Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmftgnU1ndioNaJ4etMXhwHR3FlQEzq2x3gDpoWkIZxCX6aApAxXAsuY7pWIJ3KSEkhbdLdhnQqxXe3IXjhr1mvdTw-oCGLuTvN1kKSirSsSE2_AmJB7pyeB56lPh7wCq6H8kvRrGFm64v/s1600/%25CF%2580067.JPG

Ο έρωτας.
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι.

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι.

Οδ. Ελύτη, Το τραγούδι του Αρχιπελάγους


Όταν η ποίηση του Οδ. Ελύτη συναντά την Ζωγραφική, όταν η Ζωγραφική συναντά τον λυρισμό του Διον. Σαββόπουλου.
Το πιο ψηλό κατάρτι από τον χρωστήρα του Κων. Ελευθεριάδη

Δεν υπάρχουν σχόλια: