Το βαρόμετρο της καφεΐνης:Προτιμήσεις για καταναλωτές που δεν βιάζονται

50%: Καϊμάκι αντί για αφρό
Καφέ καταναλώνει το 85% του πληθυσμού της Ελλάδας. Από αυτούς περίπου οι μισοί προτιμούν τον ελληνικό καφέ. Ακολουθεί στη λίστα ο στιγμιαίος καφές (νες και ιδίως ο φραπέ), με 30%.

40': Με το πάσο μας
Ο μέσος χρόνος παραμονής στην καφετέρια είναι 40 λεπτά, ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη, αν και η κατά κεφαλήν κατανάλωση είναι χαμηλή. Δεν πίνουμε πολύ καφέ, τον πίνουμε όμως πολλή ώρα.

30.000: Μiα σε κάθε γειτονιά
Στην Ελλάδα υπάρχουν 30.000 καφετέριες, που αντιστοιχούν σε μία ανά τριακόσιους κατοίκους. Η αναλογία είναι μικρότερη αν διαιρέσουμε με τον ενεργό πληθυσμό. Εκτός σπιτιού γίνεται το 30% της κατανάλωσης.

Μεταφυσικά κατακάθι
Η λατρεία του οφεiλεται και σε δεισιδαιμονίες με τις οποίες είναι περιβεβλημένος. Για την καφεμαντεία, το παρελθόν και το μέλλον του καφεπότη εγγράφεται στα τοιχώματα του φλιτζανιού, ενώ διαδεδομένη είναι η πρόληψη που τον θέλει όταν χύνεται, κατά την παρασκευή ή το σερβίρισμα, προάγγελο κερδών. Η ταύτισή του με το χρήμα φαίνεται και στη φράση «εν έχει να πιει καφέ», ως δηλωτικό φτώχειας.

Ψηνόμαστε για...
Οι πιο καυτές (άλλα και κρύες) τάσεις στην κατανάλωση καφέ σήμερα, από την Καλομοίρα Γεραντωνάκη, εκδότρια του περιοδικού CoffeeΝet.

Ροφήματα τύπου -ccino και smoothie s.

Γενικώς κρύα ροφήματα. Εκτός από τον φραπέ, τραβιέται πολύ ο φρέντο εσπρέσο, που αποτελεί και αυτός ελληνική πατέντα!

Καφέδες latte, αλλά και το σερβίρισμα των ροφημάτων με latte art, δηλαδή η δημιουργία πρωτότυπων σχεδίων στην επιφάνεια του καπουτσίνο.

Γκουρμέ συνθέσεις, που αναμειγνύουν τον καφέ με άλλα υλικά.

Παροιμιώδεις γουλιές
Ο καφές της παρηγοριάς: Σερβίρεται ύστερα από κηδείες και μνημόσυνα και η παράδοση τον θέλει τόσο πικρό όσο ο θάνατος. Ο καφές αυτός είναι πάντα «ελληνικός» (τούρκικος).

Ο καφές της νομιμοποίησης: Υπεισέρχεται σε μια υπό διαπραγμάτευση σχέση (επαγγελματική, ερωτική κ.λπ.), επισφραγίζει συμφωνίες, αφήνει υποσχέσεις, χωρίς τη βαρύτητα ενός γεύματος ή μιας βραδινής εξόδου.

Ο καφές της υγείας: Πλούσιος σε αντιοξειδωτικά, μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης διάφορων ασθενειών. Τα οφέλη ταυτίζονται με τη μετρημένη κατανάλωση· η κατάχρηση βλάπτει.

Φραπέ, ο αυθεντικός
Παρά το γαλλικό του όνομα (frappe=χτυπημένος), το σήμα κατατεθέν του Νεοέλληνα είναι ελληνική επινόηση. Εμπνευστής του ο Δημήτρης Βακόνδιος, εργαζόμενος στο περίπτερο της Nestle, στη Δ.Ε.Θ. του 1957. Είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει σέικερ και κρύο νερό για να φτιάξει καφέ. Από την ανατάραξη λερώθηκε το κοστούμι του, γεννήθηκε όμως αυτή η αμιγώς ελληνική πρόταση σερβιρίσματος. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν απολαμβάνει ανάλογης προτίμησης.

Βαρύς γλυκός
Ο περίφημος «ελληνικός καφές», παλαιότερα αποκλειστικά γνωστός ως τούρκικος, ελάχιστη σχέση έχει με την Ελλάδα, από την άποψη της προέλευσης. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τη γείτονα χώρα, ενώ συναντάται ακόμα με τις ονομασίες «αρμένικος» (στην Αρμενία), «αραβικός», και «κυπριακός» (στην Κύπρο). Οι Ελληνες ήρθαν σε επαφή με το χαρμάνι του αρχικά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Από τα μέσα του 18ου αιώνα η συνήθεια εξαπλώνεται στις ελληνικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης και της Θεσσαλονίκης, από όπου και κατηφόρισε προς τα νότια. Η ονομασία του στην Ελλάδα άλλαξε -σε «ελληνικός»- τη δεκαετία του ’50, με πρωτοβουλία μεγάλης ελληνικής εταιρείας επεξεργασίας καφέ που πέτυχε να τον λανσάρει εκ νέου ως αυθεντικό παραδοσιακό προϊόν.

πηγή