Νεύρααααα!!!!

Οπου σταθείς αντιλαμβάνεσαι τα τσαλακωμένα νεύρα του «πλησίον» σου.

Είχα πολύ καιρό να περπατήσω, στην πόλη μου.

Δικαίως θα μου πεις.. όσον αφορά τον εκνευρισμό τους.. προβλήματα.. άγχος..

Εφτασε ο κόσμος στα όρια του!

Τι σου φταίει όμως ο άλλος να τον βρίζεις πατόκορφα για τα ασήμαντα;

Και τη σύνταξη μου πετσόκοψαν και ΔΥΟ άνεργα παιδιά… %$##$...αλλά δεν μου φταίει

ο γείτονας… να τον μουντάρω για ψύλλου πήδημα!

Μετά από ένα νοερό ταξίδι στα.. πάτρια εδάφη προσγειώθηκα στις διαδικασίες μιας πραγματικότητας που όφειλα να περάσω, προς διερεύνηση του «καλώς έχει» (;) στο σύστημα λειτουργίας του σαρκίου μου.

Συνήθως για να μου ταράξει κάποιος το νευρικό μου σύστημα θέλει πολύ προσπάθεια.

Η αψάδα που είχα παλιότερα, έφυγε..

Η αντιμετώπιση του «κρατάτε Τούρκοι τ’ άρματα» δεν με εκφράζει..

Προστασία του εαυτούλη μου;

Μπορεί…

…………………………………………………………………………………………………….

Μπαίνουμε πριν λίγες μέρες στο ταξί οι αδελφές Τατά για επίσκεψη σε διαγνωστικό κέντρο.

-Καλημέρα σας, παρακαλώ πάμε στην Πλατεία Αλεξάνδρας (Πειραιάς)

-Τι λες κυρά μου που θ’ ανέβω Αθήνα τέτοια ώρα ξέρεις τι γίνεται; (Ενικός λες και μας ήξερε και από χθες)!

-Δεν καταλάβατε Πλατεία σας είπαμε…

Αποφασίζει να μας κάνει τη χάρη.. με συνοδεία καψουροτράγουδων…

Αντε και φτάνουμε..

Η Νότα κρατούσε το εικοσάευρο στο χέρι και το προτάσσει..

-Τι είναι αυτό; Η θυμωμένη ερώτηση.

-Αν δεν με απατά η μνήμη μου είκοσι ευρώ!

-Και που πάτε με δαύτο για μια διαδρομή 3.20;

-Αν δεν σας πειράζει στην Κατίνα την ξαδέλφη μας, του απαντώ απαθής.

Τα νεύρα να βγούν από το παράθυρο!

-Με δουλεύεις, κυρά μου πρωινιάτικα;

-Δεν έχω τέτοια πρόθεση, μάρτης μου ο Αγιος Χαράλαμπος βοήθεια μας!

Το πλησιέστερο εκκλησάκι βρήκα να βάλω για μάρτυρα.

-Δεν έχω ρέστα! Ψαχτείτε!

Μέχρι φανελάκι φτάσαμε αλλά τίποτα!

-Βγες έξω να βρεις ψηλά!

-Δύο λύσεις μένουν κύριε.. ή να μας δώσετε τα ρέστα ή να μείνετε απλήρωτος!

Διευθετήθηκε το θέμα.. αρπάξαμε και έναν «έξω από δω», να έχουμε καβάτζα!

………………………………………………………………………………………………….

Αντε και φτάνουμε στο κέντρο. Μια καλημέρα να μη πεις στην κοπέλα που έχουμε γνωριμίες από τα πολλά σούρτα- φέρτα; Τη λες!

Δίνουμε το ραντεβού για την μαγνητική των 8.30’

Σε λίγα λεπτά ακούω το όνομα μου… Παρούσα!

Τι το ήθελα;

Μου τραβάει το μανίκι μια κυρία σε έξαλλη κατάσταση.

-Που πας κυρά μου;

-Φώναξαν το όνομα μου.. μήπως έχουμε συνωνυμία;

-Οι γνωριμίες φταίνε! (η καλημέρα που λέγαμε;) Ξέρεις από τι ώρα περιμένω;

-Θα σας γελάσω και δεν το θέλω.

-Με δουλεύεις; Από τις εφτά είμαι εδώ! Αδελφήηηηηηηη....

Μια να μπω και δυο να μου κρατάει το μανίκι.

Στη μάχη μπήκαν και οι γύρω δυνάμεις..

Τέτοια σύρραξη.. ούτε που την είχα φανταστεί…

Η Νότα άρχισε να κάνει αέρα με το βιβλιάριο…

Η ηρεμία μου εξακολουθούσε να πυροδοτεί τα νεύρα τους….

Ισως ευθύνομαι.. Το ραντεβού των 8.30’ θα πρέπει να δίνει παρουσία στις 5.30’

για τα νεύρα της κυρίας..


γιαγια Αντιγόνη