Με πολέμησες...
Αντιστάθηκα ..δεν πτοήθηκα...
όχι απο πεισμα...αλλά απο αγάπη
Πονούσαμε κι οι δυο ΜΑΖΙ
το ξερεις...
Σε περίμενα Εδω και έτη Φωτός...
Μου αρκεί που Υπάρχεις..
Μα τι λέωωω...!!!;την Αληθεια Υπηρετω..
Θα εδινα όλη μου τη ΖΩΗ για μια μικρη
απλή στιγμή στη αγκαλια σου.Αυτο και
Μόνο....Νιωσε με...
Η αγάπη σου αυτή έκλεισε οριστικα
τη ρωγμή του πόνου..
και δεν αλλάζει...
Καλο Ξημέρωμα Ψυχή μου....
aeriko
1 σχόλιο:
και γ...την καψούρααα!
Δημοσίευση σχολίου