Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Τι θα γίνει λοιπόν...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirho4bW81cSHJcR5XP7fWRJLBItiFsLR_PKtUR3_pS4x7d7SIc5-NMvcuAA-yLv3e5mX_ft6_NQbL40HFek_2aY8msF3FnzMpjCicKAwqGpcp-_uyVw6Rfc_ijznDIDwnzvru4pgFAO4HX/s1600/kyklamino_09700.jpg


Ίσως
αν εξαιρέσουμε τους Αναχωρητές
να 'μαι ο τελευταίος παίκτης
που ασκεί τα δικαιώματά του

οίηση

τι πάει να πει
κέρδος δεν καταλαβαίνω

ένας Πανσέληνος που ζωγραφίζει ενώ δεν υπάρχει Θεός
και αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο..

Μένουμε σαν ασυρματοφόρα
παρατημένα μες στην έρημο και αχρηστευμένα εδώ κι αιώνες
απελπιστικά παλεύοντας τα κύματα
να βρούνε δέκτη
δέσμες ήχων μουσικής

ηλεκτρονικής.

Τι θα γίνει λοιπόν όταν
κάποτε λήξουν οι κοινωνικοί αγώνες όταν οι εφευρέσεις
αυτοαχρηστευθούν τα αιτήματα όλα ικανοποιηθούν

κενό

που μέσα του θα πέσουν (και καλώς να πέσουν)
όσοι γυρίζουν τον τροχό για τον Τροχό..



Οδ. Ελύτη, Ο Κήπος Βλέπει
Τρία ποιήματα με Σημαία Ευκαιρίας (1982)

Δεν υπάρχουν σχόλια: