Η Πάλη με τον Θεό

Χώμα, άθυρμα, πάθος, παρυφών διαστροφή.

Επάργυρη όλεθρος, σκόνη αιωνιότητος.

Αδυνάτισε η προσευχή,

Αγκάλιασαν τον κόσμο οι αισθήσεις

Καλπάζουν θριάμβων ιαχές πριν την αποτυχία,

στα μαργαριταρένια χαμόγελα των θηλυκών πλασμάτων.

Η τελευταία ήττα του κύκλου.

Ο Θεός δεδιωγμένος.

Αβάσταχτη βαρύτητα του Είναι.

Χαμηλά … Ζωικοί παλμοί, δονήσεις λάσπης στα έγκατα.

Έρχεται η ελπίδα η ζωηφόρος

η συνεκτική δύναμη των όντων.

Φως φώτων και νοημάτων νόημα.

Και πάλι το πάθος, νέος κύκλος. Πάλη εσώτατη.

Επάνω κάτω…επάνω κάτω.

Ο Θεός «θανατώνει» τον άνθρωπο.

Αντιστέκομαι καλλιεργώντας τις πέντε μελιθανάτιες υφάντρες του κόσμου,

έρως ματαιότητος

έγχρονη ελπίδα σπλαχνικής πύρωσης.

Η καρδιά ρομφαία ψύχους.

Ερωτευμένη λύρα στα δάκτυλα του πόνου.

Ακρωτηριάζεται ο φαλλός των έλξεων.

άρωμα θείο,

φωτιά το αίμα, λούζει την ονειρεμένη γυναίκα.

Έρως Θεού. Έρως ανθρώπου.

Η αλμύρα της σάρκας βαραίνει τα φτερά της λύτρωσης

Η αύρα των θείων ακτινών

λιώνει τα κύτταρα της εγκοσμιότητας που συγκροτούν το κορμί μου.

Θεέ μου,

πέτρα με κτίζει ο φόβος των αιθέρων.

Επίορκος κάθε νέας στιγμής

δοκιμάζω την απόλυτη ανοχή της Αγάπης Σου.

Γλυκύτατε Θεέ των απείρων οικτιρμών

Μην εγκαταλείψεις τον ανάξιο δούλο Σου

την προσωποποίηση της αμαρτίας, της ανηθικότητας και της ασχημοσύνης.

Δώρισε τη Χάρη του ελέους Σου,

διαλεύκανε τη ρυπαρότητα της καρδιάς μου

και οδήγησέ με απλανώς στους κόλπους της Θείας Αγάπης Σου.

25/11/88

Νικήτας Καυκιός