αλάλητος στεναγμός

Όταν καθίοεις, καθώς γέρνει ο ήλιος, στην ταράτσα του Ισμαήλ, και κοιτάξεις γύρω σου τους τόνους του φωτός να γλιστρούν πάνω στα μονόπετρα, έχεις την εντύπωση πως το τοπίο ολόκληρο πιάνει έναν ακίνητο χορό, όπως στην Εκκλησιά των Σπαθιών οι χλαμύδες των Αποστόλων· πως σου μιλά μ’ έναν “αλάλητο στεναγμό”.

Πέρασες όλη τη μέρα, από την αυγή, προσπαθώντας να κάνεις τις αισθήσεις σου να χωρέσουν ό,τι δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε τόσο μικρό διάστημα. Η μνήμη, ζαλισμένη, συνδυάζει σκορπισμένα μέλη και σχεδόν πονεί. Μόνο η όσφρηση κρατάει ακόμη την επίμονη μυρωδιά από λάδι και αγιοκέρι, που δεν εννοεί να ξεκολλήσει μέσα από τις άδειες εκκλησιές.

Τριγύρω τίποτε άλλο, παρά κάπου – κάπου ένας αγρότης, σαν τον άγιο Ιέρωνα, ακολουθώντας το φορτωμένο ζώο του στο δρόμο του Αϊ – Προκόπη για τη Ματιανή.

Αυτό, και το φτεροκόπημα των περιστεριών, που πάει, μέσα στην ιδέα σου, να σμίξει με τα φτερά τόσων αγγέλων που είδε κάτω από τους μεγάλους θόλους.

Μισοκλείνεις τα μάτια και αισθάνεσαι να ζωντανεύει κάπως η απέραντη νεκρόπολη των καλογέρων. Βλέπεις τους ρασοφόρους τρωγλοδύτες να τριγυρνούν μιλούνια, βλοσυροί ή θεοπαρμένοι, μέσα στα λαγούμια των βράχων, με τα πάθη τους, με τις ανάγκες τους, με την έξαρσή τους, με τις γνώριμες χειρονομίες. Κι ολοένα με το φόβο μήπως οι βίγλες μήνυσαν τίποτε για τους ξένους καβαλάρηδες της αρπαγής· μήπως ήρθε η ώρα να κυλήσουν στις πόρτες τις μεγάλες μυλόπετρες και να ταμπουρωθούν μέσα στα μοναστήρια: “Ιδού ημέρα έρχεται καιομένη! Βοήθα, Κύριε, όσο να περάσει τούτο το κακό!…” Και το άλλο, και το άλλο. Και δεν υπάρχει τέλος για την ανθρωπότητα.

Βλέπεις ακόμη τους ανώνυμους “μαΐστορες” και τους ζωγράφους να ιδρώνουν και να δουλεύουν. Πολλά σύνεργα τριγύρω τους.

Το νέο φεγγάρι σου φαίνεται σαν ένα θρύψαλο του βράχου που το τίναξε στον ουρανό το καλέμι.

Είπα δυο στίχους του πιο αγνού ανθρώπου που μου δόθηκε να γνωρίσω:

“Νάρκησεν χειρ επί καρπώ ζωγραφίζοντας τον Άγιον Ανεμπόδιστον σ΄ ένα τεράστιο θόλο”.

Από το βιβλίο του Γεωργίου Σεφέρη “Τρεις μέρες στα Μοναστήρια της Καππαδοκίας” (εκδ. Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών 2005)

πηγή