Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Χρυσοστομικός λόγος στο Θιβέτ

Όταν λοιπόν δεις όμορφη γυναίκα με λαμπερά μάτια και αστραφτερή όψη που σου καίει τον λογισμό και σού αυξάνει την επιθυμία , σκέψου ότι αυτό που θαυμάζεις είναι γή και θα καταλαγιάσει η παθιασμένη σου ψυχή.Κάνε πως ανασηκώνεις το δέρμα τού προσώπου και τότε θα δεις την ευτέλεια της ομορφιάς...Δε θα βρείς άλλο παρά οστά και νεύρα και φλέβες , αλλά δε φτάνουν αυτά ..Φαντάσου την να αλλοιώνεται, να γερνάει, να αρρωσταίνει , τα μάτια της και τα μάγουλα της να βαθουλώνουν κι αυτό το άνθος να καταρρέει...Το κάλλος που βλέπεις δεν είναι παρά φλέγμα και υγρά και αίμα και χυλός μασημένης τροφής...Ώστε αν σκεφτείς τι βρίσκεται πίσω απότα μάτια, την ευθεία μύτη, το στόμα και τα μάγουλα, θα δεις ότι η ομορφιά του σώματος είναι τάφος ασβεστωμένος με τόσες ακαθαρσίες είναι γεμάτος. Αν έβλεπες ένα μαντήλι με φλέγματα ή σάλια όχι μόνο δεν θα άντεχες να το αγγίξεις ούτε καν με τις άκρες των δαχτύλων αλλά ούτε καν να το κοιτάξεις.Κι εσύ παθιάζεσαι με ολόκληρα ταμιευτήρια και αποθήκες από τέτοια υλικά;»

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

"ΕΚΛΟΓΑΙ: ΛΟΓΟΣ ΙΔ΄, ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΟΥΣ", MIGNE 63.




(το απόσπασμα είναι από την ταινία Σαμσάρα .Σαμσάρα είναι ο τόπος της βουδιστικής κόλασης, όπου οι ψυχές τυρανιούνται από τις εμπαθείς ροπές και προσκολλήσεις που είχαν σε αυτή τη ζωή)
πηγή

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ συμφωνώ με τον Αγιάννη...

και να σου εξομολογηθώ συνάδελφε, θεότρελε, όταν ήμανε μικρή αδυνατούλα και χαζή, είχα μια νεκροκεφαλή κρυμμένη μέσα σε ένα ντουλάπι της βιβλιοθήκης μου(μου την είχε χαρίσει μια γιατρίνα φίλη)και όποτε μου άρεσαν τα πράσινα μάτια
( ενού που πηγε καλόγερος τελικά) έβγαζα τη νεκροκεφαλή πάνω στο κρεβάτι και έλεγα στον εαυτό μου.
-Μην ενδώσεις ηλίθιο!
Τι θα καταλάβεις άμα ενδώσεις;
Μια νεκροκεφαλή με δυο τρύπες στη θέση των υπέροχων ματιών, θα καταντήσει και αυτός που σου φαίνεται γόης νούμερο ένα...

και δώστου κλάμα και δώστου προσευχή.

Και τον αρνήθηκα.

Και έγινε η καρδιά μου κομμάτια.
Και μετά, βρήκα κάποιον από κείνον μιλεούνια φορές καλύτερο.
Και τον παντρεύτηκα.
Και έζησε ο πρώτος καλά
(ο καλόγερος ντε) και εμείς τα πιτσουνάκια καλύτερααααα!

;-)
Σσσσσ....