Σήμερα οι χώρες της περιφερειακής Ευρώπης και όλοι οι λαοί της, πλην μιας μεγάλης μερίδας που είναι μια μεγάλη μειοψηφία, αντί για πανηγύρι καλούνται να περάσουν από ένα πολιτικό και κοινωνικό ανεμοστρόβιλο. Αν νικήσουν την καταιγίδα αυτή θα πανηγυρίσουν για χάρη των ίδιων και των παιδιών τους. Αν όχι, οι ρύμες, τα σοκάκια δηλαδή των ευρωπαϊκών πόλεων θα γεμίσουν από βασανισμένες ψυχές, χαζεμένα μυαλά και άθλια κορμιά. Η ελίτ αντίθετα θα παίζει με τις αγορές (επιχειρήσεις, μετοχές σε τράπεζες, χρηματιστήρια, ολυμπιακά ακίνητα και πάει λέγοντας), με νυκτερινές απολαύσεις ή σκοτεινές χαρές, αλλά και με ερωτοτροπίες χωρίς βάθος, ένταση και προοπτική.
Το σημερινό ευαγγέλιο που αναγνώστηκε στις ορθόδοξες εκκλησιές χρησιμοποιεί μια σχετική εικόνα για το μεγάλο γεγονός του διαχρονικού ευχαριστιακού πανηγυριού. Ο οικοδεσπότης μας κάλεσε μέσα από πόνο, δάκρυα, υπομονή, σχέδιο, αίμα πριν νικήσει: «Εξήλθε νικών και ίνα νικήσει» μέσα από αυτή την προσωπική, αλλά ιστορική καταιγίδα πριν 2000 χρόνια.
Στο δρόμο πολλοί καλεσμένοι. Χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα ή παρίσταναν ότι «πήραν το μήνυμα». Πολλοί απ’ αυτούς έπαιξαν και παίζουν ακόμα και το ρόλο του επίγειου επιστάτη (θεσμικοί εκπρόσωποι) με ράσο ή χωρίς.
Στον αντίποδα ακόμη περισσότερες ψυχές δεν κατάλαβαν, δεν άκουσαν καλά ή παρανόησαν το εξωτερικό κάλεσμα, αλλά άκουσαν αυτό από τα μύχια της ψυχής του. Και αντί να κυκλοφορούν εκεί όπου και η ισχυρή μειοψηφία των αγορών και εξουσιαστών, των σκοτεινών διαδρόμων και των ερωτίλων αδιεξόδων, βρέθηκαν στις ρύμες των πολλών παραπεταμένων της τρίτης και όχι βιομηχανικής επανάστασης.
Έβγαζαν και βγάζουν το πικρό ψωμί τους με ιδρώτα και κόπο και χωρίς συλλογικές συμβάσεις, συχνά το μοιράζονται με λαθρομετανάστες, μεγαλώνουν τα παιδιά τους και στηρίζουν τα παιδιά του γείτονα, παλεύουν αλληλέγγυοι, αλλά συχνά στιγματισμένοι ως γραφικοί, κουκουλοφόροι και αδιέξοδοι βλάκες.
Συχνά αυτοί δεν είναι μόνο κοινωνικά στρώματα, αλλά ολόκληροι λαοί και χώρες, όπως πρώτα οι Εβραίοι και τώρα τελευταία οι λαοί της Ευρώπης – τα PIGS ή γουρούνια -, έτοιμοι να πιούν το πικρό ποτήρι στις πλατείες, τις ρύμες-σοκάκια, στου φραγμούς-οδοφράγματα και στους δρόμους των κινητοποιήσεων και εξαναγκασμένης μετανάστευσης.
Αντίθετα οι ψεύτικοι θρήσκοι των θρησκειών, των αγορών, των κομμάτων, των εκδοτών και των κέντρων στυλιζαρίσματος ψυχών, στοιβάζονται σε εφήμερες «απολαύσεις» γύρω από την αστραφτερή μειοψηφία που λειτουργεί «με καρότο και μαστίγιο», ως «χρήσιμοι βλάκες»…
Ο οικοδεσπότης όμως τους πρώτους καλεί στο δικό Του δείπνο και εύχομαι νάμαστε ανάμεσα σ’ αυτούς, φίλες και φίλοι… Δυστυχώς οι θρήσκοι καλεσμένοι συχνά χάνουν το τραίνο και αντί για «εκλεκτοί» αποβαίνουν μετακλητοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου