Ένας ευαίσθητος ληστής

Ο 61χρονος καλλιτέχνης Γρηγόρης Τζιστούδης γεννήθηκε το 1950 στην Θεσσαλονίκη και είναι παραπληγικός, πάσχει από τα 6 του χρόνια από πολιομυελίτιδα και η μητέρα του τον πήγαινε στο σχολείο σηκωμένο στους ώμους της Ήταν εκείνη που του χάρισε το πρώτο του μπουζούκι. Του είναι αδύνατο να περπατήσει χωρίς υποβοήθεια.Στο τέλος του τραγουδιού φαίνεται...
Ίσως η κορυφαία ερμηνεία τραγουδιού και από τη φωνή του Πασχάλη Τερζή, αλλά και από το μπουζούκι του Γρηγόρη Τζιστούδη. Αποδεικνύει το μεγαλείο της ελληνικής μουσικής σε συνδυασμό με το ανιδιοτελές πάθος που πηγάζει από το βάθος της ψυχής των δύο συγκεκριμένων καλλιτεχνών.

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός

Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Νένα Βενετσάνου
Πασχάλης Τερζής

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα 'πέφτει από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα.

Μιας και με γράψανε φονιά
πήρα τους δρόμους παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους βάνει.

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ του φονιά
να τους το κάνω γέλιο.

Μα τώρα που έφτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να πει πως είχα μια καρδιά
για της αγάπης τα παιδιά
και ας με συγχωρέσει;

πηγή