(επί τη,σήμερον εορταζομένη, αποδόσει της Εορτής της Κοιμήσεως της Μητέρας του Θεού)
Υμνος λα΄
Εις την Θεομήτορα Κόρην
Δέσποινα μου Θεοτόκε η ελπίς μου η ισχύς μου, η το αγαλλίαμα μου,η του κόσμου σωτηρία η των εναθλούντων μόνη έτοιμος επικουρία, Σε Παρθένε ικετεύω και θερμώς επικαλούμαι την Σην χάριν μοι παράσχου ολοψύχως εξαιτούμαι.
Ίλεων μοι τον Θεόν μου προσπαθώ να αποκτήσω και ασκήσεσι και πόνοις Αυτώ να ευαρεστήσω.
Αλλά όσον κοπιάζω, αγωνίζομαι , στενάζω τόσον εν τη αμαρτία τη φρικτή αλαζονεία εν τω φθόνω εν τω μίσει τη οργή και τη κακία ανευρίσκω ότι κείμαι και ως δέσμιος κρατούμαι.
Πάντα πόνον καταβάλλω, πάσαν την προσπάθειαν μου όπως Κόρη κατορθώσω επι τέλους ν΄αποκτήσω εκ των αρετών καμμίαν, την αγάπην, την φιλίαν, της ψυχής μου την γαλήνην της καρδίας την ειρήνην την προς τον Θεόν λατρείαν ένθερμον, αγνήν, αγίαν, αφοσίωσιν τελείαν και αγάπην επαξίαν , την ελπίδαν την βεβαία και την πίστην την εδραίαν
Αι δυνάμεις ατονούσι και ουδόλως ενεργούσι προς την τελειότητα μου, προς τηςν αγιότητα μου.
Οίδα ως ουδέν ανύω άνευ θείας βοηθείας,οίδα ότι καταλύω άνευ θείας συνεργίας.
Δια τούτο σοι προσπίπτω και θερμως παρακαλώ Σε.Δέσποινα μου Παναγία, δυσωπώ αντιβολώ Σε τον Δεσπότην τον Θεόν μου, τον σοφόν δημιουργόν μου.
Ίλεων απέργασαι με, ευμενη δε ποίησον μοι όπως κοινωνόν με δείξη της αγίας χάριτος του και καλώς με ενισχύση δια της δυνάμεως Του, όπως κόρη εξαγνίση την ψυχήν και την καρδίαν και δωρήσηται μοι χάριν, σύνεσιν τε και σοφίαν , πλημμυρίση την καρδίαν θείας και σφοδρής αγάπης και παράσχη μοι ελπίδα ακλινή τε και βεβαίαν, σταθεράν μοι δω δε πίστιν , ζώσαν ενεργόν , εδραίαν.Δαψιλεύση μοι ειρήνην και χαράν και ευφροσύνην και παράσχη μοι γαλήνην την θεόδοτον εκείνην.
Ταύτα πάντα σαις πρεσβείαις δύναμαι, ω Παναγία, ο σος δούλος ν΄αποκτήσω εις Θεόν δε να πλουτήσω και Αυτώ ευαρεστήσω, και τη θεία ευδοκία προς τας τρίβους τας ευθείας, τας οδούς της σωτηρίας, τας αμώμους, τας αγίας απροσκόπτως να βαδίσω, και τη του Θεού δυνάμει και τη θεία βοηθεία, δύναμαι να κατισχύσω εν τη πάλη του αγώνος κατά του απατεώνος του σκοτίου του αιώνος,
δύναμαι δε να νικήσω εν τω δρόμω εν σταδίω, ως στερρός Χριστού οπλίτης, φέρων θείαν πανοπλίαν την των θείων χαρισμάτων,
άτρωτος να διαμείνω και υπάρχων στεφανίτης προς τον Κύριον μου δράμω, τον δοτήρα των χαρίτων και της θείας απολαύσω όψεως ποθεινοτάτης, και ακούσω του Κυρίου της φωνής της γλυκυτάτης δεύρο είσελθε , ω δούλε, σ΄την χαράν του σου Κυρίου.
(η εικόνα είναι ρωσικής τέχνης και τύπου.Θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως Παναγία «σώζουσα τους απολωλότας». Ο ύμνος είναι ποίημα του θαυματουργού δεσπότη της Παλαιοχώρας της Αίγινας και περιέχεται στο Θεοτοκάριο του)πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου