Μια φορά ένας αγρότης είχε έναν γάιδαρο. Γέρασε ο κακόμοιρος και κάποια μέρα, εκεί που περπατούσε στο λιβάδι, έπεσε μέσα σε ένα χαντάκι. Προσπάθησε μα δεν μπορούσε να βγει. Τον βρήκε το αφεντικό του, προσπάθησε κι εκείνος, αλλά δεν τα κατάφερε.
Σκέφτηκε λοιπόν ότι μιας και ο γάιδαρος ήταν γέρος και το χαντάκι έπρεπε να κλειστεί, να κάνει δυο δουλειές μαζί. Κάλεσε τους χωριανούς, τους έδωσε από ένα φτυάρι και όλοι μαζί έριχναν χώμα μέσα στο χαντάκι να θάψουν τον γάιδαρο και να κλείσουν το χαντάκι. Μόλις το ζωντανό κατάλαβε τί συνέβαινε, έκλαιγε, μα κανένας δεν του έδινε σημασία.
Ξαφνικά όμως σιώπησε. Όλοι αναρωτήθηκαν τι έγινε. Δεν έκλαιγε όταν του πετούσαν χώμα. Εκείνος, κάθε φτυαριά που του έρχονταν στην πλάτη, την τίναζε και έπεφτε στα πόδια του το χώμα. Έτσι συνέβαινε να πατάει το χώμα και να ανεβαίνει εκείνο και στο τέλος γέμισε το χαντάκι και ο γάιδαρός μας βγήκε καμαρωτός καμαρωτός.
Ηθικό δίδαγμα:
Η ζωή θα σου ρίχνει πολλές φτυαριές με ακαθαρσίες. Κάθε είδους. Το κόλπο είναι να τις τινάζεις από πάνω σου και να ανεβαίνεις από το χαντάκι πατώντας τη βρωμιά. Μπορούμε να βγούμε από το οποιοδήποτε χαντάκι όχι με παραίτηση αλλά με αποφασιστικότητα. Κάθε φτυαριά και ένα βήμα προς τα πάνω!
πηγή
1 σχόλιο:
Όντως Διδακτικό!
Κ.
Δημοσίευση σχολίου