Σε διπλανά μπαλκόνια…

.

.

Είναι ωραίο το ταξίδι εδώ, δε λέω, κι ακόμη πιο ωραίο όταν προκύπτει αποτέλεσμα γι’ αυτό που ψάχνεις. Αυτό το… ασήμαντο που ενώνει κάτι τρυφερές ψυχές και, κάποια στιγμή, γίνεται σημαντικό όταν αυτές οι ψυχές τυχαίνει να ’ναι από διπλανά μπαλκόνια. Μερικές φορές, σκύβεις αδιάκριτα, ρίχνεις ματιές στα δικά τους κι ανακαλύπτεις ομορφιές… Μα, ναι υπάρχουν… Και σα να μην έφτανε -με τα δικά τους ο καθένας- σου «φορτώνουν»… κι άλλη ευαισθησία.

Έτσι είναι όταν έχεις «γείτονα» έναν Αντώνη, φίλο αγαπημένο, να στα ’χει έτοιμα. Κι εγώ, ξέροντας πως δεν θα μου τα αρνηθεί, διαλέγω και τα οικειοποιούμαι προκειμένου να... τα μοιραστώ μαζί σας. Γιατί τα όμορφα πρέπει να μοιράζονται.
Απ’ το δικό του μπαλκόνι φτάνει να δεις κι άλλους δικούς σου φίλους.

Ας πούμε έναν Χρυσόστομο (όνομα και πράμα) να έρχεται, «σαν δροσιά… κάθε που αλλάζουν τα νερά της παλίρροιας», με τους μελιστάλακτους στίχους και τη γλυκύτητα του λόγου του, κάνοντας την ψυχή σου ν’ αναζητά το λίγο παραπάνω…

Έναν Σωτηρχέλλη να μελοποιεί θαυμάσιους στίχους και να τους τραγουδάει με μια φωνή, σαν χαμηλόφωνη προσευχή και να σε ταξιδεύει, σαν αεράκι τρυφερό, εσένα και τα όνειρά σου, έτσι για να γλυκαίνει τις σκέψεις σου!
Κι ακούς μια Ελένη ανεμώνη στο πέλαγο… και μια θάλασσα μια ανάσα αρμύρα.
Αρμυρίκι στη πέτρα, για να βρεις την απάντηση χίλια κύματα μέτρα.

Μια Ελένη η θάλασσα, μια καρδιά χελιδόνας, απ’ τα κάστρα της Μήθυμνας στα νερά της Λιγώνας.
Τελικά ανακαλύπτω πως ό,τι σκαλίζεις με αγάπη δεν μπορεί παρά να καρπίσει ομορφιές, συναισθήματα, νοσταλγίες…
Τι άλλο να ζητήσεις… κάθεσαι ακούς, βλέπεις και απολαμβάνεις το παρακάτω βίντεο.

Ακούστε το!!!

* Σημ. Κάντε κλικ στα ονόματα με το πορτοκαλί χρώμα και την έντονη γραφή είναι ενδιαφέρουσες παραπομπές

Μηθυμναίος