Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010


Με πολέμησες...

Αντιστάθηκα ..δεν πτοήθηκα...
όχι απο πεισμα...αλλά απο αγάπη
Πονούσαμε κι οι δυο ΜΑΖΙ
το ξερεις...

Σε περίμενα Εδω και έτη Φωτός...

Μου αρκεί που Υπάρχεις..

Μα τι λέωωω...!!!;την Αληθεια Υπηρετω..

Θα εδινα όλη μου τη ΖΩΗ για μια μικρη
απλή στιγμή στη αγκαλια σου.Αυτο και
Μόνο....Νιωσε με...

Η αγάπη σου αυτή έκλεισε οριστικα
τη ρωγμή του πόνου..
και δεν αλλάζει...

Καλο Ξημέρωμα Ψυχή μου....



aeriko

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

και γ...την καψούρααα!