν τὸν Ἰησοῦ στό σταυρό.
Εἶναι πολύ σηµαντικό γιά τήν στάση µας µπροστά στό µυστήριο τοῦ σταυροῦ καί ὅλης τῆς ζωῆς νά µπορέσουµε νά αἰσθανθοῦµε «παρόντες» στήν δίκη, στήν ἀπόφαση, στήν σταύρωση καί τήν ταφή Του. Ἐτσι θά ἔχουµε τήν δυνατότητα νά ξεφύγουµε ἀπό µιά οὐδέτερη καί συναισθηµατική ἀκρόαση τῶν γεγονότων τῆς µεγάλης ἑβδοµάδος. Θά µπορέσουµε µέ τόν τρόπο αὐτό νά µποῦµε στόν πυρήνα τοῦ νοήµατός τους, νά τά κάνουµε νά µᾶς ἀφοροῦν προσωπικά. Ἀµήν.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου