αυλες

..την ειδα σημερα το πρωι..την ομορφη μονοκατοικια..που βαριανασαινε πνιγμενη στα γιγαντοσπιτα..
περιφραγμενη με κοκκινη πλαστικη ταινια..και καρφιτσωμενα χαρτακια που απαγορευαν το
παρκαρισμα λογω κατεδαφισης..
παει καιρος που ενοιωθα τα ματια της μεσοκοπης γυναικας πισω απο το παραθυρο..πλαι στη δαντελενια κουρτινα..να με παρακολουθουν καθως διεσχιζα το δρομο..
ειχα μαθει..πριν καιρο..στα μεσημεριατικα κοτσομπολια ενος κομμωτηριου..πως καποτε ζουσε εκει μια πλουσια οικογενεια..με προσωπικο..ναταν τα ματια που με εβλεπαν..δε ξερω..

ηρθαμε σ αυτη τη γειτονια το 1973..ημουν στα 12..
το διαμερισμα μας,στον πεμπτο οροφο μιας πολυκατοικιας γωνιακο..μεγαλο..υπ οψιν πως τοτε πιστευα πως ειμαστε πολυ πλουσιοι αφου εχουμε μεγαλο σπιτι στη συμβολη δυο οδων,ρετιρε με τεραστια βεραντα με ανοιγμα στην πλατεια..προικα κανονικη με τα ολα της..

γυρω γυρω λοιπον ειχε μονοκατοικιες..μικρα σπιτακια με αυλες..αλλα και στην ευρυτερη περιοχη,υπερισχυαν τα χαμηλοσπιτα απο τα μεγαθηρια..
και εκανες μια ετσι με τα ματια σου και γεμιζες εικονες..και μυρωδιες..
ηταν ζωντανα αυτα τα σπιτια με τους τοιχους βαμμενους σε ωχρες και χρωματα θαλασσια..
και τα μικροσκοπικα μπαλκονακια..αν υπηρχαν..αλλοιως παραθυρα..ξυλινα,φρεσκοβαμμενα,καθαρα..με λευκες αιθεριες κουρτινες..
τριανταφυλλα την ανοιξη στους κηπους..γυναικες να μαζευονται στις αυλες..γατακια προστατευμενα πισω απο σιδερενιες καγκελοπορτες..χιονισμενες σκεπες το χειμωνα..

σε μια τετοια σκεπη πεταξα-για το καλο-το παλιο μου βγαλμενο δοντακι,καταπινοντας τον πονο,με την παρηγορια του καινουργιου.. του πιο ομορφου..του πιο δυνατου..

και εκεινη την ανοιξη..η πασχαλιτσα που χαιδευε το δαχτυλο του μικρου χεριου μου..ανοιξε ξαφνικα κι αποτομα τα κατακοκκινα φτερα της..αφησε το φιλοξενο χερι μου ..πεταξε πρωτα προς τη σκεπη..ξαποστασε..κι επειτα με μια δυο στροφες πεταξε μακρια..!!

κι ο χαρταετος που δοκιμασα να πεταξω απο το μπαλκονι..εκει ειχε καταληξει..
σιωπηλος και ηττημενος..ντροπιασμενος για την αδυναμια του..

την κεραμιδοσκεπη αυτη την θυμαμαι παρα πολυ καλα..να βαραινει με το χιονι το χειμωνα..να γλυφει η υγρασια στη βροχη..να φλερταει με τον καυτο ηλιο τα καλοκαιρια..

τη θυμαμαι ακομη κι οταν το σπιτι ερημωσε απο ιδιοκτητες..οταν εσπασαν κομματια απο
τα κεραμυδια κι εχασκαν καιρο οι τρυπες..ακομη κι οταν το σπιτι χρησιμευε σαν αποθηκη
κι εβλεπα απο ψηλα το εμπορευμα, οταν ο ηλιος φωτιζε καθετα κι αφηνε τις ακτινες του να χωθουν στα χαλασματα..

σιγα σιγα.. ενα ενα..το καθε ενα για τον δικο του λογο..τα χαμηλοσπιτα εφυγαν..
στην αρχη η αυλη με τα τριανταφυλλα..μετα το σπιτι με τη κεραμυδοσκεπη..
πανε χρονια πολλα..
τελευταια ενα ομορφο διωροφο εγινε πολυκατοικια..και τωρα αυτο..
δεν εμεινε να μας θυμιζει τιποτα ..πως καποτε..ηταν αλλοιως..

τοσο πολυ μεγαλωσαμε πια;;;


με το φεγγαρι αγκαλια