''παίξε μαζί μου''

΄΄Όχι, δεν κλαίω, κυρία Ρούλα. Τώρα πια δεν κλαίω. Πέρασε..''

''Μα γι' αυτό να κλάψεις παιδί μου. Επειδή πέρασε. Να γιορτάσεις την ανακούφιση μ' ένα δυνατό κλάμα, να πλύνεις όλον αυτό τον πόνο που έζησες, να τον καθαρίσεις με δάκρυα, να εξαγνιστεί και να ξεχαστεί''.


''Τι λέτε, κυρία Ρούλα μου, αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Δεν θέλω να ξεχάσω. Τον έζησα αυτό τον πόνο, τον συνήθισα.. Κι εσείς τι μου ζητάτε τώρα; Δε γίνεται κυρία Ρούλα, δε γίνεται.. Θα ζω την ανάμνηση και θα τη χαίρομαι. Σκεφτείτε κάποιους που δεν είχαν ποτέ τη χαρά να πονέσουν..''



''Παίξε μαζί μου''
Μικαέλα Σφηνιά

με το φεγγαρι αγκαλια