Ο Άσιμος «ήταν» στο Τροχόσπιτο!

«Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια/ τα δάκρια να κάνω μπιχλιμπίδια/ τα λόγια μοναχά μας απομείναν και οι θεωρίες/ στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί»

Του Β. Μπουζιώτη

Πεζόδρομος Κορεατικής Αγοράς. Ανάμεσα στο Θησείο και στο Γκάζι. Στο Τροχόσπιτο του Ελληνικού Φεστιβάλ.«Μια νύχτα χάρισμά σου-2».Η Όλια Λαζαρίδου τραγουδά Νικόλα Άσιμο-σίγουρα εκείνος την χαίρεται την Όλια του, την Όλια μας από εκεί ψηλά!- με ψυχή. Με ένα τζινάκι, ένα μακό, τραγουδά τον πάντα επίκαιρο Άσιμο.

Απόλυτη ησυχία. Μάτια υγρά. «Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια». Τώρα μέση της ιδιότυπης «σκηνής». Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έχει πάρει την σκυτάλη με τον «Κεμάλ». Μάνος Χατζιδάκις. Ατμόσφαιρα μαγική- κατανυκτική. «Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Η ηθοποιός ντυμένη στα μαύρα.«Πυρπολείται».«Φλέγεται». «Αυτός ο κόσμος κάποτε θα αλλάξει». Το χειροκρότημα δυνατά. Μπράβο. Τα χέρια γίνονται κατακόκκινα.

«Αυτός ο κόσμος κάποτε θα αλλάξει- Καληνύχτα Κεμάλ». Μέθεξη. Κι από εκεί που τα μάτια είναι υγρά, τα μπήγεις απ’ τα γέλια με την σαρωτική ερμηνεία του «Εγώ να δεις» με τον χαρισματικό Χρήστο Στέργιογλου να δέχεται…γαρύφαλλα απ’ το Γιώργο Νανούρη - δική του η ευφυής σύλληψη, η καίρια σκηνοθεσία κι η απολαυστική παρουσίαση του ξεχωριστού βαριετέ-. Αλλά και με το χτύπημα των δαιμόνιων Blitz με Lady Gaga και Hung Up και την ανελέητη πολιτική σάτιρα της καίριας Μάνιας Παπαδημητρίου-που στιγμές στιγμές όμως σφίγγει το στομάχι με την αλήθεια της. Μεθύσι.

Σκηνικό μεθύσι. Λούλης-Ξάφης τα σπάνε στο «Back to black»-ύμνος- Κίκα Γεωργίου σε ρεσιτάλ. Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου - δύναμη. Άννα Μάσχα επί σκηνής με τον γιο της σε μάρσιπο τραγουδάει «Magnetic Fields».Θανάσης Ευθυμιάδης με παρτενέρ την κόρη του τραγουδά το «Σου σφυρίζω». «Γουσταριλίκι». Και χαμόγελα. Φως στο σκοτάδι…
1000 άτομα την Τετάρτη-1000 την Πέμπτη. Η είσοδος δωρεάν-η τέχνη παρηγορεί.Το «δώρο»του Ελληνικού Φεστιβάλ «ακριβό».Μας ανέβασε πέρσι-μας απογειώνει φέτος. Μια νύχτα χάρισμά μας. Παρηγορητική!

Το βλέπω στα πρόσωπα όλων. Των ερμηνευτών-του κοινού-της μαμάς μου-των παιδιών που παίζουν δίπλα. Και καθώς προχωρώ σε αυτόν τον πεζόδρομο με φόντο το Λυκαβηττό.«Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος κάποτε θα αλλάξει». Με τέτοιες κινήσεις, ναι, μπορεί και να αλλάξει.